ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
   ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΡΟΔΟΥ

ΚΥΡΙΛΛΟΣ

διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρὸς τὸν ἱερὸ κλῆρο καὶ τὸν φιλόχριστο λαὸ τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

"Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, ἅγιον Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον...".

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Τὶς προηγούμενες ἡμέρες τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδας, ὁ καθένας κατὰ τὸ μέτρο τῆς δωρεᾶς τῆς χάριτος, ζήσαμε, σὲ ἰδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακὰ ἀτμόσφαιρα, τὴν πορεία τοῦ Κυρίου πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος. Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Νυμφίος κάθε ἀνθρώπινης ψυχῆς, Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος «διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας» καταδικάστηκε ἀπὸ τὸ Συνέδριο, ἕνα νομικὸ σχῆμα φαινομενικὰ ἄψογων ἀνθρώπων, ὡς κακοῦργος. Ὁδηγήθηκε χλευαζόμενος ἔξω τῆς πόλεως, στὸν λόφο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ σταυρώθηκε ἀνάμεσα σὲ δύο κατάδικους τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου. Παρέδωσε τὸ πνεῦμα κρεμάμενος στὸν Σταυρό καὶ τάφηκε στό "καινὸ μνημεῖο".

Τώρα, στὸ μέσο τῆς μυροβόλου αὐτῆς ἀνοιξιάτικης νύκτας, κρατώντας τὶς ἀναμμένες λαμπάδες μας, καλούμεθα νὰ βιώσουμε καὶ νὰ διακηρύξουμε τὸ μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο κοσμικῶν διαστάσεων γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ σταυρωθεὶς Κύριος ἐτάφη, κατέβηκε στὸν Ἅδη, ὅπου γκρέμισε τὸν θρόνο τοῦ διαβόλου καὶ κατέστρεψε ὅλες τὶς σκευωρίες καὶ συνωμοσίες του ἐναντίον τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Ἀπὸ τὸν τάφο Του ἀναστήθηκε τὴν τρίτη ἡμέρα, νίκησε καὶ λεηλάτησε τὸν θάνατο, μὲ ὅλους τοὺς προπομποὺς καὶ τοὺς συνοδούς του, καὶ ἄνοιξε ἕναν καινούργιο δρόμο ζωῆς καὶ σωτηρίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι πραγματικὸ γεγονός, ἐγγύηση πλέον τῆς ἀναστάσεως τοῦ ἀνθρώπου.

Τὸ κενὸ μνημεῖο βεβαιώνει τοὺς Μαθητὲς καὶ τὶς Μυροφόρες γυναῖκες γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ γεγονότος. Οἱ γιὰ σαράντα ἡμέρες ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος πιστοποιοῦν τὸ θαῦμα καὶ γίνονται ἄμεση ἐμπειρία πίστεως. Ὁ Ἀναστὰς Κύριος παρουσιάζεται  στοὺς ταραγμένους καὶ φοβισμένους Μαθητές, συζητᾶ μαζί τους, συντρώγει μὲ αὐτούς, τοὺς συνοδεύει στὴν πορεία τους καὶ διασκεδάζει τήν ἀθυμία τους. Ὁ συνήθης χαιρετισμός Του, κατὰ τὶς συναντήσει αὐτές, ἦταν τό «Εἰρήνη ὑμῖν». Μένει πιστὸς στὴν ὑπόσχεσή Του. «Εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσι, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν» τοὺς εἶχε βεβαιώσει λίγο πρὶν τὸ πάθος. Μὲ τὸν χαιρετισμὸ ἀνανεώνει τὴν ὑπόσχεση καὶ τὴν ἀφήνει κληρονομιά, ὄχι μόνο στοὺς δώδεκα, ἀλλὰ στοὺς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες μαθητές Του.

Ὁ Ἀναστὰς Κύριος εἶναι ὁ Ἄρχοντας τῆς εἰρήνης. Τὸ προφήτευσε ὁ Ἡσαΐας, τὸ βεβαίωσε Ἐκεῖνος, τὸ διακηρύσσουμε καὶ ἐμεῖς ἀπόψε ἐκφράζοντας τὴν ἐκκλησιαστικότητά μας. Ἡ εἰρήνη ἡ δική Του δὲν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινο ἐπίτευγμα ἀλλὰ δωρεὰ χάριτος. Τὸ θεμέλιό της δὲν εἶναι ἡ ποικιλόμορφη βία ἀλλὰ ἡ προσωπικὴ θυσία. Ἀφετηρία της ἡ προσφορὰ ποὺ ὑπερβαίνει τήν ἀπαίτηση. Ὑπογράφεται πρῶτα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν αὐτὸς ζεῖ σύμφωνα μὲ τὶς προδιαγραφὲς τῆς ὕπαρξης, αὐτὲς ποὺ ἔθεσε στὴ ζωή του ὁ Δημιουργός Του. Ἀπὸ τὴν καρδιὰ ἐξακτινώνεται, ὡς φῶς ἱλαρόν, ὄχι γιὰ νὰ κάψει καὶ νὰ καταστρέψει ἀλλὰ γιὰ νὰ φωτίσει καὶ νὰ παρηγορήσει.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Ὁ Χριστὸς ἀνέστη. Τότε, σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς συναντήσεις Του μὲ τοὺς μαθητές, τοὺς ρώτησε: «Τί τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διατὶ διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Τὴν ἴδια ἐρώτηση ἀπευθύνει καὶ σήμερα πρὸς τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς καὶ τὴν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη. Τί ἀπάντηση ἄραγε μποροῦμε νὰ δώσουμε; Στὸν ἀναστάντα Θεὸ δὲν μποροῦμε νὰ προτάξουμε δικαιολογίες. Μὲ ἐσωτερικὴ συντριβὴ παραδεχόμαστε: «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου, μηδὲ συνετηρήσαμεν, μηδὲ ἐποιήσαμεν καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν». Μὲ  πίστη ὁμολογοῦμε: «Σὺ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτός σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά Σου ὀνομάζομεν». Μὲ ἀγάπη καὶ ἐλπίδα ἀφήνουμε ἕνα «Κύριε ἐλέησον» ἀπὸ τὰ χείλη μας καὶ τὴν καρδιά μας. «Κύριε ἐλέησον» ἐμᾶς καὶ τὸν κόσμο Σου, εἰρήνευσε τὴν καρδιά μας, εἰρήνευσε τὸ λαό Σου, εἰρήνευσε τὰ ἔθνη Σου.

Χριστὸς ἀνέστη, ἀδελφοί. Εὐχόμαστε σὲ ὅλους ἔτη πολλά, εὐλογημένα καὶ καταυγαζόμενα ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο πασχάλιο φῶς ποὺ ἀνέτειλε ἀπὸ τὸν πανάγιο Τάφο.

Ἅγιον Πάσχα τοῦ δισχιλιοστοῦ καὶ δεκάτου ἑβδόμου σωτηρίου ἔτους

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ  ΚΥΡΙΛΛΟΣ