ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΥΨΕΝΗι
Οὗ ἡ Μνήμη τῇ ΙΒ΄ Φεβρουαρίου
Ποιηθεῖσα ὑπό Κυρίλλου Μητροπολίτου Ρόδου
ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Ἱστῶμεν στίχ. δ΄ καὶ ψάλλομεν τὰ κάτωθι Στιχηρὰ Προσόμοια.
Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Τῶν φιλεόρτων οἱ δῆμοι, δεῦτε τιμήσωμεν, Μελέτιον τὸν θεῖον, πρὸς αὐτὸν ἐκβοῶντες· Ἐκ πάσης ἐπηρείας τοῦ πονηροῦ, ταῖς πρεσβείαις σου λύτρωσαι, θεομακάριστε Πάτερ πάντας ἡμᾶς, τοὺς γεραίροντας τὴν μνήμην σου.
Τέρπου καὶ χόρευε Λάρδος, ὅτι ἐβλάστησας, Πνεύματος γεωργίᾳ, ὁσιότητος ῥόδον, Μελέτιον τὸν νέον ἐν ἀσκηταῖς, οὗ τὰ τίμια λείψανα, τὰ αἰσθητήρια πάντων τῶν εὐσεβῶν, μυστικῶς ἀρωματίζουσιν.
Α᾿περγασάμενος θεῖον, ναὸν τοῦ Πνεύματος, σαυτὸν δι᾿ ἐγκρατείας, ἀνενδότων ἀγώνων, ναὸν τῇ Θεοτόκῳ ζήλῳ θερμῷ, ἱερὸν ᾠκοδόμησας, ἐν ᾧ συντρέχοντες πάντες οἱ εὐσεβεῖς, εὐφημοῦμέν σε Μελέτιε.
Παρεστηκὼς τῷ Κυρίῳ, τῷ σὲ δοξάσαντι, ἔλεος δωρηθῆναι, ἐκδυσώπει καὶ χάριν, τοῖς ἐπικαλουμένοις πίστει θερμῇ, τὴν θερμήν σου ἀντίληψιν, Πάτερ Μελέτιε καύχημα μοναστῶν, καὶ Ὁσίων ἀκροθίνιον.
Δόξα. Ἦχος β΄.
Ο῞σιε Πάτερ, παμμακάριστε Μελέτιε, τῇ ἀσκητικῇ σου πολιτείᾳ, τὰ τῶν παθῶν νεκρώσας σκιρτήματα, ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανοὺς μεταστάς, εἰς ἁγιασμὸν ἐκτήσω τοὺς καρποὺς τῶν ἀγώνων σου, Χριστῷ σὺν Ἀγγέλοις παριστάμενος, καὶ ὑπὲρ ἡμῶν δεήσεις ἀναφέρων, τῶν εὐλαβῶς ἐπιτελούντων τὴν μνήμην σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια.
Ἦχος πλ. β΄.Τριήμερος ἀνέστης.
Μελέτιον τὸν θεῖον πιστοί, ἐν ὕμνοις εὐφημήσωμεν χαρμοσύνως, ὅτι βίον καθαρόν, ἀσκήσει ἐπιδείξας, Χριστῷ συμβασιλεύει, ὑπὲρ ἡμῶν αὐτοῦ δεόμενος.
Στίχ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.
Τοῦ Πνεύματος ἀξίως ναόν, σαυτὸν ἀπεργασάμενος τῇ ἀσκήσει, ᾠκοδόμησας ναόν, τῇ μόνῃ Θεοτόκῳ, μεθ᾿ ἧς Χριστὸν δυσώπει, ὑπὲρ ἡμῶν Πάτερ Μελέτιε.
Στίχ. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον.
Μονή σου ἡ ἁγία πιστῶς, Μελέτιε γεραίρει σε ἐκβοῶσα· Χαῖρε ἄνερ ἀγαθέ, ὁ χρόνοις ἐν ἐσχάτοις, τῶν πρόπαλαι Ὁσίων, ἁμιλληθεὶς τοῖς κατορθώμασι.
Δόξα. Ἦχος γ΄.
Ο῞σιε Πάτερ, δι᾿ ἀρετῆς ἀγωνισμάτων, τῆς θείας εἰκόνος, σύμμορφος γενόμενος, καὶ ἀφθαρσίας τὰ γέρα, οὐρανόθεν κομισάμενος, Χριστῷ παρέστης, ἐν οὐρανοῖς εὐφραινόμενος. Διὸ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν ἐκτελούντων ἐν ὕμνοις, τὴν ἔνδοξον μνήμην σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Α῾γιόπρωτε σεμνή, ἐγκώμιον οὖσα, τῶν οὐρανίων ταγμάτων, Ἀποστόλων ὑμνῳδία, Προφητῶν περιοχή, Δέσποινα πρόσδεξαι, καὶ ἡμῶν τὰς δεήσεις.
Νῦν ἀπολύεις, τὸ Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον ἐκ τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ καὶ Ἀπόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Ὁ Προοιμιακὸς καὶ τὸ Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τὸ Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχ. η΄ καὶ ψάλλομεν τὰ κάτωθι Στιχηρὰ Προσόμοια.
Ἦχος α΄. ῍Ω τοῦ παραδόξου θαύματος.
Ω῍ τοῦ παραδόξου θαύματος! ὁ Χριστοῦ μαθητής, Ὅσιος Μελέτιος, Ὁσίων ἁμιλληθείς, τοῖς κατορθώμασιν, ὡς ἥλιος φωταυγής, ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἀνέτειλεν, ἀκτῖσι τῶν ἀρετῶν, καταπυρσεύων λαὸν τὸν χριστώνυμον. Ὅθεν τὴν αὐτοῦ ἐν ὕμνοις, μνήμην ἑορτάζοντες, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὀρθοδόξως μεγαλύνωμεν.
Βαβαὶ τῆς σῆς προμηθείας Χριστέ! σὺ γὰρ τῶν θαυμάτων, δωρεαῖς ἐβράβευσας, Μελέτιον ἀσκητῶν, τὸ ἐγκαλλώπισμα, καὶ τοῦτον ὡς ἀγαθός, τῶν εὐσεβῶν θαυμαστὸν ἀντιλήπτορα, ἀνέδειξας ἀληθῶς, τῶν ἐκβοώντων αὐτῷ μετὰ πίστεως· Χαίροις ἄνερ θεοφόρε, ὁ τῇ καρτερίᾳ σου, ταπεινώσας εἰς τέλος, τὸν ἀρχέκακον πολέμιον.
Τοὺς σοὺς ἀγῶνας γεραίρομεν, ἐν ἀγαλλιάσει, τῶν πιστῶν οἱ σύλλογοι, Μελέτιε τὴν σεπτήν, τελοῦντες μνήμην σου· ὁσίως γὰρ ἐπὶ γῆς, ἐπιτελέσας τὸν βίον σου ἅπαντα, παρίστασαι νῦν Χριστῷ, ἐν οὐρανίοις θεούμενος δώμασιν. Ὅθεν ἐκτενῶς δυσώπει, τὸν σὲ θαυμαστώσαντα, τῶν πταισμάτων τὴν λύσιν, δωρηθῆναι τοῖς τιμῶσί σε.
Σήμερον λαμπρῶς χορεύσωμεν, εὐσεβῶν οἱ δῆμοι, τὸν Θεὸν δοξάζοντες, τιμῶντες καὶ τὸν αὐτοῦ, κλεινὸν θεράποντα, Μελέτιον τὸν σοφόν, τὸν ἐν τῇ Ῥόδῳ ἀσκήσει ἀνθήσαντα, καὶ πνέοντα μυστικῶς, τὴν εὐωδίαν τῷ κόσμῳ τῆς χάριτος, πρὸς αὐτὸν ἀναβοῶντες· Πάτερ ἀγγελότροπε, μνημονεύων μὴ παύσῃ, τῶν ἐν πίστει προστρεχόντων σοι.
