Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Σεπτὴ τῶν ̔Ιεραρχῶν χορεία,
Σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀδελφοὶ καὶ ἅπαντες οἱ ἀγαπητοὶ συμπροσευχόμενοι Χριστιανοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Φωνὴ Κυρίου ἐγένετο ἐπ̓ ἐμὲ καὶ πνοὴ βιαία ἀπέσπασέ με ἐκ τῆς ταπεινῆς διακονίας μου εἰς τὴν Ἱερὰν Ἀρχιεπισκοπὴν Κρήτης καὶ ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων μὲ ἔφερεν εἰς τὴν Βασιλίδα τῶν Πόλεων καὶ τὰς κεχαριτωμένας αὐλὰς τοῦ Φαναρίου. Καὶ ἰδοὺ ἐγώ, ἐν συντριβῇ ψυχῆς καὶ καρδίας ἐνώπιόν Σας καὶ εἰς τὸν χῶρον τοῦ Θεομητορικοῦ προσκυνήματος τούτου, παρὰ τὴν Ζωοδόχον Πηγὴν τῶν θαυμάτων τῆς πίστεως καὶ τῶν θρύλων τοῦ ἡμετέρου Γένους καὶ παρὰ τὰ σκηνώματα Ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, ἐν βιώσει καὶ ἐμπειρίᾳ τῆς προσωπικῆς μου Πεντηκοστῆς.
Διὰ τοῦτο πρὸ παντὸς ἄλλου λόγου «ἐν ὕμνοις εὐχαρίστοις δοξολογῶ καὶ γεραίρω τὸ ἄμετρον ἔλεος» καὶ τὴν ὑπέρμετρον εὐσπλαγχνίαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ διὰ τὰ περὶ τὴν ἐλαχιστότητά μου κατ ̓ αὐτὰς τελούμενα, ἀποκορύφωμα τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ ἡ σημερινὴ χειροτονία μου ὡς Μητροπολίτου Ρόδου.
Καί, μετὰ Θεόν, ὁ λόγος τῆς εὐχαριστίας καὶ τῆς εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα διὰ τὴν Πατριαρχικῇ ἐπινεύσει καὶ συνοδικῇ κανονικῇ ψήφῳ ἀνάδειξίν μου εἰς Μητροπολίτην Ρόδου καὶ οὕτω εἰς Ἱεράρχην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καὶ Ποιμενάρχην τῆς πρώτης ἐν Δωδεκανήσῳ Ἐπαρχίας τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ταπεινῶς δεόμενος τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου νὰ Σᾶς χαρίζῃ ὑγείαν καὶ πᾶν ἀπὸ Θεοῦ ἀγαθὸν καὶ καταθύμιον ἐπὶ ἔτη πολλά, καταθέτω ἐνώπιόν Σας τὰ πληροῦντά με αἰσθήματα ἀπείρου εὐγνωμοσύνης διὰ τὴν εὐμενῆ καὶ ὁμόθυμον εὐεργετικὴν κρίσιν Σας, ἀντὶ τῆς προσγενομένης μοι τιμῆς καὶ τῆς ἀφειδῶς ἐπιδειχθείσης μοι ἐμπιστοσύνης καὶ ἀγάπης, ὑπόσχομαι δὲ τὴν ἀπὸ μέρους μου ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων ἀφοσίωσιν καὶ τὴν ὁλοκληρωτικήν μου προσφορὰν ἐπὶ τῆς ἀνατεθείσης μοι ἀρχιερατικῆς διακονίας παρὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Ἀλλὰ πλὴν τῆς διακατεχούσης με χαρᾶς δὲν δύναμαι νὰ ἀποκρύψω ὅτι καὶ μέγιστος συνέχει με φόβος, ἱστάμενον πρὸ τοῦ μεγέθους καὶ τῆς εὐθύνης τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος. Ἀναλογιζόμενος, ὅμως, σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ τὴν ἱστορίαν καὶ μαρτυρίαν, ὡς καὶ τὸ μαρτύριον τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης ̓Εκκλησίας, πέποιθα ὅτι, ὅπου ἡ χάρις καὶ ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ νίκη.
