ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Μητροπολίτης τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρός τόν ἱερόν κλῆρον καί τόν χριστώνυμον λαόν τῆς καθ̉  ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

          «Τὰ σύμπαντα σήμερον, χαρᾶς πληροῦνται. Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου». Γι’ αὐτό, σήμερα, «αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται, καὶ ἡ γῆ σὺν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται. Οἱ Μάγοι τὰ δῶρα προσφέρουσιν, οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα κηρύττουσιν, ἡμεῖς δὲ ἀκαταπαύστως βοῶμεν· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

            Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

          Ὁ ἑορτασμός τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Λόγου τοῦ Πατρός, τῆς Γεννήσεως τοῦ ἐνανθρωπήσαντος "ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου" Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, δεσπόζει σέ ὅλη τήν οἰκουμένη μέ ποικίλους τρόπους: μέ τούς στολισμούς τῶν σπιτιῶν καί τῶν δημόσιων χώρων, πού προσπαθοῦν νά φωτίσουν τό σκοτάδι τῶν ἀνθρώπων˙ μέ τά πατροπαράδοτα ἐδέσματα, πού ἀφυπνίζουν τίς αἰσθήσεις μας καί παραπέμπουν σέ μνῆμες παλιές, στοργικές, μνῆμες θαλπωρῆς˙ μέ τήν ἀγορά τῶν δώρων, πού ἐκφράζουν τά  ἰδιαίτερα συναισθήματα πού τρέφουμε γιά τά ἀγαπημένα μας πρόσωπα˙ μέ τίς οἰκογενειακές καί φιλικές μας συγκεντρώσεις, πού φέρουν τήν ἐλπίδα τῆς ἑνότητας˙ μέ τούς ὕμνους καί τά ἑορταστικά κάλαντα, πού δημιουργοῦν μιά ἀτμόσφαιρα κατάνυξης˙ μέ τίς καμπάνες νά ἠχοῦν χαρούμενα, ἑορταστικά, καλώντας τούς πιστούς νά συμπορευθοῦν μέ τούς Μάγους καί τούς Ποιμένες πρός τό λειτουργικό γεγονός τῆς Εὐχαριστίας, ἐκεῖ ὅπου γεννᾶται ὁ Χριστός καί θυσιάζεται γιά μᾶς, ὥστε νά μᾶς ἑνώσει μέ τήν ἀγάπη τοῦ Πατρός. Μέ τήν Ἐνσάρκωση, τή θυσιαστική Σταύρωση καί τή χαρμόσυνη Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, «λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ».

          «Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!» Ὁ Δημιουργός τῆς φύσεως ἑνώνεται μέ τήν κτίση καί ἡ ἀνθρώπινη φύση συμμετέχει στή θεότητα καί περιβάλλεται ἐξ ὁλοκλήρου μέ τήν ἀγάπη καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Χαρακτηρίζουμε αὐτή τήν ἐνέργεια ὡς «μυστήριο», ἐπειδή ξεπερνᾶ κάθε λογική ἐξήγηση. Αὐτό τό γεγονός δέν μπορεῖ νά περιορισθεῖ σέ συναισθηματισμούς καί σέ μιά ψυχολογική ἐμπειρία, ἐπειδή ἡ ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ξεπερνᾶ κάθε ἀνθρώπινη κατανόηση. Ἡ δέ ἔννοια τῆς λύτρωσης καί τῆς συμφιλίωσης διά τῆς φιλανθρωπίας Του δέν βασίζεται σέ ἐπίγεια δεδομένα. Ὑπερβαίνει κάθε δικαιοσύνη πού σκοπό ἔχει τήν ἱκανοποίηση τῶν ἀτομικῶν ἀναγκῶν καί τελικά χωρίζει καί ἀπομονώνει τούς ἀνθρώπους, δημιουργώντας μεταξύ τους ἀσυμβίβαστη ἔχθρα, πολέμους καί ἀκαταστασίες, χωρίζοντας ἐν τέλει  τούς ἀνθρώπους καί ἀπό τόν Δημιουργό τους, τόν Θεό. «Αὐτός ἔκανε τούς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους ἕνα λαό καί γκρέμισε […] ὅ,τι σάν τεῖχος τούς χώριζε καί προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους» (Εφεσ. 2:14-15). Ὁ Χριστός ἔρχεται καί φέρνει τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς εἰρήνης σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, εἴτε εἶναι κοντά στόν Θεό εἴτε μακριά ἀπό Αὐτόν (Ἔφεσ. 2:16-17). Ἐφόσον πιστέψουμε στόν Χριστό, ὅλοι μας θά εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ καί κληρονόμοι τῆς αἰώνιας ζωῆς (Γαλ. 3:26-29).