Ἕτερα. Ἦχος β΄. Ποίοις εὐφημιῶν στέμμασιν.
Ποίοις εὐφημιῶν στέμμασιν, ἀναδήσωμεν τὸν θεοφόρον; τὸν ἀσκητικῶς ἀναλάμψαντα, καὶ τὴν Ἐκκλησίαν φαιδρύνοντα, χάριτος φαιδραῖς φωτοχυσίαις· τὸ σέλας, τῆς ἡσυχίας τὸ ἀείφωτον· τὸν κῆπον, τῆς ἀπαθείας τὸν μυρίπνοον· τὸν θαυμαστὸν ἰχνηλάτην, Ὁσίων τῶν πάλαι, τὸν Μελέτιον τὸν σοφόν, τὸν πᾶσιν αἰτούμενον, τῶν πταισμάτων τὴν συγχώρησιν.
Ποίοις εὐφραντικοῖς μέλεσιν, εὐφημήσωμεν τὸν θεοφόρον; τὸ τῆς σωφροσύνης ὑπόδειγμα, καὶ τῆς εὐσεβείας παράδειγμα, τὸν τῆς ἐγκρατείας ὑποφήτην· τῆς Λάρδου, τὸ ἱερώτατον ἀπάνθισμα· τῆς Ῥόδου, τὸ ὑπερθαύμαστον ἀγλάϊσμα· τῆς Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου, δομήτορα θεῖον, τὸν Μελέτιον τὸν σοφόν, τὸν πᾶσιν αἰτούμενον, ἱλασμὸν καὶ χάριν πάντοτε.
Ποίοις ᾀσματικοῖς ῥήμασιν, ἐπαινέσωμεν τὸν θεοφόρον· τὸν ἀγγελικῶς βιοτεύσαντα, καὶ τοῦ θεϊκοῦ ἐπαγγέλματος, πληρωτὴν ἐν γῇ ἀναφανέντα· τὸν θεῖον, τῆς Θεομήτορος θεράποντα, καὶ ταύτης, τῆς εὐδοκίας τὸν διάκονον· τὸν καθελόντα τὸ θράσος, ἐχθροῦ τοῦ πανώλους, τὸν Μελέτιον τὸν σοφόν, τὸν πᾶσιν αἰτούμενον, ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
Ποίοις ὑμνῳδιῶν κάλλεσι, στεφανώσωμέν σε θεομάκαρ; σὺ γὰρ βιοτὴν οὐρανόφρονα, ἐπὶ γῆς ὁσίως διήνυσας, καὶ ἐν οὐρανοῖς ἐθαυμαστώθης· ἐντεῦθεν, ἐκ τῶν λειψάνων σου τὰ νάματα, πηγάζεις, ὥσπερ ἐκ κρήνης τῶν ἰάσεων, ἐκ χαλεπῶν νοσημάτων, ῥυόμενος πάντας, τοὺς προστρέχοντας εὐλαβῶς, Μελέτιε Ὅσιε, τῇ δυνάμει τῆς πρεσβείας σου.
Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.
Σήμερον ὡς καινὸς ἑωσφόρος, τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀνέτειλεν, ἡ θεία πανήγυρις τοῦ θεοφόρου Μελετίου, τῶν εὐσεβῶν τὰς καρδίας εὐφραίνουσα, τῶν ἐν ἀγαλλιάσει βοώντων· Χαίροις ὁ ἐκ νεότητος Χριστόν, τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου ἀγαπήσας, καὶ δι᾿ αὐτὸν μισήσας, τὴν κοσμικὴν ματαιότητα· Χαίροις ὁ δι᾿ ἀγώνων ἀρετῆς, τὴν σάρκα τῷ πνεύματι ὑποτάξας, καὶ τὸ φῶς ἐν καρδίᾳ, ὑποδεξάμενος τῆς χάριτος· Χαίροις τῆς Λάρδου τὸ βλάστημα, τῆς Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου εὐκοσμία, καὶ τῆς Ῥόδου ἐγκαλλώπισμα. Ἀλλ᾿ ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς Θεόν, ὑπὲρ ἡμῶν αὐτὸν καθικέτευε, τῶν ἐκτελούντων ἐν ὕμνοις, τὴν θαυμασίαν μνήμην σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τίς μὴ μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε; τίς μὴ ἀνυμνήσει σου τὸν ἀλόχευτον τόκον; ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρός, ἐκλάμψας Υἱὸς μονογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεὸς ὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι᾿ ἡμᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ᾿ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Εἴσοδος, τὸ Φῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. γ΄ 1)
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καὶ ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ· ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. ε΄ 15)
Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου· ὅτι τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ, καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην· καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα· ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας· πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ᾿ αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης· ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε δικασταὶ περάτων γῆς· ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ἡμῖν, καὶ ἡ δυναστείᾳ παρὰ Ὑψίστου.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.
(Κεφ. δ΄ 7)
Δίκαιος, ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται. Γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον, οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται. Πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις, καὶ ἡλικίᾳ γήρως, βίος ἀκηλίδωτος. Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος, ἠγαπήθη· καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν μετετέθη. Ἡρπάγη, μὴ κακίᾳ ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ. Βασκανίᾳ γὰρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τὰ καλὰ, καὶ ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον. Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ, ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς· ἀρεστὴ γὰρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δὲ λαοὶ ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες, μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοίᾳ τὸ τοιοῦτον· ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ, Ἰδιόμελα.
Ἦχος α΄.
Δεῦτε σήμερον πιστοί, ἐπὶ τῇ ἐτησίῳ πανηγύρει, τοῦ θεοφόρου Μελετίου χορεύσωμεν, καὶ πρὸς αὐτὸν δαυϊτικῶς ἐκβοήσωμεν· Μακάριος εἶ ὁσιώτατε Πάτερ, ὅτι ἐν ταῖς ἐντολαῖς τοῦ Παντάνακτος θελήσας, ὡς αὐτοῦ τῷ φόβῳ ῥυθμιζόμενος, δικαιοσύνης τοῖς ἔργοις ἐπλεόνασας, καὶ ὑπογραμμὸς τῆς εὐαγγελικῆς πολιτείας, ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς ἀναδέδειξαι. Ὅθεν ἐν οὐρανοῖς, δεδοξασμένος αὐτῷ παριστάμενος, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν εὐλαβῶς εὐφημούντων σε.
Ἦχος β΄.
Ο῞σιε Πάτερ, παμμακάριστε Μελέτιε, χαῖρε καὶ εὐφραίνου, ὅτι ἐν Ῥόδῳ τῇ περιφήμῳ, ἀσκητικῶν ἀρετῶν σου γεωργίᾳ, ῥόδον ὁσιότητος ἐξήνθησας, εὐωδιάζων τῇ μυστικῇ εὐωδίᾳ, τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ εὐφραίνων πιστῶν τὰ αἰσθητήρια, τῶν προστρεχόντων τῇ θήκῃ τῶν λειψάνων σου. Διὸ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν εὐλαβῶς εὐφημούντων σε, ὡς Χριστοῦ ἡγιασμένον θεράποντα.
Ἦχος γ΄.
Τοῖς βιοτικοῖς γνησίως ἀποταξάμενος, καὶ τοῦ κόσμου ἔξω γενόμενος, ἐν σώματι ὡς ἀσώματος, ἐπὶ τῆς γῆς ἐπολιτεύσω, παμμακάριστε Πάτερ Μελέτιε· διὸ ἐν οὐρανοῖς, μετ᾿ Ἀγγέλων τὴν κατάπαυσιν κτησάμενος, τῇ ἀκτίστῳ μαρμαρυγῇ κατηυγάσθης, καὶ φωτίζεις τοῖς θαύμασι, τὰς ψυχὰς τῶν τιμώντων σε.
