Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ λειτούργησαν κι ἐφέτος οἱ Ἐκκλησιαστικές Kατασκηνώσεις τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μας στήν περιοχή Σταφύλια Λάρδου. Αὐτό τό Καλοκαίρι φιλοξενήθηκαν περίπου 700 παιδιά καί ἔφηβοι. Την ευθύνη είχε ο Αρχιμ. Μάξιμος Παναγιώτου, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως μας.
Τό σύνθημα τῆς φετινῆς κατασκήνωσης ἦταν τό «Συνοδοιπόροι μέ τόν Χριστό». Ἡ ἰδέα προῆλθε ἀπό τή συνοδοιπορία τοῦ Χριστοῦ μέ δύο μαθητές Του. Τό ἀπόγευμα τῆς ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ δύο ἀπό τούς Ἑβδομήκοντα μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὁ Λουκᾶς καί ὁ Κλεόπας, πορεύονταν πρός τό χωριό Ἐμμαούς συζητώντας τά γεγονότα τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ. Στό δρόμο τούς πλησίασε ἕνας ἄγνωστος καί τούς εἶπε: Ποιά ζητήματα σᾶς ἀπασχολοῦν καί εἶστε σκυθρωποί; Ὁ Κλεόπας τοῦ εἶπε γιά τά γεγονότα τῶν Ἱεροσολύμων: «Ὁ Ἰησοῦς, ἄνδρας προφήτης, δυνατός στά ἔργα καί στά λόγια, καταδικάσθηκε ἀπό τούς ἀρχιερεῖς καί τούς ἄρχοντες καί σταυρώθηκε. Ἐμεῖς ἐλπίζαμε ὅτι αὐτός ἦταν ὁ Μεσσίας. Ἀλλά κάποιες γυναῖκες μας ἐξέπληξαν σήμερα λέγοντας, ὅτι πῆγαν στό μνῆμα τοῦ Ἰησοῦ, ὅπου δέν βρῆκαν τό σῶμα Του, καί ὅτι εἶδαν ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι εἶπαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ζεῖ. Πῆγαν καί μερικοί μαθητές καί εἶδαν ἄδειο τόν τάφο, Αὐτόν δέν τόν εἶδαν». Ὁ ξένος, πού ἦταν ὁ Ἰησοῦς, τούς ἐξήγησε λεπτομερῶς ὅτι ὁ Μεσσίας σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες ἔπρεπε νά θυσιασθεῖ. Ἔφθασαν στούς Ἐμμαούς καί ὁ ξένος προσποιόταν ὅτι θά πορευθεῖ μακρύτερα. Οἱ μαθητές τόν ἀνάγκασαν νά παραμείνει, γιατί πλησίαζε τό βράδυ. Στό τραπέζι ὁ ξένος ἔκοψε τό ψωμί μέ τόν τρόπο πού τό ἔκοβε ὁ Ἰησοῦς καί τότε ἄνοιξαν τά μάτια τῶν μαθητῶν καί κατάλαβαν ὅτι εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς ἐξαφανίσθηκε ἀπό μπροστά τους. Οἱ μαθητές γύρισαν στά Ἱεροσόλυμα τό ἴδιο βράδυ καί βρῆκαν τούς δώδεκα μαθητές συγκεντρωμένους. Ὁ Πέτρος ἤδη συνάντησε τόν ἀναστημένο Χριστό. Σέ λίγο ἐμφανίσθηκε ὁ Ἰησοῦς πρώτη φορά ἐνώπιον ὅλων τῶν μαθητῶν.
Ὁ Χριστός εἶναι πάντα συνοδοιπόρος τῶν χριστιανῶν. Εἶχε ὑποσχεθεῖ στούς μαθητές Του, ὅτι θά εἶναι μαζί τους μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων. Ἐπίσης εἶπε πώς ὅπου εἶναι δύο ἤ τρεῖς συγκεντρωμένοι στό ὄνομά Του ἐκεῖ θά εἶναι ἀνάμεσά τους κι Αὐτός.
