Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, προς τον ιερόν κλήρον και τον λαόν της καθ̉ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.

 

«Ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστιν Χριστὸς Κύριος» (Λουκ. 2,10-11).

 

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

 

Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Ἄγγελος Κυρίου εὐαγγελίστηκε στοὺς ἀγραυλοῦντες ταπεινοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ τὸ γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος. «Σήμερα» τοὺς λέγει «στὴν πόλη τοῦ Δαυΐδ γεννήθηκε γιὰ χάρη σας Σωτήρας, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Κύριος». Γεννήθηκε Σωτήρας γιὰ τὸν λαό, γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ ὅλο τόν κόσμο, καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ τὸ χαρμόσυνο εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας.

 

Αὐτὸ τὸ εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας συνοψίζεται ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη στὴν φράση: «Καὶ ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Ὁ Λόγος ἔγινε σάρκα, δηλαδὴ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μᾶς σώσει καὶ νὰ μᾶς συμφιλιώσει μὲ τὸν Θεό. Γιὰ νὰ γνωρίσουμε ἐμεῖς τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Γιὰ νὰ εἶναι γιὰ μᾶς τὸ πρότυπο καὶ τὸ παράδειγμα. Γιὰ νὰ μᾶς δώσει τὴν δυνατότητα «νὰ συμμετάσχουμε στὴν θεϊκή Του φύση» (Β´ Πέτρ. 1,4), νὰ γίνουμε «θείας φύσεως κοινωνοί». Μὴν ξεχνᾶμε τὴν μνημειώδη φράση τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου: «Ὁ Λόγος ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».

 

  Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης μιλώντας γιὰ τὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως λέγει χαρακτηριστικά: «Ὡς ἀσθενὴς ἡ φύση μας ζητοῦσε νὰ θεραπευθεῖ· ὡς πεσμένη νὰ ἀνορθωθεῖ· ὡς νεκρὴ νὰ ἀναστηθεῖ. Εἴχαμε χάσει τὴν κατοχὴ τοῦ καλοῦ· ἔπρεπε νὰ μᾶς ἀποδοθεῖ καὶ πάλι. Εἴχαμε βυθισθεῖ στὰ σκοτάδια· ἔπρεπε νὰ μᾶς δοθεῖ τὸ φῶς. Ἤμαστε αἰχμάλωτοι καὶ περιμέναμε ἕνα σωτῆρα· φυλακισμένοι καὶ περιμέναμε βοήθεια· Σκλαβωμένοι καὶ περιμέναμε ἕνα ἐλευθερωτή. Μήπως ὅλοι αὐτοὶ οἱ λόγοι δὲν ἦταν σπουδαῖοι; Μήπως δὲν ἄξιζαν γιὰ νὰ συγκινήσουν τὸν Θεό, νὰ Τὸν κάνουν νὰ κατέβει μέχρι τὴν ἀνθρώπινη φύση μας γιὰ νὰ τὴν ἐπισκεφθεῖ, ἐφόσον ἡ ἀνθρωπότητα βρισκόταν σὲ μιὰ κατάσταση τόσο ἐλεεινὴ καὶ τόσο δυστυχισμένη».

 

Ἡ πίστη στὴν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ διακριτικὸ σημεῖο τῆς Πίστεως μας. Αὐτὴ τὴν διαχρονικὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἐκκλησίας ὡς σώματος Χριστοῦ, εὐαγγελιζόμαστε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ καὶ ἐφέτος, ἑορτάζοντας τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Εὐαγγελιζόμαστε τὸ γεγονὸς «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ», ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔλαβε ἀνθρώπινη φύση γιὰ νὰ πραγματοποιήσει ὅλη τὴ σωτηρία.

 

Ὁ Ἄγγελος μᾶς ὲπαναλαμβάνει καὶ ἐφέτος ὅτι αὐτὸς ποὺ γεννᾶται ἀπὸ τὴν ἀπειρόγαμο Παρθένο εἶναι ὁ «Σωτήρας». Ἀλλὰ ἀπὸ τὶ μᾶς σώζει; Τὸ ῥῆμα σώζομαι σημαίνει γίνομαι σῶος, γίνομαι ἀκέραιος. Τὶ μᾶς προσφέρει δηλαδή ὁ Θεός; Τὴν ἀκεραιότητα τῆς ὑπάρξεως μας. Τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ὁποιαδήποτε ἀποσπασματικότητα ποὺ ταλαιπωρεῖ τὴν ὕπαρξή μας ὡς προσώπων καὶ ὡς κοινωνίας καὶ τὴν ὁλοκλήρωσή μας στὴν ἀναζήτηση ἐν μετανοίᾳ τῆς χαμένης ἀκεραιότητάς μας.

 

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

 

«Ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ». Ἡ σωτηρία ποὺ προσφέρει ὁ τεχθεὶς Κύριος ἀφορᾶ τὸ ἐδῶ καὶ τώρα τῆς ζωῆς μας. Τὴν καθημερινότητα μας, τὶς ἀσχολίες μας, τὶς σκέψεις, τὶς ἐπιδιώξεις μας, τὶς συναναστροφές μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐξ ἀρχῆς χαρούμενη πεποίθηση τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἑορτάζει «τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς εὐσεβείας, ὅτι «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Αὐτὴ ἡ χαρὰ ὅταν γίνει βίωμά μας ἔχει τὴν δύναμη νὰ διαλύει ὅλα τὰ σκοτάδια, προσωπικὰ καὶ κοινωνικὰ, ὅποιο ὄνομα καὶ ἄν αὐτὰ ἔχουν. Αὐτὴ τὴν χαρὰ νὰ ἀναζητήσουμε στὸν ἑορτασμὸ τῶν Χριστουγέννων τοῦ σωτηρίου ἔτους ποὺ διανύουμε. Ἑορτάζοντες τὰ Χριστούγεννα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι μιὰ κοσμικὴ γιορτὴ ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ ἀπουσιάζει ὁ Χριστός. 

 

Εὐχόμαστε ἀληθινά, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα.

 

Χριστούγεννα τοῦ δισχιλιοστοῦ καὶ δεκάτου σωτηρίου ἔτους.

 

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

 

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

† Ο  ΡΟΔΟΥ   ΚΥΡΙΛΛΟΣ