ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
    ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΡΟΔΟΥ

ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρός τόν ἱερόν κλῆρον καί τόν λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

                         «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, Υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν».

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Οἱ χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες τῆς ἁγίας νύκτας τῶν Χρι-στουγέννων, τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἑορτῶν κατά τήν ρῆσιν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἐξαγγέλουν καί ἐφέτος, γιά μιά ἀκόμη φορά, τό Εὐαγγέλιον τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Διακηρύσσουν ὅτι ἐτελείωσε ὁ χρόνος τῆς προσδοκίας τῶν ἐθνῶν. Ὁμολογοῦν ὅτι ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία τοῦ μεγαλοφωνότατου Προφήτη Ἡσαΐα, πού ἔλεγε: «Παιδίον γεννήθηκε γιά μᾶς, Υἱός μᾶς ἐδόθη... καί εἶναι τό ὄνομά Του μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἀρχηγός εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (κεφ. θ, 6). Ἐπανα-λαμβάνουν τούς λόγους τοῦ Ἀγγέλου πρός τούς ἀγαθούς καί εἰλι-κρινεῖς ἀγραυλοῦντες Ποιμένες τῆς μοναδικῆς Βηθλεεμιτικῆς νύ-κτας: «Σᾶς φέρω εὐχάριστα νέα πού θά προξενήσουν μεγάλη χαρά σέ ὅλο τόν λαό· γεννήθηκε σήμερα στήν πόλη τοῦ Δαυΐδ γιά σᾶς Σωτῆρας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Χριστός Κύριος. Καί τοῦτο θά χρησι-μεύσει σ᾿ ἐσᾶς ὡς σημεῖο· Θά βρεῖτε βρέφος τυλιγμένο στά σπάρ-γανα, μέσα σέ φάτνη» (Λουκ. β΄,10-12). Συνοδεύουν τόν ὕμνον τῆς οὐρανίου στρατιᾶς: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄, 14). Ἀντηχοῦν καί διαχέουν πρός κάθε κατεύθυνση τόν ὑμνογραφικό παιᾶνα: «Δι᾿ ἡμᾶς γάρ ἐγεννήθη, παιδίον νέον, ὁ πρό αἰώνων Θεός».

«Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, Υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν». Ἀλλά δέν πρό-κειται γιά μιά συνηθισμένη γέννηση καί ἕνα συνηθισμένο παιδί. Τό «Παιδίον» τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα εἶναι ὁ Σωτήρ, ὁ Χριστός Κύριος τῶν Ἀγγέλων τῆς νύκτας τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Εἶναι ὁ αἰώ-νιος Λόγος τοῦ Πατρός, πού λαμβάνει τήν σάρκα ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου καί γίνεται ἄνθρωπος γιά τήν σωτηρία μας. Εἶναι ὁ Λόγος ὁ ὁποῖος «ἐνηνθρώπισεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Εἶναι ὁ Πλάστης καί Δημιουργός μας, πού παρά τήν παρακοή, δέν ἔπαυσε οὔτε στιγμή νά μᾶς ἀγαπᾶ. Εἶναι ὁ ἄναρχος Θεός, πού εἰσέρχεται στήν ἱστορία, εἰσχωρεῖ στήν ζωή μας, στήν καθημερινότητα μας, ἐκεῖνος πού λαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση μας, χωρίς τήν ἁμαρτία, γιά νά γίνει «πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς» καί νά μᾶς ἐπανα-φέρει στόν νέο Παράδεισο, τήν Ἐκκλησία Του. Νά μᾶς δώσει τήν δυνατότητα νά ἑνωθοῦμε μαζί Του καί νά θεωθοῦμε. Εἶναι ὁ Κύριος τῆς δόξης ὁ ὁποῖος σαρκώνεται ταπεινούμενος γιά νά καταλύσει τήν ἐξουσία καί τά ἔργα τοῦ διαβόλου, γιά νά ξεριζώσει κάθε ἀνομία καί ἀδικία καί νά χριστοποιήσει τήν ζωή μας, κάνοντας μας μετόχους τῆς βασιλείας Του, δηλαδή τῆς νέας κοσμικῆς πραγματι-κότητας πού ἐγκαινιάζει μέ τήν σάρκωση Του.

