ΚΥΡΙΛΛΟΣ
διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν φιλόχριστον λαὸν τῆς καθ̉ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ἡ χάρις τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», μᾶς ἀξίωσε νὰ διανύσουμε τὴν κατανυκτικὴ λειτουργικὴ περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, νὰ φθάσουμε στὴν ἁγία καὶ μεγάλη ἡμέρα τῆς «μιᾶς τῶν Σαββάτων» καὶ νὰ ἑορτάζουμε «Πάσχα Κυρίου Πάσχα». Οἱ χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες τῶν Ναῶν μας ἀναγγέλουν μέσα στὴν μυροβόλο ἀνοιξιάτικη νύκτα τὸ κοσμικῶν διαστάσεων μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὁ νικηφόρος παιᾶνας «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας...» ἐπαναλαμβάνεται μυριόστομος «Ἐν Ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ» καὶ ἀνεβαίνει χαιρετισμὸς χαρᾶς καὶ εἰρήνης στὰ χείλη μας.
Ὡς «Ἑορτὴ ἑορτῶν καὶ Πανήγυρις πανηγύρεων» χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν ἐκφράζοντα ὑμνολογικὰ τὴν διαχρονικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία θεόπνευστο κάλαμο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Αὐτὴ ἡ ἐμπειρία παραμένει καὶ ἐπιμένει, αὺτὴν ἐκφράζουμε καὶ ἐμεῖς σὲ τούτη τὴν σύναξη μας «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Πιστοὶ στὴν πρόσκληση «δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, καὶ δοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν» βαστάζουμε στὰ χέρια μας τὶς ἀναμμένες λαμπάδες μας καὶ ὁμολογοῦμε ὅτι τὸ σκοτάδι δὲν μπορεῖ νὰ καλύψει τὸ φῶς, ὁ θάνατος δὲν ἰσχύει νὰ νεκρώσει τήν ζωή, ἡ ἀνομία καὶ ἡ ἁμαρτία δὲν ἔχουν τὸν τελικὸ λόγο στὴν προσωπικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωή μας. «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ ζωὴ πολιτεύεται» διακηρύσσει τὸ χρυσολόγο στόμα καὶ ἡ φράση του αὐτὴ συμπυκνώνει, τὸ διαχρονικὸ καὶ πάντοτε νέο, μήνυμα τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πάσχα.
Πρόσκληση γιὰ ἑορτὴ εἶναι ἡ παροῦσα ἡμέρα. «Ἀναστάσεως ἡμέρα καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει». Εὐκαιρία γιὰ κάτι τὸ διαφορετικὸ ἀπ᾿ ὅλα ὅσα χαρακτηρίζουν τὴν καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας. Πρόσκληση ὅμως ποὺ δὲν ἐξανλεῖται στὸ «λαμπρυνθῶμεν» ἀλλὰ προχωρεῖ σὲ οὐσιαστικώτερες προτάσεις. Προτάσεις ποὺ κατ᾿ ἐξοχὴν μᾶς ἀφοροῦν. «Ἀλλήλους περιπτυξώμεθα». «Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει» Νὰ ἀγκαλιάσουμε τὸν ἄλλο. Νὰ τὸν κοιτάξουμε στὰ μάτια. Νὰ ξεχάσουμε τὰ ὀφειλόμενα. Νὰ συγχωρήσουμε. Μὲ ἕνα λόγο νὰ ἐνεργήσουμε κατὰ τέτοιο τρόπο ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ αἰσθανθοῦμε γνήσιοι καὶ αὐθεντικοὶ ἄνθρωποι. Χριστιανοὶ ἄξιοι τοῦ ὀνόματος ποὺ φέρουμε. Νὰ ζήσουμε τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν εἴμαστε μονάδες ἀλλὰ κοινωνία προσώπων. Ὅτι δὲν μένουμε κλεισμένοι στὴν ὑγρὴ ἀτμόσφαιρα τῆς φυλακῆς τοῦ ἐγώ. Ὅτι τὸ ἐμεῖς μπορεῖ νὰ μᾶς χαρακτηρίσει καὶ νὰ μᾶς ἀναγεννήσει.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.
Ὑπόθεση ἑορτῆς εἶναι ἡ παροῦσα ἡμέρα. «Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει». ῍Ας εὐχαριστήσουμε καὶ δοξολογήσουμε τὸν Ἀναστάντα Κύριο μας ποὺ πάτησε τὸν θάνατο καὶ μᾶς ἔδωσε τὸ δῶρο τῆς Ἀναστάσεως. Μὴν ξεχνᾶμε τὴν ὑπόσχεση ποὺ ἔδωσε στοὺς Μαθητές μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του: «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ̉ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἔως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Ποτὲ δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε, οὔτε θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει. Ἐκεῖνος, ὅπως διακήρυξε, εἶναι τὸ φῶς. Τὸ φῶς ποὺ φωτίζει καὶ ἁγιάζει «πάντα ἄνθρωπο ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Τὸ φῶς ποὺ ἀνέτειλε ἀπὸ τὸ κενὸ μνημεῖο καὶ ποὺ κανένα σκοτάδι δὲν ἔχει τὴν δύναμη νὰ τὸ καλύψει.
Χριστὸς ἀνέστη, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.
Εὐχόμαστε τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ λάμψει στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Χρόνια πολλὰ, εὐλογημένα καὶ γεμάτα ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ ἀναστάντος Σωτῆρος Χριστοῦ.
Ἅγιον Πάσχα τοῦ δισχιλιοστοῦ καὶ ἑνδεκάτου σωτηρίου ἔτους
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