̓́Εμπλεως τοῦ θάμβους τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς πραγματικότητος καὶ αὐτῆς τῆς ἐσταυρωμένης δόξης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πορεύομαι εἰς τὴν λαχοῦσαν κατὰ Ρόδον Ἐπαρχίαν μου, ἔχων ὡς σύνθημα τῆς ποιμαντορίας μου τὰ συνθήματα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, εἰς τὴν ζωὴν τῆς ὁποίας συνυπάρχουν μὲν τὸ φῶς καὶ τὸ σκότος, ἡ δύναμις καὶ ἡ ἀδυναμία, ἡ σταύρωσις καὶ τὸ πάθος, πλὴν ὅμως καὶ ἡ τελικῶς ἐπικρατοῦσα Ἀνάστασις. Κατὰ τὴν πορείαν μου αὐτὴν πρὸς τὸ Θυσιαστήριον καὶ τὴν ἄνοδόν μου εἰς τὸν ἀρχιερατικὸν Θρόνον, λαμβάνω ὡς παρακαταθήκην, ἀλλὰ καὶ ὡς βακτηρίαν καὶ στήριγμα τοὺς λόγους τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, διότι, «εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι» (Κορ. β ́ 11,30).
Ἐκλεγεὶς καὶ χειροτονούμενος Μητροπολίτης τῆς Παυλικῆς Ρόδου, καθίσταμαι Ποιμενάρχης μέρους τοῦ ἐν Δωδεκανήσῳ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν μακαριστὸν Γέροντα Χαλκηδόνος κυρὸν Μελίτωνα, «ἐν ἁρμονίᾳ μετὰ τῶν πνευματικῶν αὐτοῦ ἡγετῶν συνεχίζει τὴν μακραίωνα εὐσεβῆ πατρῴαν παράδοσιν τῆς ἐμμονῆς εἰς τὴν ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον πίστιν, τὸ φρόνημα καὶ τὸ ἦθος αὐτῆς καὶ ὅλας τὰς συναφεῖς πνευματικὰς καὶ ἠθικὰς ἐκείνας ἀξίας, αἱ ὁποῖαι συναπαρτίζουν τὸν χαρακτῆρα καὶ τὴν μοναδικότητα τοῦ ἀπὸ κληρονομίας πολιτισμοῦ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, διότι εἶναι παγκοίνως γνωστὸν ὅτι ὁ λαὸς τῆς Δωδεκανήσου ὑπὸ τὴν σκέπην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ πιστὸς παραμείνας καὶ παραμένων εἰς αὐτό, ἀνεδείχθη ἄξιος ἑαυτοῦ, διασώσας διὰ μέσου ποικίλων ἱστορικῶν περιπετειῶν καὶ καταιγίδων, τὴν ἑαυτοῦ ὀντότητα καὶ προσωπικότητα».
Ἐκλεγεὶς καὶ χειροτονούμενος Μητροπολίτης τῆς Παυλικῆς Ρόδου, καθίσταμαι Ποιμενάρχης μέρους τοῦ ἐν Δωδεκανήσῳ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν μακαριστὸν Γέροντα Χαλκηδόνος κυρὸν Μελίτωνα, «ἐν ἁρμονίᾳ μετὰ τῶν πνευματικῶν αὐτοῦ ἡγετῶν συνεχίζει τὴν μακραίωνα εὐσεβῆ πατρῴαν παράδοσιν τῆς ἐμμονῆς εἰς τὴν ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον πίστιν, τὸ φρόνημα καὶ τὸ ἦθος αὐτῆς καὶ ὅλας τὰς συναφεῖς πνευματικὰς καὶ ἠθικὰς ἐκείνας ἀξίας, αἱ ὁποῖαι συναπαρτίζουν τὸν χαρακτῆρα καὶ τὴν μοναδικότητα τοῦ ἀπὸ κληρονομίας πολιτισμοῦ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, διότι εἶναι παγκοίνως γνωστὸν ὅτι ὁ λαὸς τῆς Δωδεκανήσου ὑπὸ τὴν σκέπην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ πιστὸς παραμείνας καὶ παραμένων εἰς αὐτό, ἀνεδείχθη ἄξιος ἑαυτοῦ, διασώσας διὰ μέσου ποικίλων ἱστορικῶν περιπετειῶν καὶ καταιγίδων, τὴν ἑαυτοῦ ὀντότητα καὶ προσωπικότητα».