Ἦχος δ΄.
Ω῾ς καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, δι᾿ ἐγκρατείας γενόμενος, τῆς εὐδοκίας τῆς Ἁγνῆς Θεομήτορος, ἔνθεος ὑπουργὸς ἐχρημάτισας, Μελέτιε Πάτερ ἀοίδιμε· τὴν ἁγίαν γὰρ Εἰκόνα αὐτῆς, δι᾿ ἀποκαλύψεως ὑπὸ τὴν ἐλαίαν εὑράμενος, ἔνθους διὰ καμάτων πολλῶν, ναὸν ἱερὸν ἀνῳκοδόμησας, εἰς ψυχῶν ἀληθῆ περιποίησιν. Ὅθεν ἐν αὐτῷ καταφεύγοντες, τὸν θαυμαστὸν σου βίον μακαρίζομεν, καὶ δοξάζομεν Χριστὸν τὸν Θεόν, τὸν δοξάζοντά σε τοῖς θαύμασι.
Ἦχος πλ. α΄.
Ο῞σιε Πάτερ, Εὐαγγελίου τὸν λόγον, μελέτην φερωνύμως ποιούμενος, μοναστὴς θεόληπτος, καὶ ἔνθεος ἱερεὺς ἐχρημάτισας, τοῖς ἀνθρώποις αἰδέσιμος φαινόμενος, καὶ αὐτοῖς ἐν σοφίᾳ διδάσκων, τῶν σωτηρίων ἠθῶν τὴν ἀκρίβειαν· διὸ βασκάνῳ τοῦ ἀρχεκάκου συμβουλίᾳ, πειρασμοὺς καὶ θλίψεις καθυπέμεινας, καὶ συκοφαντηθεὶς ἐδοκιμάσθης, ἐν πᾶσιν εὐχαριστῶν τὸν Θεόν, τὸν παρέχοντα διὰ σοῦ, τὴν εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Ἦχος πλ. β΄.
Ο῞σιε Πάτερ, ἀοίδιμε Μελέτιε, δι᾿ ἀσκητικῆς πολιτείας, εὐάρεστος τῷ Κυρίῳ γενόμενος, τοῦ Παρακλήτου τὴν χάριν ἐθησαύρισας, καὶ ὑπογραμμὸς τῆς κατὰ Θεὸν πολιτείας, τῷ χριστωνύμῳ λαῷ ἀναδέδειξαι· διὸ εἰς αἰῶνας ὡς γέγραπται, τὸ ἱερόν σου μένει μνημόσυνον, εἰς εὐφροσύνην τῶν πιστῶν, τῶν προστρεχόντων τῇ Μονῇ σου, καὶ εὐλαβῶς ἀσπαζομένων, τὴν θαυματόβρυτον Κάραν σου.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.
Ο῞σιε Πάτερ, θεομακάριστε Μελέτιε, τῆς δεσποτικῆς τοῦ Σωτῆρος φωνῆς, ἐνωτισθεὶς ὡς ἐχέφρων τὰ ῥήματα, τὸν Σταυρὸν ἐπ᾿ ὤμων ἐβάστασας, καὶ ἀσκητικὴν πολιτείαν ὑπῆλθες, τῶν Ὁσίων τὸν ζῆλον μιμησάμενος. Ὅθεν ἐν οὐρανοῖς καταπαύσας, εἰς ἁγιασμὸν ἀναφαίρετον ἐκτήσω, τοὺς καρποὺς τῶν τιμίων ἀγώνων σου, καὶ συνεκράθης τῷ ἀκτίστῳ φωτί, τὸν φωτισμὸν αἰτούμενος, ταῖς ψυχαῖς τῶν τιμώντων σε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ, Στιχηρὰ προσόμοια.
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Ο῞λος ἐκ νεότητος τρωθείς, τῆς ἐπουρανίου ἀγάπης, τῷ βέλει Ὅσιε, κόσμου κατεφρόνησας, τῆς ματαιότητος, καὶ ἀγῶσιν ἀσκήσεως, τῆς χάριτος ὤφθης, σκεῦος τιμιώτατον, Πάτερ Μελέτιε. Ὅθεν ὡς πλουτῶν παῤῥησίαν, πρέσβευε ἀεὶ ὑπὲρ πάντων, τῶν ἀνευφημούντων σε ἐν ᾄσμασι.
Στίχ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.
Κόσμῳ τῷ ματαίῳ νεκρωθείς, τῶν ἀσκητικῶν σου ἀγώνων, τοῖς προτερήμασι, τῆς ζωῆς ἐξήνθησας, τὴν χάριν Ὅσιε, καὶ θεόπνους διδάσκαλος, πρὸς σώφρονα βίον, λόγοις σου καὶ πράξεσιν, ἀνθρώποις γέγονας. Ὅθεν δοξασθεὶς ἐν ὑψίστοις, πρέσβευε ἀεὶ ὑπὲρ πάντων, τῶν ὑμνολογούντων σε Μελέτιε.
Στίχ. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον.
Πρᾷος καὶ ἀκέραιος ὀφθείς, τῶν ἀσκητικῶν ἀρετῶν σου, τῇ τελειότητι, πειρασμὸν ὑπέμεινας, τὸν ἐπελθόντα σοι, καὶ ἐχθρὸν τὸν ἀρχέκακον, τῇ ὑπομονῇ σου, εἰς χοῦν ἐταπείνωσας, Πάτερ Μελέτιε. Ὅθεν τῶν αὐτοῦ βουλευμάτων, ῥῦσαι καὶ ἡμᾶς ταῖς εὐχαῖς σου, τοὺς τῇ προστασίᾳ σου προστρέχοντας.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.
Τὴν ἐτήσιον τοῦ θεοφόρου Πατρός, δεῦτε σήμερον πιστοὶ, μνήμην ἐπιτελέσωμεν. Οὗτος γὰρ τὸ σῶμα δουλαγωγήσας, καθὼς ὁ Παῦλος ἔγραψε, τὰ πάθη εἰς τέλος ἐνέκρωσε, καὶ οἰκητήριον ἔμψυχον, τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος ἐγένετο. Διὸ καὶ πρὸς αὐτόν, ἐν κατανύξει ἐκβοήσωμεν· Ὅσιε Μελέτιε, μοναζόντων τὸ καύχημα, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Νῦν ἀπολύεις, τὸ Τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν φωστῆρα τῆς Λάρδου, Ῥοδονήσου τὸ καύχημα, καὶ τῆς Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου, θεοφόρον δομήτορα, Μελέτιον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς σκεῦος οὐρανίων ἀρετῶν· πρυτανεύει γὰρ θαυμάτων τὰς δωρεάς, τοῖς πόθῳ ἀναβοῶσι· Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Σκεῦος ἔμψυχον, τῆς εὐσεβείας, λύχνος ἄσβεστος, τῆς ἐγκρατείας, ἀναδείχθης ἐσχάτοις ἐν ἔτεσι· σὺ γὰρ ζηλώσας Ὁσίων τὴν ἄσκησιν, ἐπολιτεύσω ἐν κόσμῳ ὡς ἄσαρκος. Ὅθεν πρέσβευε, Χριστῷ τῷ Θεῷ Μελέτιε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Τὸ ὁμόηχον Θεοτοκίον καὶ Ἀπόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὴν α΄ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ἦχος α΄. Τὸν τάφον σου.
Χριστοῦ τοῦ δι᾿ ἡμᾶς, ἐκουσίως παθόντος, τῷ ἔρωτι τρωθείς, μυστικῶς τὴν καρδίαν, ἀσκήσει ἀπενέκρωσας, τῆς σαρκὸς τὰ σκιρτήματα, καὶ ἐξήνθησας, τῆς ἀπαθείας τὴν χάριν, δι᾿ ἧς ἔλαμψας, ὡς ἑωσφόρος τῷ κόσμῳ, παμμάκαρ Μελέτιε.
