Ο Μητροπολίτης Ρόδου Παΐσιος καταγόταν απὸ την Ζάκυνθο, όπως δηλώνει ο ίδιος, και μάλιστα από την περίφημη οικογένεια των Αγιαποστολιτών. Δεν είναι γνωστό το έτος γεννήσεως του. Με βάση τις επιστολές του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Αγίου Μελετίου του Πηγά πρέπει να γεννήθηκε κατὰ την διάρκεια της δεκαετίας 1540-1550. Επιστολή του Μελετίου με ημερομηνία 13 Οκτωβρίου 1571 δίνει την πληροφορία ότι ο Παΐσιος ήταν τότε πρεσβύτερος.
Ο Παΐσιος καταγόμενος από εύπορη οικογένεια έλαβε ικανοποιητική μόρφωση, και πιθανώς να είχε σπουδάσει στην Πάδοβα, πράγμα συνηθισμένο κατά την εποχή αυτή. Υπήρξε μαθητής του Αγίου Μελετίου του Πηγά, ὅπως αναφέρει ο ίδιος ο Μελέτιος σε κάποια επιστολή του προς αυτόν. Είναι επίσης άγνωστος ο τόπος χειροτονίας του. Δεδομένης της σχέσης του με τον Μελέτιο Πηγά και εφόσον ο Μελέτιος βρισκόταν κατὰ το έτος 1569 στη Μονή Αγκαράθου εικάζεται ότι ο Παΐσιος χειροτονήθηκε εκεί αφού το 1570 τον βρίσκουμε στην Μονή του Σινά και το 1571 γνωρίζουμε ότι ήταν ήδη πρεσβύτερος. Η χειροτονία του πρέπει να έγινε από τον Πατριάρχη Σίλβεστρο, προηγούμενο της Μονῆς Αγκαράθου.
Ο Παΐσιος πρέπει να παρέμεινε στο Σινά μέχρι την εκλογή του Σιναίου Λαυρεντίου το έτος 1592. Μετὰ την εκλογή του Λαυρεντίου ἀναχώρησε από το Σινά και κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια ή την Κωνσταντινούπολη. Το 1597 εκλέγεται Μητροπολίτης Ρόδου, όταν Τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου εἶναι ο δάσκαλος και υποστηρικτής του Μελέτιος ο Πηγάς. Επειδὴ ήταν πνευματικό τέκνο του Πηγά πριν από την κοίμηση του πνευματικού του πατρός, ἀλλά πολύ περισσότερο μετά, αποτελεί, όπως φαίνεται, στόχο. Το Δεκέμβριο του 1603 καλείται στην Κωνσταντινούπολη προς απολογία και καθαιρείται για τον λόγο ότι "ου μονον απειθής εφάνη και καταφρονητής μη θελήσας κάν μέρος της αποκοπής αποδούναι". Αυτός είναι και ο πρώτος λόγος καθαιρέσεως του Παϊσίου. Η πραγματική αιτία είναι η καταγγελία του Παϊσίου κατά του Πατριάρχου Ραφαήλ για σιμωνία.
Ο Παΐσιος μετὰ την καθαίρεση αποσύρθηκε στη Μονή της Πάτμου, όπου εκοιμήθη στις 4 Ιουνίου 1609.
Ο Παΐσιος άν λάβουμε υπόψιν ὀτι εκτιμάτο από προσωπικότητες της εποχής του, όπως τον δάσκαλο του Μελέτιο Πηγά, τόν πολύ Μελέτιο Μαργούνιο, τον Ηρακλείας Διονύσιο, ο οποίος εργάστηκε για την αποκατάσταση του, και άλλους φαίνεται να ήταν ένας πνευματικός Ιεράρχης της εποχής, ασυμβίβαστος με το γενικώτερο κλίμα που επικρατούσε και μάλλον ίσχυσαν στο πρόσωπό του αυτά που γράφει ο Δ. Καμπούρογλου για την εκκλησιαστική κατάσταση της περιόδου εκείνης κατά την οποία "περιεφρονοῦντο, ἠτιμάζοντο καί κατεδιώκοντο οἱ ἐπί δικαιοσύνῃ καί πάσῃ ἄλλῃ ἀρετῇ ἀρχιερεῖς".
Το συγγραφικό έργο του Παϊσίου περιλαμβάνει:
1. Ιστορία του Αγίου Όρους Σινά και των περιχώρων αυτού.
2. Στίχοι εκλεγέντες εκ του Ψαλτηρίου.
3. Ασκητικόν Συνταγμάτιον.
4. Επιγράμματα.
5. Ομιλίες.
