ΚΥΡΙΛΛΟΣ

διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν φιλόχριστον λαὸν τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

«Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα...Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει..»

Τὸ μοναδικὸ καὶ κοσμικὸ διαστάσεων γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἑορτάζουμε σήμερα. «Πάσχα Κυρίου, Πάσχα». Ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ πέθανε πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ ὡς κοινὸς κακοῦργος, ἐτάφη καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα ἀνέστη. Μὲ τὸν θάνατο του κατέλυσε τὸν θάνατο καὶ «τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστιν τὸν διάβολον». Μὲ τὴν Ἀνάστασή του ἀνέστησε ἀπὸ τὴν φθορὰ τῆς ἁμαρτίας τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ ἔγινε, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, «ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων» δηλαδὴ ἡ ἀρχὴ γιὰ τὴν Ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν.

Τοῦτο τὸ γεγονὸς καλούμεθα νὰ πανηγυρίσουμε καὶ ἐμεῖς σήμερα. Ὡς «Ἑορτὴ ἑορτῶν καὶ πανήγυριν πανηγύρεων», δηλαδὴ ὡς τὴν κορυφαία ἑορτὴ τῆς πίστεως μας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία τῆς ὑπαρξιακῆς χαρᾶς μας ποὺ κανείς, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, δέν ἔχεις τὴν δύναμη νὰ μᾶς ἀφαιρέσει. Εἶναι ἡ χαρὰ τῆς πίστεως ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τοῦ Ἀναστάντος, τὸ φῶς ποὺ μπορεῖ νὰ διαλύσει τὰ σκοτάδια κάθε ἐφήμερης λύπης καὶ ἀβεβαιότητας, ποὺ ἀποτελοῦν γιὰ κάθε ἄνθρωπο ποὺ βιώνει τὴν καθημερινότητα τοῦ κόσμου τούτου μιὰ μικρὴ ἤ μεγάλη γεύση θανάτου στή ζωή του.

Αὐτὴ τὴν χαρὰ μᾶς προσκαλεῖ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος νὰ ἐκφράσουμε πανηγυρίζοντες τὴν Ἀνάσταση. Ἡ προτροπή του δὲν ἐξαντλεῖται στὸ «λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει» ἀλλὰ ἐπεκτείνεται στὸ οὐσιαστικότερο προσθέτοντας τὸ «ἀλλήλους περιπτυξώμεθα» καὶ συνεχίζοντας με τὸ «συχγωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει». Εἶναι Πάσχα μᾶς λέγει, ἑορτὴ τῆς χαρᾶς, ἑορτὴ τῆς ἀγάπης, ἑορτὴ τῆς συγχωρήσεως και καταλλαγῆς. Γι᾽ αὐτὸ γεμάτοι ἀπὸ τὴν χαρὰ τὴν Ἀναστάσεως ἄς ἀγκαλιάσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ ἄς δώσουμε μεταξύ μας τὸν ἀσπασμὸ τῆς ἀγάπης.

Τὸ μυστήριο τῆς θείας Οἰκονομίας, τὸ κοσμοσωτήριο δηλαδὴ ἔργο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ποὺ κορυφώνεται στὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάσταση, ἀποκαλύπτει τὴν ἀγάπη. Τὴν ἀγάπη ὡς στάση ζωῆς καὶ ἔμπρακτη μαρτυρία καὶ ὄχι ὡς ἕνα ἐπιφανειακὸ μικροπρόθεσμο συναισθηματισμό. Αὐτὸς πρῶτος μᾶς ἀγάπησε καὶ γι᾽ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε ἀγάπη μεταξύ μας. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀγάπη θυσιαστική. Αὐτὴ καλούμεθα νά βιώσουμε καὶ ἐμεῖς συμμετέχοντας στὴν εὐφροσύνη τοῦ ἀναστασίμου γεγονότος. Τὴν ἀγάπη ποὺ σημαίνει αὐτοπροσφορά, συμπαράσταση, ἀλληλεγγύη, ἄνοιγμα καὶ παλμὸ καρδιᾶς, μοίρασμα τῆς χαρᾶς καὶ τοῦ πόνου. Τὴν ἀγάπη ποὺ ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο καὶ κύριο χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, τῶν Χριστιανῶν. Δὲν εἶναι μιὰ ἀρετὴ ἀλλὰ ἡ συμμετοχὴ στὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ γνησιότητα τῆς χριστομίμητης ἀγάπης ἐκφράζεται μέ τὴν συγχωρητικότητα. Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ ζήσει τὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως ἄν δέν ἔχει τὴν δύναμη νά συγχωρήσει. Ὁ ἀναστὰς Κύριος συγχώρησε τοὺς σταυρωτές του ἐνῶ ἀκόμα ἔπασχε πάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ συγχωροῦμε καὶ προχωροῦμε σὲ μιὰ πορεία ἀγάπης καὶ εἰρήνης μαζί του. Μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι ἔχουμε τὸν Ἀναστάντα Κύριο συνοδοιπόρο στὴν πορεία τῆς ζωῆς, ὅπως τὸν εἶχαν συνοδοιπόρο στήν πορεία πρὸς Ἐμμαοὺς ὁ Λουκᾶς καὶ ὁ Κλεόπας. Ἦταν θλιμμένοι οἱ δύο ἐκεῖνοι Μαθητές γιὰ τὰ γεγονότα ποὺ εἶχαν συμβεῖ στὴν Ἁγία Πόλη, ἀλλὰ ἡ παρουσία τοῦ ἀναστάντος ἔκαιγε τὴν καρδιά τους καὶ ἔδιδε γλυκύτητα στὴν ὕπαρξη τους.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Τὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως δὲν μποροῦμε πραγματικά νά τὴν ζήσουμε ἄν δὲν ἔχουμε τὴν δύναμη νὰ ἀγαπήσουμε καὶ νὰ συγχωρήσουμε. Ἡ ἀναζήτησή της εἶναι πρόσκληση καὶ πρόκληση ταυτόχρονα. Εἶναι ἡ προϋπόθεση τῆς ἀναγεννήσεως μας. Ἡ προϋπόθεση τῆς ἀνακαίνισης τῆς κοινωνίας μας. Μέ τὴν συγχώρηση καὶ τὴν ἀγάπη μετέχουμε στὴν ζωή τοῦ Ἀναστάντος, στὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως Του. Γινόμαστε ἄνθρωποι εἰρήνης, ἀγάπης καὶ καταλλαγῆς. Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ ζητούμενο στὴν ζωή μας ὡς Χριστιανῶν ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει προσφορὰ ἐξαιρετικῶν διαστάσεων πρὸς τὸν ἑαυτὸ μας καὶ τὸν συνάνθρωπο μας.

Χριστὸς ἀνέστη, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Εὐχόμαστε τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ λάμψει, νὰ λάμπει στὶς καρδιὲς μας. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶ ἔκανε τὰ πάντα καινούργια. Τὸ αἰτούμενο εἶναι κατὰ πόσο μποροῦμε νὰ ὑποστασιάζουμε τὴν δωρεὰ αὐτὴ τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Χριστοῦ στὴν προσωπικὴ καὶ κοινωνική μας ζωή.

Χρόνια πολλά, εὐλογημένα καί γεμάτα ἀπό τή χάρη τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ἅγιον Πάσχα τοῦ δισχιλιοστοῦ καὶ δεκάτου τρίτου σωτηρίου ἔτους

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

    †Ο ΡΟΔΟΥ  ΚΥΡΙΛΛΟΣ