Δόξα. Ὅμοιον.
Χριστὸν τὸν Λυτρωτήν, παιδιόθεν ποθήσας, ὑπῆλθες δι᾿ αὐτόν, ἐν ἐσχάταις ἡμέραις, τὸν δρόμον τῆς ἀσκήσεως, ἀνενδότως Μελέτιε. Ὅθεν Ὅσιε, εἰς οὐρανοὺς καταπαύσας, καθικέτευε, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν τελούντων, τὴν πάνσεπτον μνήμην σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Μελέτιος ὁ σός, θεοφόρος θεράπων, Μονήν σοι ἱεράν, ᾠκοδόμησε ζήλῳ, ἐν ᾗ καὶ ἐθησαύρισε, τὴν ἁγίαν Εἰκόνα σου. Ὅθεν Ἄχραντε, αὐτῇ προσπίπτοντες πάντες, ἀρυόμεθα, τῆς μητρικῆς σου εὐνοίας, τὰ θεῖα χαρίσματα.
Μετὰ τὴν β΄ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Α᾿σκητικὴν διαγωγὴν ἀγαπήσας, τὸν ἐλαφρότατον ζυγὸν τοῦ Κυρίου, ἐπ᾿ ὤμων σου ἀνέλαβες, Μελέτιε σοφέ. Ὅθεν ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐπὶ γῆς βιοτεύσας, τῆς χαρᾶς ἐπέτυχες, ἐν Ἐδὲμ τῶν Ἀγγέλων, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύων ἐκτενῶς, τῶν ἐκτελούντων τὴν ἔνδοξον μνήμην σου.
Δόξα. Ὅμοιον.
Α᾿ναπτερούμενος Χριστοῦ τῇ ἀγάπῃ, πᾶσαν ἀπεῖπας τῶν φθαρτῶν κοινωνίαν, καὶ ἀρετῶν ἀνέλαβες, γενναίως τὴν ὁδόν. Ὅθεν τοῖς ἀγῶσί σου, τὸν βελίαρ αἰσχύνας, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δωρεαῖς ἐλαμπρύνθης, καὶ νῦν φωτίζεις πάντας τηλαυγῶς, τοὺς εὐφημοῦντάς σε Πάτερ Μελέτιε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τῇ εὐδοκίᾳ σου πιστῶς καθυπείκων, ἀνῳκοδόμησεν ναὸν τῇ σῇ δόξῃ, ὁ Ὅσιος Μελέτιος Παντάνασσα Ἁγνή, ἔνθα καταφεύγοντες, ἀληθῶς Θεοτόκον, καθομολογοῦμέν σε, καὶ πιστῶς ἐκβοῶμεν· Μὴ ἐπιλάθου Μῆτερ Ὑψενή, τῶν προστρεχόντων τῇ θείᾳ πρεσβείᾳ σου.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα.
Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ε᾿κ τῆς Λάρδου ἔλαμψας, ὡς ἑωσφόρος, καὶ τὴν Ῥόδον ηὔγασας, τῶν ἀρετῶν σου τῷ φωτί, ἡγιασμένε Μελέτιε· διό σε πάντες, πιστῶς μακαρίζομεν.
Δόξα. Ὅμοιον.
Τοῦ Θεοῦ τὸ θέλημα, ἐπιτελέσας, ἐξειργάσω τρόπαιον, κατὰ παθῶν τῶν τῆς σαρκός, ἡγιασμένε Μελέτιε· διό σε πάντες, πιστῶς μακαρίζομεν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Υ῾ψενὴ Πανάχραντε, Θεοκυῆτορ, τῷ Υἱῷ σου πρέσβευε, σὺν Μελετίῳ τῷ σοφῷ, ὑπὲρ τῆς Μάνδρας σου πάντοτε, ἐγκαυχωμένης, λαμπρῶς τῇ Εἰκόνι σου.
Οἱ Ἀναβαθμοί, ἤτοι τὸ α΄ Ἀντίφωνον τῶν Ἀναβαθμῶν τοῦ δ΄ ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.
Στίχ. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον.
Εὐαγγέλιον, ζήτει τῇ ε΄ Δεκεμβρίου.
Ὁ Ν΄. Δόξα.Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου... Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου...
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β΄.
Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ο῞σιε Πάτερ, ἀσκητικῶς ἐπὶ τῆς γῆς, τὸν ἀρχέκακον ἐχθρὸν καταπαλαίσας, ἐν οὐρανοῖς ἐκτήσω, τὸν μισθὸν τῶν κατορθωμάτων σου, Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι παριστάμενος, καί τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου αὐτοῦ, ὡς ἡγιασμένος λαμπρῶς καταυγαζόμενος. Ὅθεν πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν ἐπιτελούντων τὴν μνήμην σου, Μελέτιε ἀσκητὰ πολυθαύμαστε.
Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου...
Εἶτα· οἱ Κανόνες, τῆς Θεοτόκου μετὰ τῶν Εἱρμῶν εἰς στ΄, καὶ τοῦ Ὁσίου οἱ δύο εἰς η΄. Κανὼν πρῶτος τοῦ Ὁσίου, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς· «Μελέτιον Κύριλλος ὑμνεῖ πιστῶς ὁ Ρόδου».
Ὠιδὴ α΄. Ἦχος πλ. β΄. Ὡς ἐν ἡπείρῳ πεζεύσας.
Μαρμαρυγῆς τῆς ἀκτίστου τῷ μυστικῷ, Ὅσιε Μελέτιε, ἐλλαμπόμενος φωτί, φωτισμόν μοι δώρησον ταῖς σαῖς, ἱκεσίαις πρὸς Χριστόν, ὅπως ὑμνήσω σε.
Ε᾿πιποθήσας τὸ ἄκρον τῶν ἐφετῶν, τῶν τῆς γῆς Μελέτιε, κατεφρόνησας τερπνῶν, καὶ μετῆλθες ἔνθεον ζωήν, θανατώσας ἑαυτόν, κόσμῳ καὶ πάθεσι.
Λόγος Μελέτιε Πάτερ ἀδυνατεῖ, τὰ φαιδρὰ τοῦ βίου σου, κατορθώματα εἰπεῖν, δι᾿ ὧν ὤφθης ἄνθρωπος Θεοῦ, ἐξαστράπτων ταῖς αὐγαῖς, τῶν χαρισμάτων σου.
Θεοτοκίον.
Εὐλογημένη Μαρία Μῆτερ Θεοῦ, ταῖς φωναῖς τῶν δούλων σου, ἐπικάμφθητι θερμῶς, καὶ εὐσπλάχνως λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ παντοίων πειρασμῶν, τῇ ἀντιλήψει σου.
Κανὼν δεύτερος τοῦ Ὁσίου φέρων Ἀκροστιχίδα ἐν τοῖς Θεοτοκίοις τήνδε· «Κυρίλλου».
Ἦχος πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ.
Ε᾿πειγομένῳ εὐλαβῶς τὴν μνήμην σου, ἀνευφημῆσαι τανῦν, χάριν μοι ἐξαίτει, Ὅσιε Μελέτιε, ταῖς δραστικαῖς πρεσβείαις σου, πρὸς Χριστὸν τὸν Σωτῆρα, τὸν δοξασθέντα τῷ βίῳ σου, καὶ ἐν οὐρανοῖς σε δοξάσαντα.
Καταφρονήσας τῶν φθαρτῶν Μελέτιε, ἐν τῇ ἀγάπῃ Χριστοῦ, τῆς ἀθανασίας, τοὺς καρποὺς ἐξήνεγκας, ἀσκήσας ὑπὲρ ἄνθρωπον, καὶ νεκρώσας τὴν σάρκα· διό σε πάντες γεραίρομεν, μνήμην σου τελοῦντες τὴν πάντιμον.
