ΚΥΡΙΛΛΟΣ

διά τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ῥόδου, πρός τόν ἱερό Κλῆρο καί τόν φιλόχριστο Λαό τῆς καθ̉  ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

«Κατῆλθες ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς καὶ συνέτριψας μοχλοὺς αἰωνίους, κατόχους πεπεδημένων, Χριστέ, καὶ τριήμερος, ὡς ἐκ κήτους Ἰωνᾶς, ἐξανέστης τοῦ τάφου.»[1]

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

            «Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου Πάσχα»[2]. Οἱ πανηγυρικές κωδονοκρουσίες ἐξαγγέλουν καί ἐφέτος, μέσα στή μυροβόλο ἀνοιξιάτικη αὐτή νύκτα τό μοναδικό γεγονός τῆς τριημέρου ἀπό τοῦ τάφου Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὁ νικηφόρος ὕμνος «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας...» ἐπαναλαμβάνεται καί ἐφέτος μυριόστομος στούς Ναούς μας καί ἀνεβαίνει χαιρετισμός χαρᾶς καί εἰρήνης στά χείλη μας.

            Ὁ Ἐσταυρωμένος καί Ἐνταφιασμένος Χριστός κατέβηκε στά κατώτατα μέρη τῆς γῆς, στόν Ἅδη, καί συνέτριψε τούς μοχλούς πού κρατοῦσαν γιά ἀμέτρητα χρόνια αἰχμαλώτους τούς νεκρούς. Τούς νεκρούς πού δέν μποροῦσαν νά εἶναι ἐλεύθεροι, νά ἔχουν εἰρήνη. Ἐκεῖ, στόν Ἅδη, ὁ Ἰησοῦς συνάντησε ὅλους τούς ἀπ᾿ αἰώνων θανόντας, οἱ ὁποῖοι βίωναν τόν θάνατο διότι ἦταν μακριά ἀπό τόν Ζωοδότη Θεό. Βρίσκονταν ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει ἀγάπη, εἰρήνη, ἐλευθερία. Ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει ἀγάπη δέν ὑπάρχει ζωή. Φθάνοντας ἐκεῖ, τούς κράτησε ἀπό τό χέρι καί, μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, σηκώθηκε ἀναστημένος ἀπό τόν τάφο, καί μαζί του τούς ἐπανάφερε στή ζωή. «Ἂς νιώσει ἀγαλλίαση ἡ κτίση, ἂς εὐφρανθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς γῆς· διότι ὁ ἐχθρὸς ᾅδης ἔχει κατὰ κράτος ἡττηθεῖ καὶ ἀπογυμνωθεῖ ἀπὸ τὴ δύναμή του»[3]. Ὁ Χριστός ἀνέστη ὡς νικητής τοῦ θανάτου γιά νά λύσει τήν ἔχθρα πού ὑπάρχει μεταξύ μας καί νά μᾶς συμφιλιώσει μέ τόν Θεό.  Μέ τήν Ἀνάσταση δέν εἴμαστε πιά ξένοι μεταξύ μας, ἀλλά ἀνήκουμε στόν ἴδιο Πατέρα,  σέ μία οἰκογένεια,  καί ἀποτελοῦμε τό οἰκοδόμημα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι τό ἴδιο του τό Σῶμα: ἡ Ἐκκλησία.