Θεωρῶν ἐμαυτὸν ἀπὸ Θεοῦ ἰδιαιτέρως ἠλεημένον, διὰ τῆς ἀναδείξεώς μου εἰς πνευματικὸν πατέρα καὶ ποιμενάρχην τοσοῦτον ὑψηλόφρονος λαοῦ, ἔχοντος πολλὰ κοινὰ χαρακτηριστικὰ μὲ τοὺς Κρῆτας, ἀπευθύνω θερμὸν χαιρετισμὸν πρὸς τὸ ἐν Ρόδῳ ποίμνιόν μου καὶ τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμον Ροδίους μὲ πρῶτον τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἰταλίας κ. Γεννάδιον.
Τὴν ἐκλογὴν καὶ ἀνάρρησίν μου εἰς τὸν ἱστορικὸν Θρόνον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρόδου ἐκλαμβάνω ὡς κίνητρον πρὸς ταπείνωσιν καὶ ὡς ἀφετηρίαν προσφορᾶς ὁλοκληρωτικῆς ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου μου καὶ διακονίας Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, εἰς συνέχισιν τῆς τετιμημένης ἀρχιερατείας τῶν προκατόχων μου Ἀποστόλου, Τιμοθέου, Σπυρίδωνος καὶ Ἀποστόλου τῶν Ἀρχιερέων.
Κατὰ τὴν ἱερωτάτην αὐτὴν στιγμὴν τῆς ζωῆς μου μνημονεύω τοῦ σεπτοῦ ὀνόματος τοῦ πολιοῦ Γέροντός μου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Τιμοθέου, μετ ̓ αἰσθημάτων ἀπείρου εὐγνωμοσύνης δι ̓ ὅλα ὅσα ὑπὲρ ἐμοῦ ἐλάλησε καὶ ἔπραξε «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός». Διὰ βίου παντὸς θὰ εἶμαι εὐγνώμων τῆς εὐδοκίας καὶ τῆς εὐεργετικῆς πατρικῆς αὐτοῦ στοργῆς. Τὰ ἔτη τῆς ὑπηρεσίας μου πλησίον τοῦ Πρωθιεράρχου τῆς Κρήτης ἐσφράγισαν καθοριστικῶς τὴν ζωήν μου, πολλὰ διδαχθέντος ἐκ τῆς μεγάλης πείρας καὶ σοφίας αὐτοῦ.
Υἱικῶς εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ τοῦ χαρίζῃ ὑγείαν καὶ δύναμιν καὶ μακροημέρευσιν. Ὡσαύτως μετ ̓ εὐγνωμοσύνης ἀπείρου μνημονεύω τοῦ σήμερον εἰς τὴν χαράν μου μετέχοντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστρίας κ. Μιχαήλ. Ἡ τετραετὴς παρ ̓ αὐτῷ διακονίᾳ, καὶ μάλιστα κατὰ τὰς ἀπαρχὰς τῆς ἐκκλησιαστικῆς μου πορείας, ἐσφράγισε τὴν ἱερατικήν μου συνείδησιν καὶ ἐσφυρηλάτησε τὴν ἀγάπην μου καὶ τὴν ἀφοσίωσίν μου πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν. Πάντοτε ἐστάθη πλησίον μου, παρακολουθῶν τοὺς βηματισμούς μου καὶ ἐπιστηρίζων με καὶ γινόμενος παραμυθία καὶ στήριγμα ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου.
Ἀλλὰ καὶ ὁ τῶν Σεβασμιωτάτων καὶ Θεοφιλεστάτων ἁγίων Ἀρχιερέων καὶ Ἱερέων καὶ Διακόνων σύλλογος, σήμερον, μὲ τιμᾶ διὰ τῆς παρουσίας του καὶ μὲ ἐνισχύει διὰ τῆς προσευχῆς του πρὸς ἱκάνωσιν εἰς τὴν νέαν μου διακονίαν.