Ε᾿κμελετήσας νουνεχῶς τὸ μάταιον, τῶν ἐπὶ γῆς ἀγαθῶν, τοῦ Χριστοῦ τῷ θείῳ, ῥήματι ὑπήκουσας, καὶ τὸν Σταυρὸν ἀράμενος, ἐπὶ γῆς στενοτάτην, ὁδὸν παμμάκαρ Μελέτιε, ἐν ἀγαλλιάσει διήνυσας.
Θεοτοκίον.
Κόσμον γενάρχου τῆς ἀρᾶς ἐλύτρωσας, τὸν τοῦ ἀνάρχου Πατρός, συνάναρχον Λόγον, ὑπὲρ φύσιν τέξασα· διό σε μακαρίζομεν, οἱ πιστοὶ ἐκβοῶντες· Χαῖρε Μαρία Θεόνυμφε, ἡ τῆς ἁμαρτίας ἀναίρεσις.
Κανὼν πρῶτος. Ὠιδὴ γ΄. Οὐκ ἔστιν ἅγιος.
Τρωθεὶς τῷ ἔρωτι Χριστοῦ, ἐκ παιδὸς τὴν καρδίαν, κατεφρόνησας πάντων, τῶν προσκαίρων νουνεχῶς, καὶ σκεῦος ἀσκητικῶς, ἀνεδείχθης, ἀρετῶν Μελέτιε.
Ι᾿δού σοι ἅπαντες πιστῶς, ἀναμέλπομεν ὕμνους, ὅτι κόσμου μισήσας, ὁλοτρόπως τὰ τερπνά, μετῆλθες ἀγγελικῶς, τὴν ζωήν σου, ἐπὶ γῆς Μελέτιε.
Οὐ σθένει γλῶσσά σε βροτῶν, εὐφημῆσαι ἀξίως· σὺ γὰρ σάρκα νικήσας, καὶ διάβολον στεῤῥῶς, ἐδέξω παρὰ Θεοῦ, τὸν τῆς νίκης, στέφανον Μελέτιε.
Θεοτοκίον.
Ναμάτων χάριτος τῆς σῆς, τοῖς κρουνοῖς τὴν ψυχήν μου, καταδρόσισον Μῆτερ, αὐχμωθεῖσαν χαλεπῶς, τοῦ βίου ταῖς ἡδοναῖς, Θεοτόκε, ἵνα μακαρίζω σε.
Κανὼν δεύτερος. Ὁ στερεώσας κατ᾿ ἀρχάς.
Συνειλλημένος ἐκ παιδός, τῇ τοῦ Σωτῆρος ἀγάπῃ, τῶν προσκαίρων ὁλικῶς ἐπελάθου, καὶ ὡς Ἄγγελος ἐν γῇ, ἀσκητικῶς ἐβίωσας· διὸ νῦν μετ᾿ Ἀγγέλων, χορεύεις Πάτερ Μελέτιε.
Ε᾿κ ῥιζουχίας εὐσεβοῦς, θείᾳ προνοίᾳ βλαστήσας, δι᾿ ἀσκήσεως ἐνθέων ἀγώνων, παγκαρπίαν τὴν καλήν, τῶν ἀρετῶν ἐξήνεγκας, εἰς εὐφροσύνην πάντων, τῶν ὑμνητῶν σου Μελέτιε.
Η῾ Λάρδος χαίρει ἐπὶ σοί, πνευματικῶς ἡ πατρίς σου, καὶ τιμῶσά σου τὰ σπάργανα κράζει· Χαῖρε ἄνερ ἀγαθέ, ὁ ἐν ἐσχάτοις ἔτεσιν, ἀγγελικῶς βιώσας, δι᾿ ἐγκρατείας Μελέτιε.
Θεοτοκίον.
Υ῞μνοις τιμῶμεν οἱ πιστοί, σὲ τὴν ἀσπόρως τὸν Λόγον, σωματώσασαν Πατρὸς τοῦ ἀνάρχου, καὶ βοῶμεν ἐκ ψυχῆς· Χαῖρε Ἁγνὴ Μητρόθεε, ἡ ὄντως ὑπερτέρα, τῶν οὐρανίων Δυνάμεων.
Κάθισμα. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Νεκρώσας τὸ φρόνημα, ἀσκητικῶς τῆς σαρκός, ἐκτήσω ἀκέραιον, τὸ ὀπτικὸν τῆς ψυχῆς, θεόφρον Μελέτιε. Ὅθεν νῦν τοῦ Δεσπότου, κατοπτεύων τὴν δόξαν, πρέσβευε ὑπὲρ πάντων, τῶν πιστῶς σε τιμώντων, καὶ ὕμνοις ἐκτελούντων τὴν σήν, ἁγίαν πανήγυριν.
Δόξα. Ὅμοιον.
Θεράπων ἰσάγγελος, τῆς Θεοτόκου ὀφθείς, αὐτῇ ᾠκοδόμησας, ὁσίῳ ζήλῳ Μονήν, παμμάκαρ Μελέτιε, ἔνθα τῶν ἀρετῶν σου, διαπρέψας ἀγῶσιν, ἄξιος ἀνεδείχθης, τῆς χαρᾶς τῶν Ὁσίων, μεθ᾿ ὧν ὑπὲρ ἡμῶν ἐκτενῶς, δυσώπει τὸν Κύριον.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Παρθένε Πανάμωμε, τῆς εὐδοκίας τῆς σῆς, ὁ θεῖος Μελέτιος, ὡς καθαρὸς τῇ ψυχῇ, ἐδείχθη διάκονος. Ὅθεν ἐν παῤῤησίᾳ, σὺν αὐτῷ τῷ Κυρίῳ, πρέσβευε δωρηθῆναι, τῶν πταισμάτων τὴν λύσιν, ἡμῖν τοῖς πεποιθόσι θερμῶς, Ἁγνὴ τῇ προνοίᾳ σου.
Κανὼν πρῶτος. Ὠιδὴ δ΄. Χριστός μου δύναμις.
Καρποὺς τῆς πίστεως, ἐκαρποφόρησας, ὡς ὁ Κύριος ἔφη εἰς ἑκατόν, πόνοις τοῖς ἀσκήσεως, γεηπονήσας ἀληθῶς, τὴν καρδίαν σου Μελέτιε.
Υ῾μνοῦμεν ἅπαντες, τὰς ἀριστείας σου· τὸν Χριστοῦ γὰρ προθύμως ἀναλαβών, τὸν Σταυρὸν ἐπ᾿ ὤμων σου, τὴν τεθλιμμένην ἐπὶ γῆς, τρίβον Ὅσιε ἐβάδισας.
Ρ῾οαῖς δακρύων σου, παθῶν τοῦ σώματος, ἀπεξήρανας Πάτερ τοὺς θολερούς, ποταμοὺς Μελέτιε, καὶ ἀπαθείας μυστικῶς, ῥεῖθρον ἄϋλον ἀνέβλυσας.
Θεοτοκίον.
Ι῾λέῳ ὄμματι, Ἁγνὴ ἐπίβλεψον, ἐφ᾿ ἡμᾶς τοὺς τιμῶντας χαρμονικῶς, τόκον σου τὸ ἄφραστον, δι᾿ οὗ ἐῤῥύσθη τῆς ἀρᾶς, τοῦ γενάρχου τὸ ἀνθρώπινον.
Κανὼν δεύτερος. Σύ μου ἰσχύς.