Στήν κατασκήνωση προσπαθήσαμε νά φανερώσουμε στούς ἐφήβους ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν, εἶναι ὁ φίλος πού δέν προδίδει ποτέ, εἶναι ὁ καλύτερος συνοδοιπόρος. Ὅσοι ζοῦν μαζί μέ τό Χριστό, βρίσκουν βαθύ νόημα στή ζωή τους. Οἱ χριστιανοί νέοι συνοδοιποροῦν μέ τόν Χριστό, ὅταν τηροῦν τίς ἐντολές Του, προσεύχονται σ’ Αὐτόν, ἐξομολογοῦνται καί κοινωνοῦν τό Τίμιο Σῶμα καί Αἷμα Του. Οἱ νέοι συνοδοιποροῦν μέ τό Χριστό, ὅταν ἔχουν τό Λόγο Του γιά ὁδηγό καί προσπαθοῦν νά πορεύονται σύμφωνα μέ τό θέλημά Του σάν νά τόν ἔχουν δίπλα τους, ὅπως οἱ δύο μαθητές, ὁ Λουκᾶς καί ὁ Κλεόπας, στό δρόμο πρός Ἐμμαούς. Πόσο εὔκολο εἶναι αὐτό; Χρειάζεται ἀγώνας. Τίποτε δέν εἶναι εὔκολο, γιατί ὁ πειρασμός καραδοκεῖ καί θέλει νά βγάλει κάθε νέο ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά παλέψουν οἱ νέοι ἐνάντια στά πάθη τους καί νά ἐνισχυθοῦν μέ τήν πίστη καί τήν προσευχή. Ζοῦν σέ πολύ δύσκολη ἐποχή, πού δέν εὐνοεῖ τόν χριστιανικό τρόπο ζωῆς. Εἶναι πολλές οἱ φορές πού χάνονται οἱ μάχες. Μά μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ πολλοί νέοι προσπαθοῦν νά μήν χάσουν τόν πόλεμο. Κι ἄν πέσουν, ξανά θά σηκωθοῦν καί θά παρακαλέσουν τό Θεό νά τούς συγχωρήσει καί νά συνεχίσει νά στέκει δίπλα τούς ὡς συνοδοιπόρος καί προστάτης. Ἡ ἐφηβεία εἶναι μία ἡλικία πού ἡ πίστη δοκιμάζεται. Πολλές φορές οἱ νέοι χάνουν τό δρόμο τους. Ὅμως κι ἄν χαθοῦν κι ἄν λαθέψουν κι ἄν δειλιάσουν, θά ἔρθει ἡ στιγμή, πού ἡ συνείδηση θά τούς ὁδηγήσει νά παλέψουν γιά τή σωτηρία τους.
Τά παιδιά τῶν κατασκηνώσεων εἶχαν κι ἐφέτος τήν εὐκαιρία νά περάσουν ἔξω ἀπό τά συνηθισμένα, νά γευθοῦν πνευματικές χαρές, νά κάνουν καινούργιες φιλίες καί προπάντων νά ξαναγίνουν παιδιά μέ τό τρέξιμο, τό παιχνίδι καί τήν ἀνεμελιά, κάτι πού λείπει ἀπό τήν ἐποχή μας.
Οἱ ὁμάδες εἶχαν τά ὀνόματα: ἀγωνιστές, ταπεινοί, ἀληθινοί, δίκαιοι, φιλάνθρωποι, εὐγνώμονες καί ὑπομονετικοί. Αὐτά τά ὀνόματα προῆλθαν ἀπό διάφορες διδασκαλίες καί θαύματα τοῦ Χριστοῦ. Καλέσαμε τά παιδιά νά ἀποκτήσουν τίς ἀντίστοιχες ἀρετές: ἀγωνιστικότητα, ταπείνωση, εἰλικρίνεια, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία, εὐγνωμοσύνη καί ὑπομονή.
Ἡ κατασκήνωσή σας μυρίζει Χριστό μά καί Ἑλλάδα. Σήμερα ζοῦμε σάν ἔθνος τήν ἀπαξίωση τῶν σταθερῶν ἀξιῶν: τῆς πατρίδας, τῆς θρησκείας καί τῆς οἰκογένειας. Οἱ ἰσχυροί τοῦ κόσμου θέλουν νά σβήσουν τό παρελθόν μας καί νά μείνουμε χωρίς ἱστορία, προσπαθοῦν νά σβήσουν τήν ἰδιοπροσωπία μας μέ τή θρησκεία καί τή γλώσσα μας καί νά ἀκολουθοῦμε ἄκριτα τίς ἀπόψεις τους καί τίς προτάσεις ζωῆς γιά μᾶς. Χωρίς πατρίδα θά ὁμογενοποιηθοῦμε ὅλοι οἱ λαοί καί θά χαθοῦμε στήν παγκόσμια χοάνη.
Ἐφέτος τά στελέχη, Ἀρχηγοί, Ὑπαρχηγοί καί Ὁμαδάρχες, ἄνθρωποι τῆς κουζίνας καί τῆς ἀποθήκης, ἱατρικό προσωπικό, πού ἀφιέρωσαν τόν πολύτιμο χρόνο τους στό ἔργο τῆς Κατασκήνωσης, ἦταν τά ἑξῆς:
Α΄ περίοδος (Κορίτσια Δημοτικοῦ): Ἀρχηγός: Παρασκευή Μαντικοῦ, Ὁμαδάρχες: Κουφλῆ Δήμητρα, Μοσχοβία Τσαβαρῆ, Εὐαγγελία Σταυριανοῦ, Αἰκατερίνα Κατσιδώνη, Κοκώνα Δεριζιώτη, Χρυσάνθη Χρυσοστόμου, Χρυσάνθη Μανωλᾶ, Ἰουλία Ράπτη, Βασιλεία Μπούμπα, Γεωργία Κυριακίδου, Μαρία Μαντικοῦ καί Δέσποινα Βερικούκια.
