ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τῆς καθ̉ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Θεὸς ἡμῶν[1]».

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Μέσα στή χειμωνιάτικη νύκτα ἀκούγονται καί πάλι οἱ χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες τῆς μοναδικῆς ἁγίας νύκτας τῶν Χριστουγέννων. Μέ τή δική τους γνώριμη φωνή, οἱ καμπάνες τῶν Ναῶν μας ἐξαγγέλλουν στό σήμερα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς μας ὑπάρξεως, αὐτό πού οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ διακήρυξαν τότε, κατά τήν ἀνεπανάληπτη ἐκείνη Βηθλεεμιτική νύκτα,  τή Γέννηση στό ταπεινό σπήλαιο ἀπό τήν Παναγία Παρθένο τοῦ ἐναθρωπήσαντος Λόγου τοῦ Πατρός, τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐπαναλαμβάνοντας τό χαρμόσυνο καί διαχρονικό μήνυμα "Ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ"[2] μᾶς καλοῦν, ὅπως τότε τούς ἀγραυλοῦντες Ποιμένες, νά προσέλθουμε προσκυνητές στό σπήλαιο τῆς Γεννήσεως καί νά κοινωνήσουμε τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως.

Ἀκοῦμε τή φωνή τους καί ἐνωτιζόμαστε τό μήνυμα. Τό μήνυμα τῆς φανέρωσης τῆς ἀπεριόριστης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί τόν σύμπαντα κόσμο, ὁ ὁποῖος "τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέσταλκεν εἰς τὸν κόσμον, ἵνα ζήσωμεν δι᾿ αὐτοῦ"[3]. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ φανερώνει τήν ἀλήθεια, τή σαρκωμένη ἀλήθεια. Τή μία καί μοναδική, τήν τόσο διαφορετική ἀπό τίς νοούμενες καί παρανοούμενες ἀλήθειες τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου. Αἰσθανόμαστε τό μυστήριο. Θαυμάζουμε καί γιορτάζουμε. Ψάλλοντας τόν ὑμνογραφικό παιᾶνα "Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Θεὸς ἡμῶν" ἐξωτερικεύουμε τήν αὐτοσυνειδησία τῆς "τῆς ἅπαξ τοῖς ἁγίοις παραδοθείσης"[4] πίστεώς μας.

Ὁ Θεός σαρκώνεται. Ὁ Χριστός γεννᾶται. Ἔρχεται στόν ἄνθρωπο. Ἐπισκέπτεται τόν ἄνθρωπο, κάθε ἄνθρωπο. Τόν νέο καί τόν ἐνήλικα. Τόν γονιό καί τό παιδί. Τόν οἰκεῖο καί τόν ξένο. Τόν φτωχό καί τόν πλούσιο. Τόν ὑγιῆ καί τόν ἄρρωστο. Ὅλους ἀνεξαιρέτως. Ἡ ἐπίσκεψή Του μᾶς ἀφορᾶ ὅλους. Στή ψευδαίσθηση τῆς χωρίς νόημα αὐτάρκειάς μας, τοῦ συγχρόνου τούτου ταλανισμοῦ τῆς ὑπάρξεως, ἔρχεται ὁ σαρκωθείς Λόγος νά ἀρθρώσει μαζί μας λόγο αὐθεντικοῦ καί γνησίου νοήματος. Μᾶς ἐπισκέπτεται μέ τήν πρόσκληση "Δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν", καταφάσκοντας τό γεγονός τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου μας, ἐλευθερία τόσο διαφορετική ἀπό τίς "'ἐλευθερίες" τῶν ποικίλων ψευδαισθήσεων καί προκαταλήψεων, τῶν ἰδεολογημάτων τῆς δῆθεν προοδευτικότητάς μας, τῆς ἀλογίας τοῦ ὀρθολογισμοῦ μας, τοῦ παραλόγου τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ μας. Ὅλων ἐκείνων πού μᾶς ἀποξενώνουν ἀπό τόν ἑαυτό μας καί τόν συνάνθρωπό μας.  

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Θεὸς ἡμῶν». Γεγονός ἀσύλληπτο γιά τίς συχνότητες τῆς ἀντιληπτικῆς ἱκανότητας τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά τοῦτο τό ἀσύλληπτο γεγονός ἀποτελεῖ τήν ἀρχέγονη ἐμπερία τῆς Ἐκκλησίας ὡς "Σώματος Χριστοῦ". Τήν ἐμπειρία τῆς πίστεώς μας, "ὅτι ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ"[5]. Ἡ ἀναλογία τῆς ὑπαρξιακῆς ἀνταπόκρισής μας στή φανέρωση αὐτήν τοῦ Θεοῦ ἐκφράζει τό μέτρο τῆς χριστιανοσύνης μας, τῆς αὐθεντικότητάς μας ὡς ἀνθρώπων ριζωμένων στή γῆ τῶν Πατέρων μας, τήν ποτισμένη μέ τό αἷμα καί τόν ἱδρῶτα γενεῶν καί γενεῶν. Γιά να μή διαμαρτυρόμαστε ἁπλά λεκτικά γιά τήν κάθε εἴδους παθογένεια πού θά συναντήσουμε ἤ θά πληροφορηθοῦμε στήν πορεία τῆς καθημερινότητάς μας, ἀλλά γιά νά συμβάλλουμε οὐσιαστικά μέ τό μέτρο ἀληθείας τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς, ἡ ὁποία μόνο "ἐν ἀγάπῃ" εἶναι ἐφικτό νά ἀληθεύει.

Ἡ Ἑορτή τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως ἀποκαλύπτει τήν ἀπροσμέτρητη δυναμική τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἄς ἐμβαθύνουμε στό μυστήριο, ἄς τό προσεγγίσουμε μέ ταπείνωση, περισυλλογή, αὐτοκριτική καί πολλή προσευχή. Οἱ καιροί μας τό ἀπαιτοῦν. Ἄς φανοῦμε ἀντάξιοι τῶν ἀπαιτήσεών τους

Εὐχόμαστε ἀληθινά, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα, μέ εἰρήνη, ἀγάπη, κατανόηση καί εὐαισθησία.

Χριστούγεννα τοῦ δισχιλιοστοῦ καί δεκάτου ὀγδόου σωτηρίου ἔτους

Διάπυρος πρός Χριστόν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο  ΡΟΔΟΥ   ΚΥΡΙΛΛΟΣ


 

[1] Ἐξαποστειλάριον Χριστουγέννων

[2] Λουκ.βʹ,11

[3] ΑʹἸωάν.αʹ, 9

[4] Ἰούδ. 3

[5] Αʹ Ἰωάν. δʹ, 9