Τῶν ἐφετῶν, ἐπιποθήσας τὸ ἔσχατον, τῶν ματαίων, πάντων κατεφρόνησας, καὶ ἠκολούθησας τοῦ Χριστοῦ, Μελέτιε Πάτερ, ἀνεπιστρόφως τοῖς ἴχνεσι· διὸ καταπολαύων, τῆς ἐκείνου νῦν θέας, τῶν πιστῶς σε τιμώντων μνημόνευε.
Ε᾿ν Ὑψενῇ, κατασκηνώσας Μελέτιε, τῇ ἀσκήσει, ὡς φωστὴρ ἐξέλαμψας· σὺ γὰρ ἀπαύστως προσκαρτερῶν, εὐχαῖς καὶ νηστείαις, καὶ ἀγρυπνίαις σὺν δάκρυσι, τὸ φῶς ἐν τῇ ψυχῇ σου, μυστικῶς ὑπεδέξω, Παρακλήτου τῆς θείας ἐλλάμψεως.
Α᾿σκητικήν, διαγωγὴν ἐκλεξάμενος, τοῦ Κυρίου, τὸν ζυγὸν ἐβάστασας, καὶ τὰς κινήσεις τῶν ἡδονῶν, ἐνέκρωσας Πάτερ, ἀσκητικοῖς ἀγωνίσμασι· διὸ κατηξιώθης, τῆς χαρᾶς τῶν Ἀγγέλων, ἐν ζωῆς τῷ νυμφῶνι Μελέτιε.
Θεοτοκίον.
Ρ῾άβδῳ τῆς σῆς, ὑπερφυοῦς ἀντιλήψεως, σωτηρίας, πρὸς νομάς με ἴθυνον, τὸν πλανηθέντα Μῆτερ Ἁγνή, ἐν ταῖς ἀνοδίαις, τῶν φιληδόνων ὀρέξεων· σὲ γὰρ ἐπικαλοῦμαι, τὴν ἀμόλυντον νύμφην, τοῦ Θεοῦ καὶ Δεσπότου τῆς κτίσεως.
Κανὼν πρῶτος. Ὠιδὴ ε΄. Τῷ θείῳ φέγγει σου.
Λαμπρύνας Ὅσιε τὴν ψυχήν, ταῖς ἀσκητικαῖς σου ἀρεταῖς, φωτοειδὴς ὅλος γέγονας, καὶ τῷ κόσμῳ θεουργικῶς, φωστὴρ φαεινός, ἀνέτειλας τῷ φέγγει τῶν χαρισμάτων σου.
Ο᾿ρθρίσας Ὅσιε πρὸς Θεόν, ὡς τῶν αἰωνίων ἐραστής, τὰς ἀρετὰς ἐκατόρθωσας, καὶ μετέστης πρὸς οὐρανόν, βραβεύων ἡμῖν, τοῖς πόθῳ σε τιμῶσι χάριν σωτήριον.
Σαρκὸς ἐνέκρωσας τὰς ὁρμάς, πόνοις ἀνενδότοις καὶ εὐχαῖς, ἐγκαρτερήσας Μελέτιε· διὸ χάριν παρὰ Θεοῦ, ἐκτήσω σοφέ, καὶ ὤφθης τῶν ἀνθρώπων θεῖος διδάσκαλος.
Θεοτοκίον.
Υ῾μνοῦντες Πάναγνε οἱ πιστοί, τὸν θεῖόν σου τόκον εὐλαβῶς, ἐν εὐφροσύνῃ κραυγάζομεν· Χαῖρε ῥάβδος ἡ μυστική, τὸ ἄνθος Χριστόν, τὸν Κύριον τοῦ κόσμου ἀναβλαστήσασα.
Κανὼν δεύτερος. Ἵνα τί με ἀπώσω.
Α᾿ρετῶν θησαυρίσας, πλοῦτον τὸν ἀσύλητον ἐν τῇ καρδίᾳ σου, ὤφθης εὐσεβείας, ὑφηγήτωρ θεόπνους Μελέτιε, πάντας ἐκδιδάσκων, δι᾿ ἔργων θείων σου καὶ λόγων, τοῦ Θεοῦ τὸ σωτήριον Ὅσιε.
Α᾿παθείας παμμάκαρ, στολὴν τὴν ὑπέρλαμπρον ἀμφιασάμενος, ἐν τοῖς οὐρανίοις, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων παρίστασαι· τοῦτον οὖν δυσώπει, τοῦ δωρηθῆναι τὴν εἰρήνην, τοῖς τιμῶσί σε Πάτερ Μελέτιε.
Ξενωθεὶς τῶν προσκαίρων, Ὅσιε Μελέτιε τῇ ματαιότητι, τῷ Χριστῷ οἰκεῖος, τοῖς ὁσίοις σου πόνοις γεγένησαι, καὶ αὐτῷ παρέστης, ἡγλαϊσμένος μετὰ πότμον, μνημονεύων ἡμῶν τῶν τιμώντων σε.
Θεοτοκίον
Ι῾λασμὸν ἡμῖν αἴτει, Ἁγνὴ τοῖς ἐλπίζουσι τῇ μεσιτείᾳ σου, καὶ ἀνευφημοῦσιν, εὐσεβῶς τὸν πανάχραντον τόκον σου, δι᾿ οὗ ἐλυτρώθη, τῆς διαβόλου δυναστείας, τὸ ἀνθρώπινον γένος Μητρόθεε.
Κανὼν πρῶτος. Ὠιδὴ στ΄. Τοῦ βίου τὴν θάλασσαν.
Μαράνας τοῖς πόνοις σου, τὰς κινήσεις τῆς σαρκός, τῆς ἀπαθείας ἤνθησας, τὴν εὐπρέπειαν χάριτι τοῦ Θεοῦ, τοῦ θείαις Μελέτιε, δωρεαῖς σε θαυμάτων νῦν δοξάζοντος.
Νυμφῶνα τὸν ἄφθαρτον, κατοικίαν εἰς τερπνήν, δι᾿ ἀρετῆς εὑράμενος, ἐν αὐτῷ μετ᾿ Ἀγγέλων χοροβατεῖς, πρεσβεύων Μελέτιε, τῷ Θεῷ ὑπὲρ πάντων τῶν τιμώντων σε.
Ε᾿δείχθης τοῦ Πνεύματος, ἱερώτατος ναός, ἀσκητικῶς Μελέτιε, τὴν ψυχήν σου ὑψώσας πρὸς οὐρανόν· διὸ ᾠκοδόμησας, τῇ Μητρὶ τοῦ Δεσπότου οἶκον ἅγιον.
Θεοτοκίον.
Ι῾λέωσαι Δέσποινα, ὡς φιλεύσπλαγχος ἡμῖν, τὸν ἐξ ἁγνῶν αἱμάτων σου, σαρκωθέντα Σωτῆρα ὑπερφυῶς· εἰς σὲ γὰρ ἐλπίζοντες, εὐσεβῶς αἶνον ᾄδομεν τῇ δόξῃ σου.
Κανὼν δεύτερος. Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ.
Ε᾿κένωσας τοῦ ἐχθροῦ, τὴν βελοθήκην Μελέτιε, ἀσκήσει σου τῇ στεῤῥᾷ, καὶ τοῦτον ὡς ἄοπλον, λαβὼν κατεπάτησας, καὶ ἐν τῇ δυνάμει, τοῦ Κυρίου κατετρόπωσας.
Τὸ φρόνημα τῆς σαρκός, καθυποτάξας τῷ πνεύματι, ἐδέξω παρὰ Θεοῦ, τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος, καὶ ὤφθης Μελέτιε, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις, εὐσεβείας ὑποτύπωσις.
Τῇ εὐδοκίᾳ πιστῶς, ὑπείκων τῆς Θεομήτορος, ἐν Ὑψενῇ ἱερόν, ψυχῶν φροντιστήριον, σὺν πόθῳ ἀνήγειρας, ἔνθα συνελθόντες, εὐφημοῦμέν σε Μελέτιε.
Θεοτοκίον.