          Τό «ξένο μυστήριο» πού περιγράφει ἡ ὑμνολογία μας εἶναι πολύ διαφορετικό ἀπό τά «μαγικά Χριστούγεννα», πού διαφημίζονται στίς μέρες μας. Ἡ «μαγεία» αὐτή ὑπόσχεται μιά ἐφήμερη διακοπή ἀπό τήν καθημερινότητα τῆς βιοπάλης καί τῆς πλήξης. Προσπαθεῖ νά διασκεδάσει μέ ξέφρενες ἐκδηλώσεις τόν ἀνθρώπινο πόνο, τήν ἀτομική ἀπομόνωση καί τίς ἐντάσεις πού ὑπάρχουν στίς διαπροσωπικές σχέσεις. Ἐπιδιώκει νά βρεῖ τό «καινούργιο», τήν ὑπαρξιακή ἀνανέωση καί ἐπιβεβαίωση, μέσα ἀπό τή συσσώρευση δώρων. Οὐσιαστικά, αὐτό πού καταφέρνει εἶναι νά βάλει στή θέση τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ τό ψέμα καί νά κάνει τούς ἀνθρώπους νά λατρέψουν τήν κτίση ἀντί τόν Κτίστη (Ρωμ. 1:25). Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος ζεῖ παγιδευμένος στίς ψευδαισθήσεις τοῦ ἑαυτοῦ του, ὅπου ὁ ἴδιος γίνεται ἕνα αὐτο-είδωλο, καί τοῦ ἀφαιρεῖται ἡ δυνατότητα νά γνωρίσει κάτι ἄλλο πέρα ἀπό τόν ἑαυτό του καί αὐτό πού ζεῖ. Μέσα στό ἀδιέξοδο αὐτό ὄνειρο ζεῖ μόνος, χωρίς τή δυνατότητα νά βρεῖ λύτρωση ἀπό τά βάσανά του.

          Ὁ Θεός, βλέποντας, πώς ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει αὐτοπαγιδευθεῖ στόν ἑαυτό της καί ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπ’ Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς, δέν μπορεῖ νά ἀποστρέψει τό πρόσωπό Του ἀπό αὐτό πού ἔχει δημιουργήσει, ἀπό τό πλάσμα Του, οὔτε μπορεῖ νά λησμονήσει τό ἔργο Του, ἀλλά, ἐξαιτίας τῆς σπλαχνικῆς Του ἀγάπης, βρίσκει κάθε τρόπο νά ἀνανεώσει τό ἀνθρώπινο γένος. Μέ τόν ἑορτασμό τῶν Χριστουγέννων, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐνσαρκώνεται καί μᾶς συναναστρέφεται, προσφέροντας τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του σέ μᾶς, ὥστε, μέ αὐτό τόν τρόπο, νά μᾶς κάνει «σύμμορφους» (νά συμφωνοῦμε δηλαδή στή μορφή) μέ τήν «εἰκόνα» τῆς δικῆς Του δόξας. Μᾶς καλεῖ νά Τόν συναντήσουμε μαζί μέ τούς Μάγους καί τούς Ποιμένες, νά Τόν γνωρίσουμε βαθιά μέσα μας, καί νά Τόν βάλουμε στή φάτνη τῆς καρδιᾶς μας. Στή συνέχεια, Ἐκεῖνος θά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων μας καί θά μᾶς «οἰκειοποιήσει» μέ τόν Πατέρα, λυτρώνοντάς μας ἀπό τόν θάνατο. Τότε ἡ λαμπρότητα τοῦ Θείου Φωτός θά λαμπρύνει κάθε πτυχή τῆς ζωῆς μας, καί μαζί μέ τούς ἀγγέλους θά ψάλλουμε τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

          Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

          Ἄς ἑορτάσουμε  Χριστούγεννα μέ τήν βεβαιότητα τῆς πίστεως στόν γεννηθέντα Κύριο, τόν Ἐμμανουήλ, τό ὄνομα τοῦ Ὁποίου σημαίνει «Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός» καί νά εὐχηθοῦμε ἡ παρουσία τῆς χάριτός Του νά μᾶς δωρίζει τήν ἀληθινή χαρά, νά ὑποστιάζει τήν ἐλπίδα μας στήν πνευματική ἀναγέννηση τῆς ὑπάρξεώς μας, νά εἰρηνοποιεῖ τόν ἑαυτό μας, τήν κοινωνία μας, τόν κόσμο ὁλόκληρο καί νά πυρπολεῖ τὶς καρδιές μας μέ τή φωτιά τῆς ζωηφόρου ἀγάπης Του.

          Εὐχόμαστε ἀληθινά, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.

Χριστούγεννα τοῦ δισχιλιοστοῦ, καί εἰκοστοῦ δευτέρου σωτηρίου ἔτους

Διάπυρος πρός Χριστόν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

  †Ο  ΡΟΔΟΥ   ΚΥΡΙΛΛΟΣ