ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
  ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΡΟΔΟΥ

ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

                         «Τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γεννηθέντος, ἐκ τῆς ἁγίας         Παρθένου, πεφώτισται τὰ σύμπαντα».

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Τὴν νέα πραγματικότητα τῆς κοσμικῆς ἱστορίας, ὅπως αὐτὴ διαμορφώθηκε μετὰ τὴν Βηθλεεμιτικὴ ἐκείνη ἁγία νύκτα, ἐκφράζει ὁ ἱερὸς Ὑμνογράφος λέγοντας: «Τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γεννηθέντος, ἐκ τῆς ἁγίας Παρθένου, πεφώτισται τὰ σύμπαντα». Μιὰ πραγματι-κότητα ποὺ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ διακηρύσσει καὶ ἐφέτος ἡ Ἐκκλη-σία ψάλλοντας τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Γέννησίς σου, Χρι-στὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως...».

Τὰ Χριστούγεννα, σύμφωνα μὲ τὴν ἀπ᾿ ἀρχῆς βιουμένη ἐκκλη-σιαστικὴ ἐμπειρία εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς ἀνατολῆς τοῦ φωτός. Ἡ ἐκ-πλήρωση τῆς προσδοκίας τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου, τῶν ἀνθρώ-πων «τῶν καθημένων ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου». Μιὰ πραγματι-κότητα τοῦ φυσικοῦ κόσμου, οἰκεῖα σέ ὅλους, ἐκείνη τοῦ φωτός, χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ ὑποδηλώσει τὴν νέα πραγματικότητα ποὺ ἐγκαινιάζει ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, νὰ σημάνει τὴν πλέον ὑπερβατικὴ καί καθολικὴ ἀποκάλυψη τοῦ νοήματος. Τὴν ἀπάντηση στὴν ἀρχέγονη ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου γιὰ ἀλήθεια, δικαιοσύνη, ἀγάπη, πληρότητα, ποιότητα καὶ προπτική. Ὁ ἄνθρωπος κατὰ τὴν ἱστορικὴ πορεία του ἐβίωσε τὴν τραγικότητα τοῦ σκότους, τὸ ἐγνώ-ρισε στὶς πολυώνυμες καὶ ποικιλότροπες ἐκφάνσεις του. Τὰ Χρι-στούγεννα ὡς ἡ ἀνατολὴ τοῦ φωτός σηματοδοτοῦν τὸ γεγονὸς τῆς ἐλπίδας του, ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὴν χαροποιὸ λέξη «λύτρωσις».

Ἑορτάζοντας ὅμως καὶ ἐφέτος, ὡς «μέλη τίμια τῆς Ἐκκλη-σίας», τὰ Χριστούγεννα τοῦ δισχιλιοστοῦ καὶ ὀγδόου ἔτους, εὔλογα τίθεται ἀπὸ τὴν ἀγρυπνοῦσα συνείδηση τὸ ἐρώτημα κατὰ πόσον αὐτὴ ἡ ἀνατολή ἀποτελεῖ γεγονὸς ζωντανό καὶ ἐναργὲς στὴν καθη-μερινότητά μας, στὴ ζωὴ τῆς κοινωνία μας, τῆς ἀνθρωπότητας μὲ τὴν ὁποῖα ὡς πρόσωπα εἴμαστε σὲ μυστική καὶ ἀδιάρρηκτη ἐνό-τητα, ὅσο καὶ ἄν θέλουμε νὰ τὸ ξεχνᾶμε. Ἡ πραγματικότητα τῆς ζωῆς μέσα σὲ ἕνα κόσμο ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς ἀνταγω-νισμοὺς τῶν ἰσχυρῶν, ἀπὸ τὴν καταδυνάστευση καὶ ἐξουδένωση πολυειδῶς καὶ πολυτρόπως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀπὸ τὸν εὐτελισμό τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, τῆς κυριαρχίας τῶν παθῶν καὶ τῶν συμφερόντων, ποὺ δοκιμάζεται ἀπὸ τὴν διεθνῆ τρομοκρατία καὶ τοὺς πολέμους, ποὺ καταστρέφει ἀλόγιστα τὸ φυσικὸ περιβάλλον, ποὺ ἀνέχεται τὴν κοινωνικὴ ἀδικία καὶ ἐκμετάλλευση, ποὺ ἀνύψω-σε τὸν οἰκονομικὸ παράγοντα σὲ ὑψίστη ἀξία, ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ ἀνταποκριθεῖ στὸ φαινόμενο καθημερινὰ αὐξανομένης φτώχειας, καὶ ποὺ ἀποδεικνύεται ἀνίσχυρος νά δώσει ἐλπίδα, νόημα καὶ προ-οπτική, μπορεῖ νὰ ἔχει σχέση μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἀληθινοῦ φωτός;