Ἐάν προσέξουμε τήν εὐαγγελική ἱστορία θά δοῦμε ὅτι τό «Παιδίον» τῆς Βηθλεέμ, δηλαδή ὁ Χριστός τῆς Ἐκκλησίας, δέν προ-σελκύει μόνο τούς ἀγαθούς βοσκούς ἤ τούς σοφούς Μάγους τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλά καί τόν βασιλιά Ἡρώδη, πού ζητεῖ νά τό φονεύσει γιά νά μήν σφετερισθεῖ τήν ἐξουσία του. Ὁ Ἡρώδης εἶναι ὁ πρῶτος δεδηλωμένος ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ. Ἔκτοτε παρελαύνει ὁλόκληρη στρατιά. Ἀναφερόμενοι σ᾿ αὐτούς τούς ταυτίζουμε συνήθως μέ τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους, τούς διῶκτες Ρωμαίους αὐτοκράτορες, τούς αἱρετικούς ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτοί. Εἶναι καί ὅλοι ὅσοι ἐξουθενώνουν, ἐκμεταλλεύονται καί σκοτώνουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπο. Οἱ ἄνθρωποι τῆς βίας, τῶν πολέμων, τῆς σκοπιμότητας, τῶν ἁμαρτωλῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων, τῆς καταπατήσεως τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, τῆς χρησιμοποιήσεως κάθε μέσου ἔναντι παντός τιμήματος γιά ἴδιον ὄφελος. Καί ἀκόμα περισσότεροι. Ἐχθροί καί διῶκτες τοῦ Παιδίου τῆς Βηθλεέμ μπορεῖ νά γινόμαστε ἀσυνείδητα καί ἐμεῖς, ὅταν ἀφήνουμε νά ἀλλοιώνεται ὁ Χριστός μέσα μας, ὅταν τόν κλείνουμε μέσα στούς ναούς καί δέν τοῦ ἐπιτρέπουμε νά εἰσχωρήσει στήν ζωή μας καί στήν κοινωνία μας. Ὅταν παραθεωροῦμε τήν κλήση μας καί ζοῦμε σάν νά μήν ἔχει ἀκόμη γεννηθεῖ.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

«Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας. Αὐτό τό Παιδίον ὁ Ἄγγελος διεκήρυξε Σωτῆρα. Ὡς Σωτῆρα νά τόν προσκυ-νήσουμε. Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά τόν δεχθοῦμε ὅπως ἐκεῖνος ἀπεκαλύφθη σέ μᾶς. Ὅπως τόν διεκήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι. Ὅπως τόν βίωσε καί τόν βιώνει ἡ Ἐκκλησία. Ἀλλά ἐκεῖνος εἶπε ὅτι γιά νά γίνει αὐτό πρέπει νά ξαναγίνουμε παιδιά στήν καρδιά. Ἴσως αὐτό νά φαντάζει παράδοξο στήν ἐγωϊστική καί ὑλιστική νοοτροπία καί βιοτή μας. Εἶναι ὅμως ἡ ἀλήθεια τῆς ζωῆς. Ἀξίζει νά τήν ἀναζητή-σουμε. Γιά νά προσκυνήσουμε καί νά προσκυνοῦμε πάντοτε γνήσια τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεόν. Τό Παιδίον πού μᾶς δόθηκε γιά νά μᾶς δώσει τό καλύτερο αὔριο πού ἀναζητοῦμε.

Εὐχόμαστε ἀληθινά, εἰρηνικά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.

Χριστούγεννα τοῦ δισχιλιοστοῦ καί ἔκτου ἔτους

Διάπυρος πρός Χριστόν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.

  Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο  ΡΟΔΟΥ   ΚΥΡΙΛΛΟΣ