Μετὰ σεβασμοῦ χαιρετίζω καὶ τοὺς ἐκ Κρήτης ἁγίους Ἀρχιερεῖς, εὐγνώμων διὰ τὰ αἰσθήματα καὶ τὴν ἀγαπητικὴν αὐτῶν διάθεσιν ἀπέναντί μου.
Ἐκ καρδίας εὐχαριστῶ τὸν ἱερὸν Κλῆρον τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης διὰ τὴν ἀδελφικὴν συνεργασίαν καὶ ἀγάπην, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Κνωσοῦ κ. Μακάριον. ̔Η ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν ἀγαστὴ συνεργασία μετὰ τοῦ ἁγίου Κνωσοῦ, ἐν μέσῳ κοινῶν θλίψεων καὶ πειρασμῶν, μὲ γνώμονα πάντοτε τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ συμφέρον τῆς ̓Εκκλησίας, καὶ ἡ ἀδελφικὴ καὶ ἀμέριστος συμπαράστασίς του εἰς τὸ ἔργον μου ὡς Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης ὑπῆρξαν δι ̓ ἐμὲ ἐξαιρέτως σημαντικαὶ καὶ λίαν πολύτιμοι. Διὰ τοῦτο τὸν εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως καὶ πάντοτε θὰ ἐνθυμοῦμαι εὐχαρίστως τὴν κοινὴν ἡμῶν ἀναστροφὴν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Κρήτης.
Χαιρετισμὸν ἀγάπης καὶ τιμῆς ἀπευθύνω πρὸς τὴν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς μετανοίας μου, τῆς ̔Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ἀγκαράθου, μνημονεύων τοῦ ὀνόματος τοῦ κείραντός με Μοναχὸν Προηγουμένου Γενναδίου Σταυρουλάκη καὶ ἐπικαλούμενος τὴν προστασίαν τῆς Θεοτόκου τῆς Ὀρφανῆς, τῆς ἐφόρου αὐτῆς, καὶ τὰς πρεσβείας τοῦ εὐκλεοῦς αὐτῆς τέκνου ̔Αγίου Μελετίου τοῦ Πηγᾶ, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ Ἐπιτηρητοῦ τοῦ Ἁγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ὡσαύτως εὐχαριστῶ ὅλας τὰς μοναστικὰς Ἀδελφότητας τῆς ̔Ιερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης, εἰς τὴν πνευματικὴν ἀναστροφὴν τῶν ὁποίων εὗρον πάντοτε τὴν πνευματικὴν καὶ ψυχικὴν ἀνακούφισιν καὶ ἤντλησα τὴν ἀπαραίτητον δύναμιν διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τῶν καθηκόντων μου. Τοὺς δίδω τὴν ἀγάπην μου καὶ ζητῶ τὰς προσευχάς των.
Ἐκ τῶν αὐλῶν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ὡς κοινῆς Μητρὸς καὶ τῶν Κρητῶν καὶ τῶν Δωδεκανησίων, ἀπευθύνω χαιρετισμὸν πρὸς τὸ εὐλαβές πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης, τὸ ὁποῖον σφόδρα ἠγάπησα καὶ παρὰ τοῦ ὁποίου πολὺ ἠγαπήθην. Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ προσευχὴ αὐτῶν ἂς μὲ συνοδεύῃ καὶ εἰς τὴν Ρόδον.
Ἐκ βάθους καρδίας εὐγνωμονῶ τοὺς σεβαστοὺς γονεῖς μου ̓Ιωάννην καὶ Ζουμπουλιάν, δι ̓ ὅσα ὑπέρ ἐμοῦ ἐκοπίασαν. Ἡ εὐχὴ τῶν γονέων μου καὶ ἡ ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν ἂς μὲ συνοδεύουν πάντοτε. Μνημονεύω μετ ̓ εὐχαριστίας καὶ εὐγνωμοσύνης τῶν κόπων τῶν διδασκάλων μου ἐν Κρήτῃ, Ἀθήναις, Θεσσαλονίκῃ καὶ Γκράτς τῆς Αὐστρίας.
