ΚΥΡΙΛΛΟΣ
Μητροπολίτης τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρός τόν ἱερόν κλῆρον καί τόν χριστώνυμον λαόν τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
«Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν· ὅθεν θεογνωσίας πρὸς φῶς ὁδηγηθέντες, ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζοντες δοξολογοῦμέν σε, Φιλάνθρωπε».
Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
«Σήμερον ὁ Χριστὸς ἐν Βηθλεὲμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου». Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, ἐνσαρκώνεται, γίνεται ἄνθρωπος. Σύμφωνα μέ τήν προαιώνια βούληση τοῦ Πατρός καί τήν προφητική ρήση, ἔρχεται στόν κόσμο ὡς «μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος». Ἔρχεται ὡς ἀγγελιοφόρος γιά νά γνωρίσουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θέλει νά σωθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό κάθε τυραννική ἔχθρα πού φέρνει τόν θάνατο· νά κάνει τούς ἀνθρώπους κατά χάριν θεούς-υἱούς καί θυγατέρες τοῦ Θεοῦ. Μέ τή σάρκωση καί θεανθρώπινη φανέρωσή Του, φέρνει εἰρήνη καί συμφιλιώνει τή γῆ μέ τόν οὐρανό. Γκρεμίζει ὅ,τι σάν τεῖχος χωρίζει τούς πάντες καί τά πάντα ἀπ’ Αὐτόν, γιά νά ζήσουμε ἤρεμα καί εἰρηνικά, μέ εὐσέβεια καί εὐπρέπεια ἀπό κάθε ἄποψη[1]. Αὐτό εἶναι τό καλό καί εὐπρόσδεκτο ἀπό τόν Θεό, νά ἔλθουν οἱ πάντες σέ ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας[2]. Γι’ αὐτόν τόν λόγο, πρέπει νά Τόν δοξάσουμε, καί νά ὑψώσουμε τίς καρδιές μας πρός Αὐτόν, νά Τόν ἀνυμνήσουμε καί νά Τόν συναντήσουμε.
Καί ἐνῶ οἱ ἄγγελοι ἀκατάπαυστα ἀναγγέλλουν τό « μέγα Μυστήριον» τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, ψάλλοντας τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», καί ἐνῶ οἱ Μάγοι προσφέρουν τά δῶρα στό θεῖο βρέφος, λέγοντας «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός», φαίνεται ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα δυσκολεύεται, ἄν ὄχι ἀρνεῖται, νά ἀκούσει τή χαρμόσυνη εἴδηση τῆς σωτηρίας της. Ὁ δέ σημερινός ἄνθρωπος περικυκλώνεται ἀπό πολέμους καί ἀκαταστασίες, ἐγκλήματα φρικτά, φόνους καί κακοποιήσεις, ἐνδοοικογενειακές προστριβές, κοινωνικές ἀναταραχές καί ἔριδες. Ἄνθρωποι σκοτώνονται. Ψυχές τραυματίζονται. Οἰκογένειες καί κοινωνίες διαλύονται. Ἔτσι, μέσα στή λαμπρότητα τῆς Ἑορτῆς, ἀκούγονται κραυγές, «θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς»[3]. Σάν ἄλλη Ραχήλ, πόσοι σήμερα καί σέ πόσα μέρη τοῦ κόσμου θρηνοῦν γιά τήν ἀπώλεια τῶν παιδιῶν τους; Καί πόση πικρία καί μίσος συσσωρεύεται στίς ψυχές γιά νά ἐκφραστεῖ αὔριο καί πάλι καταστροφικά γιά τόν ἄνθρωπο καί τήν ἀξιοπρέπεια του;
Γιατί τόση δυσκολία καί δυστυχία; Γιατί τόση ἄρνηση νά δεχθοῦμε τό δῶρο τῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας πού ὑπάρχει στή φάτνη; Λόγω τῆς πλεονεξίας μας καί τῆς παράλογης φιλοδοξίας μας, τῆς κατάχρησης τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. Ἐνῶ ὁ Χριστός γεννᾶται γιά νά ὑψώσει τόν ἄνθρωπο στά οὐράνια ὥστε νά ζήσει αἰώνια, ἐμεῖς, μέ τήν ἀνεύθυνη, ὠφελιμιστική συμπεριφορά μας, ὑποβαθμίζουμε τόν κάθε ἄνθρωπο σέ ἕνα ἀντικείμενο πρός ἐκμετάλλευση, χάριν τῶν ἀτομικῶν μας ἐπιθυμιῶν.