Ἡ ἀπάντηση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι θετική. Μπορεῖ ὅμως ἡ ὁποιαδήποτε ἀρνητικὴ διαπίστωση νὰ σημάνει τὸ γεγονὸς τῆς ἀπαι-σιοδοξίας μας; Εὐτυχῶς ὄχι. Παρὰ τὴν ὁποιαδήποτε πραγματικό-τητα σκότους στὴν προσωπικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωή μας δὲν μποροῦμε νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν ἄλλη πραγματικότητα, τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Ὁ ἄνθρωπος καὶ σήμερα δὲν λησμονεῖ τὸ ὅραμά του γιὰ ἐνότητα, εἰρήνη, δικαιοσύνη, ἀγάπη καὶ νόημα ζωῆς. Βρίσκονται ὅμως ὅλα αὐτὰ στὴν οἰκονομία, τὸν ἀντα-γωνισμὸ καὶ τὴν βία; Τὰ Χριστούγεννα ἔρχονται νὰ μᾶς ὑπενθυμί-σουν πῶς ὄχι. Νὰ μᾶς βεβαιώσουν ὅτι «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, «Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός» καὶ ὅτι οἱ ἐλπίδα τῆς προσδοκίας μας πραγματοποιεῖται μέσα σὲ μιὰ ταπει-νὴ φάτνη ὅπου νηπιάζει ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καὶ τῶν οἰ-κτιρμῶν, ὁ ὁποῖος δὲν διεκδικεῖ ἀπολύτως τίποτα, ἁπλὰ προσφέρε-ται γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἀνθρωπος καὶ ὁ κόσμος, γιὰ νὰ ἔχει μέλλον οὐσιαστικὸ τὸ «λίαν καλόν» ἔργο τῶν χειρῶν Του.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

«Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε...». Ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζοντας Χριστούγεννα δὲν μᾶς προσκαλεῖ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ σὲ μιὰ ἑορτὴ ποὺ θὰ σημαίνει τὴν ἐφήμερη ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἴσως χωρὶς νόημα καθημερινότητα μας. Πρόσκληση συνάντησης εἶναι ὁ ἑορτασμὸς τῶν Χριστουγέννων. Συνάντησης καὶ γνωριμίας μὲ τὸν σαρκωθέντα καὶ νηπιάσαντα Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν. Γιὰ νὰ ὑψωθοῦμε πάνω ἀπὸ ὅλα ὅσα μᾶς γεμίζουν περίσκεψη, πόνο, ἀγωνία καὶ ἄγχος. Πιστεύουμε καὶ ἐλπίζουμε. Ὁ Χριστὸς «σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου» καὶ ἡ πίστη αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀφορᾶ τὸ ἐδῶ καὶ τώρα τῆς ζωῆς μας καὶ τῆς ὑπάρξεώς μας. Γιὰ νὰ ἑορτάζουμε Χριστούγεννα μὲ Χριστὸ καὶ ὄχι μιὰ ἁπλὴ κοσμικὴ γιορτή ποὺ ὅταν παρέλθει δὲν θὰ ἔχει ἀγγίξει καθόλου τὴν καρδιά μας.

Εὐχόμαστε ἀληθινά, εἰρηνικά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.

Χριστούγεννα τοῦ δισχιλιοστοῦ καί ὀγδόου ἔτους

Διάπυρος πρός Χριστόν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.

 Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 †Ο  ΡΟΔΟΥ   ΚΥΡΙΛΛΟΣ