Ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης (κατά κόσμον Αριστοτέλης Παρχαρίδης του Νικολάου και της Ταμάρα), ποντιακής καταγωγής, γεννήθηκε την 10η Αυγούστου του έτους 1930 στην πόλη Βλαδικαυκάζ του Καυκάσου. Ο παππούς του ήταν Ιερέας. Το 1940 ἠλθε πρόσφυγας στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Νίκαια. Έχοντας την έφεση πνευματικής ζωής δραστηριοποιήθηκε μέχρι την αφιέρωσή του στις Χριστιανικές κινήσεις εκείνων των χρόνων. Μοναχός εκάρη στην ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος Καλύμνου. Διάκονος χειροτονήθηκε στον παλαιό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Μηνά Ηρακλείου (19-2-1973) καί Πρεσβύτερος στο Καθολικό της ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αγκαράθου (20-2-1973) από τον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο. Εργάστηκε ιεραποστολικά στο Ζαΐρ για τέσσερα χρόνια.
Το εξοδιαστικό του έλαβε χώρα το μεσημέρι της επομένης, Δευτέρα 2 Αυγούστου, στον ιερό Ναό των Ταξιαρχών της ιεράς Μονής. Μετά την Θεία Λειτουργία, την οποία τέλεσε ο εκ των Αδελφών της ιεράς Μονής Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ολύμπου κ. Κύριλλος, εψάλη η εξόδιος Ακολουθία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Κυρίλλου, συμμετεχόντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νουβίας κ. Σάββα, του Θεοφιλεστάτου αγίου Ολύμπου, πολλών Ιερέων και Μοναχών των ιερών Μονών της Μητροπόλεως μας. Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του αναφέρθηκε στην προσωπικότητά του και εξήρε την προσφορά του ως κτίτορος δύο ιερών Μονών, Εφημερίου και Πνευματικού.
