ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
    ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΡΟΔΟΥ

ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρός τόν ἱερόν κλῆρον καί τόν φιλόχριστον λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

«Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν,ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως».

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Ἡ χάρις τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μᾶς ἀξίωσε, ὡς μέλη τίμια τῆς Ἐκκλησίας, νά ἑορτάζουμε γιά μιά ἀκόμη φορά τήν Ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Τήν Ἑορτή τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, «τά σωτήρια τοῦ κόσμου, τήν γενέθλιον ἡμέρα τῆς ἀνθρωπότητος, τήν κοινήν ἑορτήν πάσης τῆς κτίσεως» κατά τήν πανηγυρική ἔκφραση τοῦ οὐρανοφάντορος φωστῆρος τῆς Καισαρείας. «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Ὁ ἄναρχος Λόγος τοῦ Πατρός, τίκτεται ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας. Ὁ Κύριος μας γεννᾶται στό ταπεινό σπήλαιο τῆς γῆς τοῦ Ἰούδα καί ἀνακλίνεται ὡς βρέφος, «ὡς παιδίον νέον», στήν φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων. Ὁ Θεός «λαμβάνει δούλου μορφήν», γίνεται τέλειος καί ἀληθινός ἄνθρωπος γιά νά ἀποκαταστήσει τό «ἀρχέτυπον κάλλος» τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καί νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο τήν θεία υἱοθεσία. Ὁ Δεσπότης τῆς κτίσεως «ἐνηνθρώπισεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».

Ἑορτάζοντες τήν Ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, τήν Ἑορτή τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας, ἔκθαμβοι μπροστά στό ἀκατανόητο γιά τήν ἀνθρώπινη λογική γεγονός καί ἀτενίζοντες τό παράδοξο μέ τά μάτια τῆς πίστεως ὁμολογοῦμε τόν συγκαταβάντα Λόγον ὡς «Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης» καί ψάλλουμε τόν ὕμνον: «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τῆς γνώσεως». Γιατί, τί ἦταν ἡ ἀνθρωπότητα πρίν τήν μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἐκείνη Βηθλεεμιτική ἁγία νύκτα; Ὁ προφητικός λόγος, ὁ ὁποῖος συμπυκνώνει τήν προσδοκία τῶν ἐθνῶν, τήν χαρακτηρίζει ὡς «λαόν καθήμενον ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου». Ὡς Λαό, δηλαδή, πού διψοῦσε γιά ἀλήθεια, γιά ἀγάπη, γιά νόημα ζωῆς. Λαός πού ἀνέμενε, προσδοκοῦσε Ἐκεῖνον, τόν ὁποῖο σήμερα ὑμνολογοῦμε ὡς «Ἀνατολή Ἀνατολῶν». Ἐκεῖνον πού ὁ ἴδιος εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ ἀγάπη, ἡ πηγή καί τό περιεχόμενο τῆς ζωῆς. Τόν Σωτῆρα Κύριο Ἰησοῦν Χριστό, γιά τόν ὁποῖο ὁ Εὐαγγελιστής τῆς Ἀγάπης διακηρύττει: «Ἐν αὐτῷ ζωή ἦν, καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων. Καί τό φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καί ἡ σκοτία αὐτό οὐ κατέλαβε».

Ἑορτάζοντες τά Χριστούγεννα στό δικό μας προσωπικό καί κοινωνικό σήμερα καλούμεθα νά ἐξέλθουμε ἀπό τά πλαίσια τῆς κο-σμικῆς γιορτῆς καί νά ζήσουμε αὐτό τὸ μοναδικό γεγονός τῆς ἀνα-τολῆς τοῦ «φωτός τῆς γνώσεως». Εἶναι θλιβερή ἡ διαπίστωση τοῦ συγχρόνου ποικιλομόρφου σκότους. Ἀνήκουμε σέ ἕνα κόσμο ὁ ὁποῖος σπαράσσεται ἀπό τούς ἀνταγωνισμούς, ὅπου τό ἀνθρώπινο πρόσωπο προσβάλλεται, οἱ ἠθικές ἀρχές καταπατοῦνται. Σέ ἕνα κόσμο ὅπου κυριαρχοῦν τά ἁμαρτωλά συμφέροντα καί πάθη, πού περιφρονεῖται ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καί ζωή, πού εἶναι ἀνεκτή ἡ κοινωνική ἀδικία καί ἐκμετάλλευση. Σέ ἕνα κόσμο μεγάλων ἀντι-νομιῶν καί ἀντιθέσεων. Σέ ἕνα κόσμο, ὅπου ἡ νοσταλγία τῆς ἀλή-θειας, τῆς ἀγάπης, τοῦ νοήματος παραμένει ἐναργής καί δρῶσα.  Ἀλλά ὁ Χριστός «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου». Τό φῶς, τό ὁποῖο ἐφώτισε τό βαθύ σκοτάδι τῆς μοναδικῆς ἐκείνης νύκτας τῶν Χριστουγέννων δέν ἔλαμψε πρός στιγμήν καί ἔσβησε. Ἄνέτειλε καί ἄρχισε νά φωτίζει πρίν δύο καί πλέον χιλιάδες χρόνια καί παρα-μένει ὡς τό φῶς τῆς ὄντως ζωῆς. Ὡς ἡ ὑπερβατική καί καθολική ἀποκάλυψη τοῦ νοήματος τῆς ζωῆς καί τοῦ κόσμου. Τῆς ἀληθινῆς γνώσεως, ἡ ὁποία ὑπέρκειται τῶν προσωπικῶν διανοητικῶν ἱκανο-τήτων καί συλλογισμῶν, τῆς ἐπιστημονικῆς αὐτάρκειας καί τῆς ἐξι-δικευμένης ψευδωνύμου κοσμικῆς γνώσεως. Καί γι᾿ αὐτή τήν ἀλη-θινή γνώση δέν ὑπάρχει κανένας ἄλλος δρόμος ἐκτός ἀπό τόν δρόμο πού ὁ ἐν Βηθλεέμ γεννηθείς Κύριος μας ἀποκάλυψε λέγοντας: «Ἐντολήν Καινήν δίδωμι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

«Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, πεφώτισται τά σύμπαντα». Ἡ ὑμνολογική αὐτή διατύπωση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως ἀποτελεῖ τήν ἀρχέγονη ἐμπει-ρία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Αὐτή τήν ἐμπειρία καλούμεθα σήμε-ρα ἑορτάζοντες τά Χριστούγεννα τοῦ δισχιλιοστοῦ καί ἑβδόμου σωτηρίου ἔτους νά ἀποκτήσουμε ἐκκλησιάζοντας τήν ὕπαρξη καί τήν ζωή μας. Ἀνακαινίζοντας ἑαυτούς διά τοῦ χαρίσματος τῆς πίστεως πρός τόν σαρκωθέντα Κύριο καί τῆς πνευματικῆς ἐργασίας τῶν θεουργικῶν ἀρετῶν. Τότε μόνο μποροῦμε νά ἔχουμε τήν βεβαιό-τητα ὅτι μποροῦμε νά ἀνταποκριθοῦμε στήν χαρούμενη διακήρυξη τοῦ Ἀγγελικοῦ ὕμνου τῆς νύκτας τῶν Χριστουγέννων μέ τόν δικό μας εὐχαριστήριο ὕμνο: «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε».

Εὐχόμαστε ἀληθινά, εἰρηνικά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.

Διάπυρος πρός Χριστόν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.

    Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο  ΡΟΔΟΥ   ΚΥΡΙΛΛΟΣ