            Ὁ «Ἅδης» εἶναι ἡ βιβλική ὀνομασία πού σημαίνει τήν πραγματικότητα τοῦ θανάτου, τήν κατάσταση τοῦ σκότους καί τῆς ἀπελπισίας, τῆς καταστροφῆς, τῆς ἀπόλυτης μοναξιᾶς, καί τό χάσμα πού ὑπάρχει μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί μεταξύ τοῦ καθενός μας μέ τόν Θεό. Εἶναι ἡ κατάσταση ὅπου ὑπάρχει ἔλλειψη νοήματος σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς ζωῆς˙ ὅπου ἔχουν χρεωκοπήσει οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις. Εἶναι ἡ διάλυση τῆς ἑνωτικῆς δύναμης πού συγκροτεῖ κοινωνίες ὅπου οἱ ἄνθρωποι ζοῦν ἁρμονικά. Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶχε πλαστεῖ γιά νά ζεῖ μόνος του καί δέν μπορεῖ νά ὁλοκληρωθεῖ μόνο μέ τίς δικές του ἐνέργειες. Δημιουργήθηκε ἀπό τήν ἐλεύθερη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὥστε νά ἐκφράζεται ἀπό τόν ἄνθρωπο ἡ ἐλευθερία καί  ἡ ἀγάπη. Σκοπός τῆς δημιουργίας αὐτῆς εἶναι ἡ ἑνότητα τῶν πάντων, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε διά τῆς ἀλληλεγγύης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων νά ἐκφράζεται ἡ φιλάνθρωπη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό, ἄν θέλουμε νά λαμπρύνουμε τήν πανήγυρη τῆς Ἀναστάσεως, ὀφείλουμε νά δείξουμε τήν τελειότερη ἀλληλεγγύη πού ὑπάρχει. Ὅπως ψάλλουμε «ἀλλήλους περιπτυξώμεθα», νά ἀγκαλιασθοῦμε μεταξύ μας καί νά συγχωρέσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὥστε νά ἑνωθοῦμε ὅλοι μαζί μέ τόν Ἀναστάντα Χριστό καί, μέ αὐτόν τόν τρόπο,  νά διακηρύττουμε τό «Χριστὸς Ἀνέστη» σέ ὅλη τήν οἰκουμένη.

            Ἐνῶ ἐμεῖς ἀπόψε πανηγυρίζουμε, οἱ σειρῆνες τοῦ πολέμου ἠχοῦν συνεχῶς καί οἱ βομβαρδισμοί σκοτώνουν ἀθώους ἀνθρώπους. Σέ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου, διάφορα οἰκονομικά συμφέροντα ἔχουν φέρει τή φτώχεια καί τή δυστυχία σέ πολλούς, ἀφαιρώντας τους τή δυνατότητα νά προμηθευτοῦν βασικά ἀγαθά  ἐπιβίωσης, καί προκαλώντας θανατηφόρες ἀσθένειες στούς ἴδιους καί στούς ἀγαπημένους τους. Συνάμα, καθημερινά χάνονται ζωές ἀπό παράλογες φονικές ἐπιθέσεις καί κακοποιοῦνται βάναυσα μικροί καί μεγάλοι. Τί παραφροσύνη! Μέ ὅλα αὐτά πού γίνονται, στ᾿ ἀλήθεια, ὑπάρχει λύτρωση μέσα ἀπό τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση; Ὁ Χριστός ἀνέστη; Καί ἀπαντᾶμε ἐμφατικά: «Ναί»! «Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος!».  Οἱ ἀρχές καί ἐξουσίες, οἱ κυρίαρχοι τοῦ σκοτεινοῦ τούτου κόσμου, τά πονηρά πνεύματα πού βρίσκονται ἀνάμεσα στή γῆ καί στόν οὐρανό ἀρνοῦνται νά τό ἀποδεχθοῦν.[4] Αὐτό πού θέλουν εἶναι νά παραπλανοῦν τόν κόσμο λέγοντας ὅτι ὑπάρχει μιά ἄλλη καί καλύτερη ζωή ἀπό αὐτήν πού προῆλθε ἀπό τόν κενό τάφο τῆς Ἀναστάσεως. Ὅμως, ἡ ζωή πού προβάλλουν κρύβει πολλές δόλιες παγίδες καί μοχλούς πονηρούς, μέσα ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου καί τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης. Ἔτσι, στοχεύουν συνεχῶς στή διαίρεση τῶν ἀνθρώπων, ὑποβάλλοντάς τους τήν ἰδέα ὅτι, γιά νά εὐτυχήσουν, πρέπει νά ἐξουσιάσει καί νά κυριαρχήσει ὁ ἕνας πάνω στόν ἄλλον, νά ἀποδείξουν σέ ὅλους τήν ἰσχύ τους, νά προβάλουν καί νά ἐπιβάλουν τόν ἑαυτό τούς μέσα ἀπό διάφορες κατακτήσεις, νά ἱκανοποιήσουν τίς ἐγωκεντρικές τους ἐπιθυμίες, πού τίς ὀνομάζουν «δικαιώματα», καί μετά, νά ἐκφράσουν τήν ὀργή τους ὅταν δέν τίς πραγματοποιοῦν. 

            Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά

            Μπροστά σέ ὅλες αὐτές τίς δυσμενεῖς καταστάσεις, ἄς μή μείνουμε σκυθρωποί, ὅπως οἱ δύο μαθητές τοῦ Ἰησοῦ πού περπατοῦσαν πρός τούς Ἐμμαούς μετά τήν Ἀνάσταση, γεμᾶτοι ἀπό ἀπογοήτευση καί ἀμφιβολίες γιά τό γεγονός, ἀλλά νά ντυθοῦμε τόν φωτεινό χιτώνα πού λάβαμε στή βάπτισή μας, ὁ ὁποῖος φωτίζεται ἀπό τό Φῶς πού ἀνάτειλα ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο τοῦ Κυρίου. Νά προσφέρουμε τόν ἑαυτό μας στόν Θεό, ὅπως ταιριάζει σέ ἀνθρώπους πού πέθαναν καί ἀναστήθηκαν σέ μιά νέα ζωή. Νά κάνουμε κάθε μέλος μας ὅπλο στά χέρια τοῦ Θεοῦ γιά τό καλό[5]. Νά ζητοῦμε πάντα τήν ἀγάπη, τό ἔλεος, τήν ἀλήθεια καί τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Νά διακηρύττουμε τό χαρούμενο ἄγγελμα τῆς εἰρήνης. Νά κρατᾶμε πάντα ἀναμμένη τή φλογερή πίστη μας στόν Ἀναστημένο Χριστό σάν ἕνα ἀκοίμητο καντήλι στήν καρδιά μας. Νά διαφυλάττουμε τήν ἑνότητα τῆς πίστεώς μας μέσα ἀπό τήν ἀλληλεγγύη. Προπαντός, νά μένουμε σταθεροί στήν ἐλπίδα μας, ἡ ὁποία στηρίζεται στήν ὑπόσχεση ὅτι ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ˙ ὅτι ὁ Ἀναστημένος Κύριος θά εἶναι πάντοτε μαζί μας. Αὐτή ἡ ἐλπίδα μᾶς στερεώνει καί μᾶς ἀσφαλίζει σάν ἄγκυρα, ὀδηγώντας μας στά ἐνδότερα τῆς Βασιλείας Του[6].

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Εὐχόμαστε τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως νά λάμψει στίς  καρδιές μας, νά πληρώσει τά σύμπαντα καί νά διαλύσει κάθε ὑπαρξιακό καί κοσμικό σκοτάδι. Ὁ ἀναστημένος Χριστός νά εἰρηνεύσει τίς ψυχές μας καί τόν κόσμο καί ἡ χάρις Του νά ἐνεργεῖ μέσα μας ἀκατάπαυστα παρέχοντας μας τή βεβαιότητα τῆς παρουσίας Του στήν προσωπική μας ζωή καί στό εὐρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα, πλήρη ἀναστασίμου φωτός καί πασχάλιας χαρᾶς.

Ἅγιον Πάσχα τοῦ δισχιλιοστοῦ καί εἰκοστοῦ τετάρτου σωτηρίου ἔτους

Διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 †Ο ΡΟΔΟΥ  ΚΥΡΙΛΛΟΣ

[1] Εἱρμός στʹ ᾠδῆς Κανόνος τοῦ Πάσχα.

[2] Εἱρμός αʹ ᾠδῆς Κανόνος τοῦ Πάσχα.

[3] Τροπάριο θʹ ᾠδῆς Κανόνος τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.

[4] Ἐφεσ. στʹ 10-12

[5] Ρωμ. στʹ 13-14.

[6] Ἐβρ. στʹ 18-20˙ Αʹ Θεσσαλ. δʹ 17.