Λυχνία ὤφθης Ἁγνή, Θεοκυῆτορ ἑπτάφωτος, τεκοῦσα ὑπερφυῶς, Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα· διὸ ἱκετεύω σε, φώτισον τὸ σκότος, Ἀγαθὴ τῆς διανοίας μου.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Ω῾ς βιοτῆς ἀσκητικῆς ῥόδον μυρίπνοον,
καὶ ἀρετῶν θεοειδῶν σκεῦος πολύτιμον,
εὐφημοῦμέν σε Μελέτιε γηθοσύνως.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς τὸν Κύριον,
ἐκ παντοίων συμφορῶν ἡμᾶς διάσωσον,
τοὺς βοῶντάς σοι· Χαίροις Πάτερ ἰσάγγελε.
Ὁ Οἶκος.
Α῎νθρωπος ἀγγελόφρων, ἐπὶ γῆς ἀνεφάνης, τὸν βίον τῶν Ἀγγέλων ζηλώσας· διὸ ἀγγελικαῖς ὁμιλῶν, χοροστασίαις νῦν Πάτερ Μελέτιε, τὸν Κύριον ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν πόθῳ σοι βοώντων·
Χαῖρε, τὸ κρῖνον τῆς ἡσυχίας·
χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, τὸ τῆς Λάρδου οὐράνιον βλάστημα·
χαῖρε, τὸ τῆς Ῥόδου περίβλεπτον καύχημα.
Χαῖρε, τίμιον παράδειγμα μοναζόντων εὐσεβῶν·
χαῖρε, ἅγιον ὑπόδειγμα πρεσβυτέρων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, ὅσιος κτίτωρ Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου·
χαῖρε, ἔνθεος κῆρυξ οὐρανόφρονος βίου.
Χαῖρε, χαρίτων σκεῦος πολύτιμον·
χαῖρε, θαυμάτων κρήνη θεόβρυτος.
Χαῖρε, πιστῶν μυστικὴ δᾳδουχία·
χαῖρε, ἡμῶν κραταιὰ προστασία.
Χαίροις, Πάτερ ἰσάγγελε.
Μηνολόγιον.
Τῇ ΙΒ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς (Φεβρουαρίου), Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μελετίου τοῦ ἐκ Λάρδου, κτίτορος τοῦ Ἱερᾶς Μονῆς Ὑψενῆς.
Στίχοι.
Μονὴν ἐγείρας τῇ Παρθένῳ Μαρία,
Μονὰς κατοικεῖς εὐκλεῶς τῶν Ἀγγέλων.
Δευτερίῃ δεκάτῃ Μελέτιος τιμάσθω ἀγλαῶς.
Συναξάριον.
Οὗτος ἐγεννήθη ἔν τινι χωρίῳ τῆς νήσου Ῥόδου, Λάρδος καλουμένῳ, ὑπὸ γονέων εὐσεβῶν, λαβὼν ἐν τῷ ἁγίῳ Βαπτίσματι τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ. Ἀνατραφεὶς οὖν, κατὰ τὸ ἀποστολικὸν λόγιον, ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου καὶ εἰς μέτρον ἡλικίας φθάσας, ἀποταξάμενος τοῖς βιοτικοῖς πράγμασιν ἐγένετο Μοναχὸς καὶ ἀργότερον διὰ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος.
Διάγων δὲ ὁ μακάριος τὸν τῶν μοναζόντων δόλιχον ἐν τόπῳ καλουμένῳ «Ὑψενή» ἠξιώθη θαυμασίῳ τρόπῳ εὑρεῖν τὴν ὑπό δένδρον ἐλαίας ἐπὶ ἔτεσι πλείοσι κεκρυμμένην Εἰκόνα τῆς Ἁγνῆς Θεομήτορος, ἣν καὶ ἐθησαύρισεν ἐν τῷ ἐκεῖ ὑπ᾿ αὐτοῦ ᾠκοδομηθέντι ναῷ, ἐν ᾧ εὕρηται ἄχρι τῆς σήμερον εὐσεβῶς ὑπὸ τῶν πιστῶν τιμωμένη καὶ ῥεῖθρα ἰαμάτων τοῖς προσερχομένοις μετὰ πίστεως ἀναπηγάζουσα.
Ἐντεῦθεν ἐν τῇ ὑπ᾿ αὐτοῦ συσταθείσῃ Μονῇ τῆς Ὑψενῆς ἀσκητικῶς ἀγωνιζόμενος καὶ τύπος τῶν πιστῶν ἔργῳ καὶ λόγῳ γενόμενος, ἐσυκοφαντήθη ἀδίκως ὑπὸ γυναικὸς τινός, ὡς διαφθορεὺς αὐτῆς. Ὅθεν, κληθεὶς ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Ῥόδου εἰς ἀπολογίαν καὶ ἀκούσας παρ᾿ αὐτοῦ τὰς κατ᾿ αὐτοῦ ἐξενεχθεῖσας κατηγορίας ἐξεμέτρησεν ἐνώπιον αὐτοῦ αἰφνιδίως τὸ ζῆν, ἕνεκα τῆς ἐπισυμβάσης αὐτῷ ἀμετρήτου θλίψεως, καὶ ἐτάφη ἔνδον τοῦ ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῶν Εἰσοδίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Παρελθόντων δὲ χρόνων τινῶν ἐγένετο ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἁγίων αὐτοῦ λειψάνων, ὧν μέρος σήμερον, ἐν οἷς καὶ τὴν τιμίαν αὐτοῦ Κάραν, κατέχει ὡς τῆς χάριτος ἀτίμητον θησαυρὸν ἡ τῆς Ὑψενῆς σεβασμία Μάνδρα, ἐν ᾗ ἐτησίως ἡ σεβασμία αὐτοῦ μνήμη ἐπιτελεῖται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μελετίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀντιοχείας τῆς Μεγάλης.
Στίχοι.
Τὰς χεῖρας αἴρων Μελέτιος Κυρίῳ,
Ταῖς χερσί σου τίθημι τὴν ψυχήν, λέγει.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μαρίας, τῆς μετονομασθείσης Μαρῖνος.
Στίχοι.
Στολὴ Μαρῖνον μαρτυρεῖ τὴν Μαρίαν,
Ταφὴ Μαρία δεικνύει τὸν Μαρῖνον.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀντωνίου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.
Στίχοι.
Οὐδέν τι προσχὼν Ἀντώνιος τοῖς κάτω,
καλῶν δικαίως ἠξιώθη τῶν ἄνω.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Σατορνίνου καὶ Πλωτίνου, ξίφει τελειωθέντων.
Στίχοι.
Τὰ θνησιμαῖα ταῦτα τῶν τετμημένων,
Σατορνίνου πέφυκε καὶ τοῦ Πλωτίνου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Χρήστου τοῦ Κηπουροῦ, τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει διὰ ξίφους τελειωθέντος ἐν ἔτει αψμη΄ (1748).
Στίχοι.
Τμηθεὶς ὁ Χρῆστος δι᾿ ἀγάπην Κυρίου,
Κηπουρὸς ὤφθη τῆς Ἐδὲμ τοῦ χωρίου.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Κανὼν πρῶτος. Ὠιδὴ ζ΄. Δροσοβόλον μὲν τὴν κάμινον.
Παντευχίᾳ τῶν ἀπαύστων σου δεήσεων, ὄφιν τὸν παλαμναῖον ἐχθρόν, ἐταπείνωσας ὡς στρουθίον, Ὅσιε οἰκτρόν, καὶ τοῦτον ἐπάτησας βοῶν· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Ι῾ερεῖον εὐωδέστατον προσήγαγες, ἄσκησιν τὴν τιμίαν Θεῷ· διὸ ἔλαβες τῶν θαυμάτων, Πάτερ παρ᾿ αὐτοῦ, τὴν θείαν ἐνέργειαν βοῶν· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Συντονίᾳ τῶν ἀγώνων σου Μελέτιε, Πνεύματος τοῦ Ἁγίου πλησθείς, ἀνεδείχθης Εὐαγγελίου, μύστης ἀληθής, καὶ πάντας ἐδίδαξας βοᾷν· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Θεοτοκίον.
