ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΡΟΔΟΥ

ΚΥΡΙΛΛΟΣ

διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρὸς τὸν ἱερὸ κλῆρο καὶ τὸν φιλόχριστο λαὸ τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Μέ τίς δύο αὐτὲς λέξεις τοῦ πασχαλίου χαιρετισμοῦ μας, πού συμπυκνώνουν τό μυστήριο τῆς πίστεως μας, εὐαγγελιζόμαστε καί ἐξαγγέλουμε τό μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο γεγονός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας, τήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς δόξης. "Ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως". Τό κενό μνημεῖο διακηρύττει ἀνά τούς αἰῶνες τό γεγονός τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τοῦ θανάτου. Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος στούς Ἀποστόλους καί τίς Μυροφόρες γυναῖκες σηματοδοτοῦν τήν ἀπαρχή τῆς διηνεκοῦς ἀναστάσιμης ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας. Αὐτή τήν ἐμπειρία καλούμεθα νά ψηλαφήσουμε πανηγυρίζοντας σήμερα τήν Ἑορτή καί ψάλλοντας τό "Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Ὁ Χριστός προσηλώθηκε πάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ, πέθανε ὡς ἄνθρωπος καί ἐτάφη. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης διηγεῖται ὅτι ὁ εὐσχήμων βουλευτής Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας καί ὁ νυκτερινός μαθητής Νικόδημος, ἀφοῦ ἐξασφάλισαν τήν ἄδεια τοῦ Πιλάτου, κατέβασαν ἀπό τό Σταυρό τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, καί φροντίζοντάς το σύμφωνα μέ τά ἰουδαϊκά ἔθιμα ἐνταφιασμοῦ, τό κατέθεσαν σέ καινό μνημεῖο. Ὅλα φαίνονταν νά εἶχαν τελειώσει. Ὁ Ἰησοῦς νεκρός μέσα στόν τάφο, τόν ὁποῖο ἔκλεισε ὁ μεγάλος καί βαρύς λίθος καί ἀσφάλιζαν οἱ σφραγῖδες καί ἡ κουστωδία τῶν Ρωμαίων στρατιωτῶν.

Οἱ Μυροφόρες γυναῖκες ξεκινοῦν χαράματα τῆς Κυριακῆς, "Όρθρου βαθέος" πρός τόν τάφο, γιά νά μυρίσουν τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ἀγωνιοῦν ἄν θά μπορέσουν νά πετύχουν τόν σκοπό τους γιατί ἡ πέτρα πού κλείνει τό τάφο δύσκολα μπορεῖ νά μετακινηθεῖ. "Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου" ἀναρωτιοῦνται μεταξύ τους. Φτάνοντας βλέπουν ὅτι ὁ τάφος εἶναι ἀνοικτός. Ὁ Ἄγγελος πού κάθεται πάνω στήν πέτρα τούς ἀναγγέλει ὅτι ὁ Κύριος ἀνέστη καί τούς λέει νά μεταφέρουν τό μήνυμα στούς Ἀποστόλους.

Ὁ Κύριος ἀνέστη καί ὁ Ἄγγελος κύλισε τόν λίθο καί ἄνοιξε τόν τάφο γιά νά βεβαιωθοῦν οἱ πρῶτοι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως, οἱ Μυροφόροι γυναῖκες κατ᾿ ἀρχάς καί κατόπιν οἱ Μαθητές, γιά τό μοναδικό γεγονός. Ὁ τάφος δέν μπόρεσε νά κρατήσει τήν ζωή. Ἡ πέτρα πού σφράγισε τόν τάφο δέν σηματοδότησε ἕνα τέλος ἀλλά μιά νέα ἀρχή. Ἔγινε ὁ θεμέλιος λίθος τῆς πίστεως μας, ἡ βάση τῆς ἐλπίδας καί τῆς χαρᾶς μας. Τά πάντα πλέον εἶναι διαφορετικά. Στόν ἄνθρωπο, τόν κάθε ἄνθρωπο, καί στήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη δόθηκε ὡς δῶρο μιά ἄλλη προοπτική θέασης τῆς πραγματικότητος, μιά καινούργια δυνατότητα κατανόησης καί ἐρμηνείας τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως καί τῶν δεδομένων τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας ἐν γένει.   