Β΄ Περίοδος (Κορίτσια Δημοτικοῦ): Ἀρχηγός: Στέλλα Ξεπαπαδάκη, Ὁμαδάρχεί: Κουφλῆ Δήμητρα, Μοσχοβία Τσαβαρῆ, Ζωοπηγή Φτάκλα, Σεβαστή Φτάκλα, Τριανταφυλλιά Ξεπαπαδάκη, Ἀναστασία Ξεπαπαδάκη, Ζωοπηγή Κούλαρου, Ἐλευθερία Νικολίτση, Δήμητρα Κεφάλα, Δέσποινα Διακαντώνη, Ἑλένη Σταυριᾶ, Φανή Γκόντια καί Παναγιούλα Κωνσταντάκη.
Γ΄ περίοδος (Κορίτσια Γυμνασίου-Λυκείου): Ἀρχηγός: Ζωή Ρέλλου, Ὁμαδάρχες-Βοηθοί: Μαρια Παστρικοῦ, Βασιλική Μιχαηλάκη, Μαρουλίτσα Σταυρῆ, Ἀναστασία Σεΐτη, Περιστέρα Γεωργιάδου, Εὐαγγελία Σουλιώτη, Ἀθηνά Γκιουζένη, Καλίτση Νομική, Βασιλεία Μπούμπα, Ίωάννα Ἀρβανίτη, Φιλοθέη Λάνδρου, Σμαράγδη Καράλα καί Χρυσῆ Μιχοπούλου.
Δ΄ Περίοδος (Ἀγόρια Γυμνασίου-Λυκείου): Ἀρχηγός: Βασίλειος Λυριστής, Ὑπαρχηγός: Σεβαστιανός Λυριστής, Ὁμαδάρχες: Σάββας Ζουρούδης, Μάριος Λυριστής, Παναγιώτης Νταβράζος, Κωνσταντίνος Ἀντζαράκης, Κωνσταντίνος Καραγιάννης, Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, Ἰωάννης Βογιατζῆς, Νεκτάριος Ταχλιαμπούρης, Δημήτριος Λάνδρος, Μιχάλης Παρδαλός καί Γεώργιος Κουμέντος.
Ε΄ Περίοδος (Ἀγόρια Δημοτικοῦ): Ἀρχηγός: Ἀνδρέας Μίχος,
Ὁμαδάρχες: Γεώργιος Σακκομῆτρος, Ἀνέστης Νομικός, Ἰωάννης Παπαγεωργίοπυ, Νικόλαος Παπαγεωργίου, Δημήτριος Παπαδόπουλος, Ἀρσένιος Φρουζάκης, Γεώργιος Χαριστός, Γρηγόριος Δεληγεωργάκης, Γρηγόρης Μπίτσικας, Λάζαρος Μητσοῦ, Γεώργιος Σωτηρόπουλος, Μιχαήλ Γκάντζιος καί Γεώργιος Ζουρούδης.
Στήν Κουζίνα ἐργάσθηκαν οἱ: Γεωργία Βογιατζῆ, Κυριακή Ἀγγελίδου, Παναγιώτα Κυριαζάκου, Σμαράγδη Πεταυράκη, Βασιλεία Μοσκιοῦ, Λάμπρου Σωτηρία, Παπαδοπούλου Εὐστρατία, Κυγάη Βασιλεία, Κατσικογιάννη Ἰωάννα, Νίκη Λεριᾶ, Αἰκατερίνη Πλατέλλα, Παρασκευή Χατζηγρηγορίου, Στυλιανή Καραγιάννη, Παναγιούλα Κωνσταντάκη, Αἰκατερίνη Παπαχριστοδούλου, Εἰρήνη Ἠλιοῦ, Καλλιόπη Ξενιδάκη, Σταματία Διμέλη, Χρυσαφίνα Χατζηνικολοῦ, Βασιλική Βουλγαροπούλου, Ἀναστασία Κασερη καί Αὐγερούλα Χατζηπαύλου
Ἰατροί: Χριστίνα Παυλίδη, Χαρίκλεια Ἀνδρουτσοπούλου καί Λουκᾶς Βάσης. Νοσοκόμες: Δέσποινα Παυλῆ καί Εἰρήνη Φλώρου
Στήν ἀποθήκη ἐργάσθηκαν οἱ: Μιχάλης Κλαδάκης, Χατζηγεωργίου Τσαμπίκος, καί Γιάννης Βογιατζής. Ὁδηγός τοῦ Λεωφορείου ἦταν ὁ Μιχάλης Κλαδάκης. Λογιστής ἦταν ὁ Νικόλαος Γιορδαμνής.
Εὐχαριστώντας ὅλους τούς ἐθελοντές καί τούς πολλούς δωρητές και εκφράζοντας προς αυτούς την ευαρέσκεια της Εκκλησίας εὐχόμαστε ὁ Χριστός νά τούς ἀντιπροσφέρει πλούσιες εὐλογίες.