Τέλος, εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας τοὺς μέχρι τοῦδε συνεργάτας μου, τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς Ροδίους Κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς τοὺς πολυειδῶς καὶ πολυτρόπως ἐκδηλώσαντας τὴν ἀγάπην καὶ ἔσπευσαν νὰ μὲ τιμήσουν διὰ τῆς προσωπικῆς ἢ νοερᾶς συμμετοχῆς αὐτῶν εἰς τὴν σημερινὴν χαράν μου, ἐξαιρέτως δὲ τὸν Ἀρχιμανδρίτην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καὶ Πρωτοσύγκελλον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρόδου κ. Παΐσιον Ἀραβαντινόν. Χαιρετίζω ἐν τῷ προσώπῳ του τὸν Κλῆρον καὶ τὰς μοναστικὰς Ἀδελφότητας τῆς λαχούσης μοι Ἐπαρχίας.
Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
«Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα». «Σός εἰμι ἐγώ, σῶσόν με» τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος ταῖς πρεσβείαις τῆς ̔Υπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου τοῦ νεοφανοῦς, τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.
* Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος ἐξελέγη ὑπὸ τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὴν 20ὴν Ἀπριλίου 2004. Ἡ χειροτονία του ἐτελέσθη τὴν Κυριακὴν τῶν Μυροφόρων, 25ην Ἀπριλίου 2004, κατὰ τὴν Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῇ, ὑπὸ τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν, Γέροντος Νικαίας κ. Ἰωάννου, Θεοδωρουπόλεως κ. Γερμανοῦ, Ἴμβρου καὶ Τενέδου κ. Κυρίλλου, Αὐστρίας κ. Μιχαήλ, Πριγκιποννήσων κ. Ἰακώβου, Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου κ. Ἀνθίμου, Ὀούλου κ. Παντελεήμονος καὶ Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καὶ Βιάννου κ. Ἀνδρέου. Ἡ τελετὴ τῆς ἐνθρονίσεώς του στὴν Ρόδο ἐπραγματοποιήθη τὴν 5ην Ἰουνίου 2004, μὲ τὴν παρουσία τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἰκονίου κ. Θεολήπτου, καὶ τὴν συμμετοχὴ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Μακαριότητος τοῦ Πάπα καὶ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κ. κ. ΠΕΤΡΟΥ, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρθαγένης κ. Χρυσοστόμου, τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Μακαριότητος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, Πανοσιολ. Ἀρχιμ. κ. Θεοκτίστου, καὶ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν, Ζιμπάμπουε (νῦν Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου), Λέρου, Καλύμνου καὶ Ἀστυπαλαίας κ. Νεκταρίου, Αὐστρίας κ. Μιχαήλ, Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου κ. Ἀνθίμου, Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καὶ Βιάννου κ. Ἀνδρέου, Τυάνων κ. Παϊσίου, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κνωσοῦ κ. Μακαρίου, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν ἐν Ἀθήναις Ρωμαιοκαθολικῶν κ. Νικολάου, τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐξάρχου καὶ Καθηγουμένου Πάτμου Πανοσιολ. Ἀρχιμ. κ. Ἀντίπα, πολλῶν Ἡγουμένων, Ἱερέων καὶ Μοναχῶν ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ τὶς Μητροπόλεις τῆς Δωδεκανήσου, τοῦ Ὑπουργοῦ Αἰγαίου καὶ Νησιωτικῆς Πολιτικῆς κ. Ἀ. Παυλίδου, τῶν Βουλευτῶν τοῦ Νομοῦ καὶ Βουλευτῶν ἐξ Ἡρακλείου, τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τῆς Περιφέρειας Νοτίου Αἰγαίου καὶ τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τῆς Περιφέρειας Κρήτης, τοῦ Νομάρχου Δωδεκανήσου καὶ τοῦ Νομάρχου Ἡρακλείου, τῶν Δημάρχων τῆς νήσου καὶ τῶν Δημάρχων Ἡρακλείου καὶ Γόρτυνος, Νομαρχιακῶν καὶ Δημοτικῶν Συμβούλων, τοῦ Ἰμάμη τῆς Ρόδου καὶ ἐκπροσώπων τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης.