Αὐτό τό δῶρο τοῦ Θεοῦ, πού ἀπετέλεσε τήν διαχρονικά ἀσύλητη περιουσία τῶν πατέρων μας, τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας, καλούμεθα νά οἰκειοποιηθοῦμε ἑορτάζοντας γιά μιά ἐπιπλέον φορά στήν ζωή μας τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Ὅσο καί ἄν τά δεδομένα τῆς προσωπικῆς καί κοινωνικῆς ζωῆς μας φαίνονται δύσκολα, ὅσο καὶ ἄν κάποιες φορές μᾶς τρομάζουν, ὅσο καί ἄν παίρνουν τήν μορφή μιᾶς πέτρας, σάν ἐκείνης τοῦ μνημείου, πέτρας πού κάθεται βαρειά πάνω στήν καρδιά μας, ὁ Θεός δέν μᾶς ἐγκαταλείπει. Ἔχει τήν δύναμη νά τήν ἀποκυλίσει. Φτάνει νά Τόν πιστεύσουμε, νά Τόν ἐμπιστευθοῦμε, νά ἀνταποκριθοῦμε στήν πρόσκληση Του. Νά κάνουμε τό θέλημα Του δικό μας θέλημα.  Νά ζήσουμε τήν ζωή Του. Νά νοηματοδοτήσουμε τήν καθημερινότητά μας μέ τόν λόγο Του. Νά ἐπιλέξουμε τήν μαθητεία μαζί Του. Νά ἔχουμε συνείδηση τῆς ταυτότητός μας ὡς μαθητῶν Ἐκείνου πού ἐνίκησε τόν θάνατο καί ἔχει τήν δύναμη νά διώχνει κάθε γεύση θανάτου ἀπό τήν προσωπική καί κοινωνική ζωή μας. Ἐδῶ ἔγκειται καί τό μεγαλεῖο τῆς ἐλευθερίας μας ὡς προσώπων, ὅσο καί ἄν θέλουμε πολλές φορές νά τό ἀγνοοῦμε.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Εὐχαριστοῦμε τόν Ἀναστάντα Σωτῆρα Κύριον, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀξίωσε νά ἑορτάζουμε καί ἐφέτος τό Ἅγιο Πάσχα, δίνοντας μας ἐλπίδα γιά τό παρόν καί τό μέλλον μας, ἐλπίδα τοῦ οὐρανοῦ καί ἐλπίδα τῆς γῆς. Δοξάζουμε τό πανάγιο ὄνομά Του γιατί δέν μᾶς ἄφησε νά στενάζουμε στά σκοτεινά βασίλεια τοῦ Ἄδη, τοῦ κάθε Ἄδη, ἀλλά περιέλουσε τήν ὕπαρξη μας μέ τό ἀνέσπερο φῶς Του, πού ἔλαμψε σάν ἀστραπή ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο Του καί ἐφώτισε τά σύμπαντα. Τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς δίνει τήν δύναμη νά ἐργαζόμαστε τά ἔργα τοῦ φωτὸς καί νά μᾶς χορήγει πλουσιόδωρα τήν χαρά καί τήν εἰρήνη Του, γιά νά καταφάσκουμε καθημερινά τήν ὕπαρξη μας ὡς υἱοί καί θυγατέρες τῆς Ἀναστάσεως.

Χριστός ἀνέστη, ἀδελφοί. Εὐχόμαστε σέ ὅλους ἔτη πολλά, εὐλογημένα καί καταυγαζόμενα ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς πού ἀνέτειλε ἀπό τόν πανάγιο Τάφο.

Ἅγιον Πάσχα τοῦ δισχιλιοστοῦ καί δεκάτου πέμπτου σωτηρίου ἔτους

Διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.

   Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ  ΚΥΡΙΛΛΟΣ