Μέ αὐτόν τόν τρόπο λέμε «ὄχι» στήν εἰρήνη, καί, ἐφ’ ὅσον λέμε «ὄχι» στήν εἰρήνη καί τή συμφιλίωση, λέμε «ὄχι» στή ζωή. Κάθε ἄρνηση πρός τή συμφιλίωση θά παρατείνει τό μίσος καί τήν καταστροφή. Ἡ σημερινή τραγωδία τοῦ κόσμου ὑφίσταται ἐπειδή δέν μπορεῖ νά δεῖ τή ζωή ὡς εἰρήνη διά τῆς ἁρμονίας˙ τήν εἰρήνη πού δίνει ὁ φιλάνθρωπος Χριστός διά τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος˙ τήν ἁρμονία πού ὑπάρχει στήν Αἰώνια Βασιλεία Του, ὅπου ὅλοι ζοῦν μέσα ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Πατρός. «Οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλ’ εἰρήνης»[4].
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Σήμερα, μέ τήν ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ ἔχουν ἑνωθεῖ. «Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε, καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε»[5], «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός»[6]. Μαζί μέ τούς Ποιμένες καί τούς Μάγους, ἄς σπεύσουμε νά Τόν συναντήσουμε καί νά Τόν γνωρίσουμε. Μέσα ἀπό τό σκοτάδι πού ζοῦμε, νά σηκωθοῦμε καί νά Τόν δεχθοῦμε ὡς Κύριο καί νά ζήσουμε ἑνωμένοι μαζί Του[7]. Νά συμφιλιωθοῦμε μεταξύ μας καί νά γίνουμε σάν ἕνα σῶμα, ὥστε ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία ἔχουμε κληθεῖ ὅλοι, νά κατευθύνει τίς καρδιές μας καί νά γίνουμε εὐγνώμονες πρός Αὐτόν[8]. «Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος τῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνην διὰ παντὸς ἐν παντὶ τρόπῳ. Ὁ Κύριος μετὰ πάντων ὑμῶν»[9].
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.
Ἄς ἑορτάσουμε Χριστούγεννα μέ τήν βεβαιότητα τῆς πίστεως στόν γεννηθέντα Κύριο, καί ἀφήνοντας πίσω μας κάθε ἔχθρα καί κακία, ὅλα ὅσα μᾶς χωρίζουν ἀπ᾿ Αὐτόν, νά εὐχηθοῦμε ἡ παρουσία τῆς χάριτός Του νά εἶναι ἐναργής καί δρῶσα στή ζωή μας χαρίζοντας ἀληθινή χαρά καί εἰρήνη στίς καρδιές μας.
Εὐχόμαστε ἀληθινά, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα τοῦ δισχιλιοστοῦ, καί εἰκοστοῦ τρίτου σωτηρίου ἔτους
Διάπυρος πρός Χριστόν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
[1] Εφεσ. 2,14.
[2] Α΄ Τιμ. 2,3-4.
[3] Ματθ. 2,18.
[4] Α΄ Κορ. 14,33.
[5] Ἰδιόμελο Λιτῆς Μεγ. Ἑσπερινοῦ τῆς Ἑορτῆς.
[6] Κάθισμα Ὄρθρου τῆς Ἑορτῆς.
[7] Κολ. 2,6.
[8] Κολ. 3,15-17.
[9] Β΄ Θεσ. 3,16-17.
