ΚΥΡΙΛΛΟΣ
διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου, πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν φιλόχριστον λαὸν τῆς καθ̉ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

«Σήμερον πᾶσα κτίσις, ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη, καὶ Ἄδης ἐσκυλεύθη».

Πρόξενος χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης πνευματικῆς ἀνέτειλε ἡ «κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων», ἡ ἡμέρα τῆς τριημέρου ἐκ τοῦ τάφου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἄνθρωποι κρέμασαν πάνω στόν Σταυρό καί θανάτωσαν τὸν χορηγό τῆς ζωῆς. Ἐκεῖνος ἀνέστη καί θανάτωσε τόν θάνατο. «Ποῦ σου Ἄδη τὸ κέντρον; Ποῦ σου Ἄδη τὸ νῖκος;» ἀναφωνεῖ πανηγυρικά ὁ χρυσολόγος τῆς Ἐκκλησίας πατήρ Ἰωάννης. Ὁ θάνατος νικήθηκε μαζί μέ ὅλους τούς προπομπούς καί συνοδούς του. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως ξεχύθηκε ἄπλετο ἀπό τό κενό μνημεῖο καί διέλυσε κάθε κοσμικό ἔρεβος. Ἔκτοτε «ζωή πολιτεύεται». Ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη εἶναι τὸ ἀναφαίρετο δῶρο ποὺ ἄφησε ὁ Κύριος μετά τήν Ἀνάσταση στόν ἄνθρωπο. Στίς μαθήτριες καί στούς μαθητές του, πού ἀπαρτίζουν τό «ἅγιον γένος» τῶν Χριστιανῶν.

Τό κοσμικῶν διαστάσεων γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου τέμνει τήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή τήν προσωπική καί κοινωνική ἱστορία μας. Ἡ Ἀρχή τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἀνθρώπου ὡς προσώπου καί τῆς κοινωνίας τῶν ἀνθρώπων στηρίζεται στή σχέση ἀνθρώπου-Θεοῦ μετά τήν τριήμερο Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος. Ἡ ἀλλαγή εἶναι δυνατότητα καί ἄρα ἐλπίδα. Ἡ ὑπαρξιακή, προσωπική συμμετοχή στήν ἐλπίδα ὅτι τά ἀνθρώπινα μποροῦν νά μεταβληθοῦν καί νά ἀναγεννηθοῦν, τὰ κοινωνικά νά ἀνανεωθοῦν καί νά ἀναμορφωθοῦν εἶναι τό νέο μήνυμα καί ἡ βεβαιότητα τῆς ἀλλαγῆς. Ἡ ἐλπίδα φέρνει τήν ἀλλαγή καί ἡ ἀλλαγή δυναμώνει τὴν ἐλπίδα, τήν κάθε ἐλπίδα. Ἡ πραγματοποίησή τους στήν ἀλληλοσυμπλήρωσή τους ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στή γνησιότητά του.

Ποιά ὅμως εἶναι ἡ ἐλπίδα μας; Πολλές ἐλπίδες μποροῦν νά γεμίζουν τήν ζωή μας. Ποιός μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ τήν πραγματικότητα τῶν ἐγκόσμιων αἰτημάτων τῆς καθημερινότητας μέσα στήν ὁποία ζοῦμε; Τά αἰτήματα γιά τό ἐγγύς καί ἀπώτερο αὔριο τῆς γενιᾶς μας. Ποιός πάλι μπορεῖ νά ὑποστηρίξει ὅτι ἔπαυσε νά μᾶς συγκινεῖ ἡ ὑπερκόσμια ἐλπίδα γιά τό ἐκτός τοῦ πεπερασμένου χωροχρόνου μέλλον μας; Τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου διακηρύσσει ὅτι δέν ὑπάρχει μέλλον χωρίς παρόν καί ὅτι πραγμάτωση τῶν ἐγκόσμιων ἐλπίδων δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς τή  μία καί μοναδική ἐλπίδα, τόν Ἀναστάντα Κύριο.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Ὁ κόσμος καί τά ἐν κόσμῳ δὲν ἔχουν τή δύναμη νά ὑποστιάσουν τήν ἐλπίδα μας καί νά θέσουν τό μέτρο τῆς ἀλλαγῆς στή ζωή μας. Ἡ προσπάθεια ἔγινε καί τό ἀποτέλεσμα ὄχι ἁπλά δέν μᾶς ἰκανοποίησε ἀλλά καὶ μᾶς ἄφησε μία ἀπό τίς πολλές γεύσεις θανάτου στήν ὕπαρξη μας. Ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος μᾶς εἶπε: «Τά φαινόμενα πάντα χρήζει Σταυροῦ καὶ τά νοούμενα πάντα δεῖται ταφῆς». Ἄς προσπαθήσουμε νά ἀποτελέσει τοῦτο τήν προσωπική μας συμμετοχή στά κοσμοσωτήρια πάθη τοῦ Κυρίου μας. Τότε μόνο μποροῦμε νά ἑορτάσουμε «Πάσχα Κυρίου Πάσχα» καί νά δώσουμε στούς ἑαυτούς μας τὴν εὐκαιρία νά χαροῦμε καί νά εἰρηνεύσουμε πραγματικά, νά κάνουμε τά δῶρα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, τή χαρά καί τήν εἰρήνη, δῶρα προσωπικά δικά μας, καί ταυτόχρονα κατ᾽ ἐπέκταση, δῶρα τῆς κοινωνίας μέσα στήν ὁποία ζοῦμε.

Χριστὸς ἀνέστη, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Εὐχόμαστε τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ λάμψει στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Νά μᾶς γεμίσει ἐλπίδα. Νά ὑποστασιάσει τήν ἐλπίδα μας, τίς ἐλπίδες μας, σέ γνήσια κατά Θεόν ἀλλαγή τῆς ὑπάρξεως μας.

 Χρόνια πολλά, εὐλογημένα καί γεμάτα ἀπό τή χάρη τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ἅγιον Πάσχα τοῦ δισχιλιοστοῦ καὶ δωδεκάτου σωτηρίου ἔτους
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ἡμῶν.