Τῆς φωνῆς μου ἱκετεύω σε ἐπάκουσον, Δέσποινα Θεοτόκε Ἁγνή, τὴν ζωήν μου ἐξαιρουμένη, πάσης συμφορᾶς, καὶ χάριν μοι δίδουσα βοᾷν· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Κανὼν δεύτερος. Παῖδες Ἑβραίων.
Πόνοις παμμάκαρ ἐγκρατείας, τὴν εὐγένειαν ψυχῆς ἐξωραῒσας, τὴν ἰσχὺν ἐκ Θεοῦ, τῆς χάριτος ἐδέξω, ἐν ᾗ καὶ ἐθριάμβευσας, τοῦ βελίαρ τὴν κακίαν.
Τύρβην τοῦ κόσμου ἀποσείσας, τελειότητος τῷ ζήλῳ θεοφόρε, τὸν Ὁσίων καλῶς, τὸν δίαυλον ὑπῆλθες, Μελέτιε καὶ ἔφθασας, οὐρανῶν εἰς βασιλείαν.
Θλίψει πικρᾷ προσομιλήσας, ἐξεμέτρησας τὸ ζῆν ἡγιασμένε· ἀλλὰ νῦν ὡς χαρᾶς, τῆς ἄνω ἀπολαύων, μνημόνευε Μελέτιε, τῶν πιστῶν σου ὑμνολόγων.
Θεοτοκίον.
Λάμψον μοι φῶς θεογνωσίας, τῷ τοῖς πάθεσι οἰκτρῶς ἐσκοτισμένῳ, καὶ φωτός με υἱόν, ἀπέργασαι εὐχαῖς σου, Παρθένε ὡς κυήσασα, τὸν Χριστὸν τὸ φῶς τοῦ κόσμου.
Κανὼν πρῶτος. Ὠιδὴ η΄. Ἐκ φλογὸς τοῖς ὁσίοις.
Ω῾ραΐσας τῷ κάλλει, τῶν παλαισμάτων σου, τὴν ἁγίαν ψυχήν σου, Πάτερ Μελέτιε, ἔνδον μυστικῶς, τοῦ φωτὸς τῆς θεώσεως, ἐγένου φωτίζων, τοὺς σὲ ὑμνολογοῦντας.
Σαρκικῶν μολυσμάτων, ἡμᾶς ἀπάλλαξον, τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ, Πάτερ Μελέτιε· σὺ γὰρ καθαρός, τῇ ἀσκήσει γενόμενος, Θεῷ ἐν ὑψίστοις, παρέστης στεφηφόρος.
Ο῾σιότητος ῥόδον, Πάτερ Μελέτιε, ἐξανθήσας ἐν Ῥόδῳ, τοῖς θείοις ἔργοις σου, τὴν μυρεψικήν, διαπνέεις τῆς χάριτος, ἀεὶ εὐωδίαν, πιστῶν εἰς σωτηρίαν.
Θεοτοκίον.
Ρ῾υπτικαῖς σου πρεσβείαις, πρὸς τὸν Φιλάνθρωπον, τὴν ἀθλίαν ψυχήν μου, Μῆτερ καθάρισον, ἵνα Ἀγαθή, εὐγνωμόνως κραυγάζω σοι· Χαῖρε Θεοτόκε, Ὑπευρελογημένη.
Κανὼν δεύτερος. Οἱ θεοῤῥήμονες Παῖδες.
Α᾿νατεθεὶς παιδιόθεν Θεῷ παμμάκαρ, ἀσκητικῶς ἐν τῷ κόσμῳ, δι᾿ ἀρετῆς πεπολίτευσαι· διὰ τοῦτο ἐκτήσω, τὰ ἄνω Μελέτιε.
Φιλαδελφίας τοῖς ἔργοις Πάτερ θεόφρον, ἀναψυχὴ τῷ πλησίον, καὶ στηριγμὸς ἀναδέδειξαι· σὺ Χριστοῦ γὰρ ἐγένου, τῷ λόγῳ ὑπήκοος.
Η῾ τῶν λειψάνων σου θήκη ἀναπηγάζει, τῶν ἰαμάτων τὰ ῥεῖθρα, τοῖς προσιοῦσι Μελέτιε· διὰ τοῦτο σοι ὕμνους, πιστῶς ἀναμέλπομεν.
Θεοτοκίον.
Ο῾ ἐξ ἁγνῶν σου λαγόνων ἐνανθρωπήσας, τῆς τοῦ Ἀδὰμ ἁμαρτίας, ἀνθρώπων γένος ἐῤῥύσατο· διὰ τοῦτό σε Μῆτερ, ἀεὶ μακαρίζομεν.
Κανὼν πρῶτος. Ὠιδὴ θ΄. Θεὸν ἀνθρώποις.
Ο῾σίῳ βίῳ, Θεὸν ἐδόξασας, τὸν ἐν Ἁγίοις ὄντως, θαυμαστὸν ὥσπερ γέγραπται· διὸ ὦ Μελέτιε, ἀπαύστως αὐτῷ, πρέσβευε παῤῥησίᾳ, σῶσαι ὡς εὔσπλαγχνος, τοὺς ἐπιτελοῦντας εὐλαβῶς, Πάτερ τὴν μνήμην σου.
Δαμάσας πάθη, σαρκὸς τοῖς πόνοις σου, σαυτὸν τῆς ἀπαθείας, ἀπειργάσω ἀνάκτορον, ἐν ᾧ κατεσκήνωσεν, ἡ ζωαρχική, χάρις τοῦ Παρακλήτου. Ὅθεν Μελέτιε, σὲ ἀνευφημοῦμεν οἱ πιστοὶ, ἐπὶ τῇ μνήμῃ σου.
Ο῾σίων πάντων, ταῖς ὁμηγύρεσιν, ζωῆς ἐν τῷ νυμφῶνι, συγχορεύων Μελέτιε, καὶ δόξῃ λαμπόμενος, ταῖς μαρμαρυγαῖς, φωτὸς τοῦ ἀνεσπέρου, πρέσβευε πάντοτε, ὑπὲρ τῆς Μονῆς σου καὶ ἡμῶν, τῶν εὐφημούντων σε.
Θεοτοκίον.
Υ῾περαγία, Παρθένε Ἄχραντε, σὲ ὡς Θεοῦ Μητέρα, εὐφημοῦμεν δεόμενοι· Ἱκέτευε πάντοτε, τὸν ὑπερφυῶς, ἐκ σοῦ σωματωθέντα, σῶσαι Πανάχραντε, τοὺς ἀνευφημοῦντας ἐκ ψυχῆς, τὰ μεγαλεῖά σου.
Κανὼν δεύτερος. Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ.
Ε᾿τήσιον ὡς χρέος τὴν ἑορτήν, Μελετίου τοῦ θείου τελέσωμεν, καὶ πρὸς αὐτόν, οἱ πιστοὶ βοήσωμεν εὐσεβῶς· Ἱκέτευε μακάριε, τὸν Θεὸν ἀπαύστως ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν πόθῳ σε τιμώντων, ὡς μύστην θεοφόρον, τῆς εὐσεβείας καὶ διδάσκαλον.
Λειψάνων σου ἡ θήκη τοὺς ποταμούς, ἀναβλύζει ἀπαύστως τῆς χάριτος· σὲ γὰρ Χριστός, Ὅσιε ἐδόξασεν ὁ Θεός, ὡς ἐπὶ γῆς τελέσαντα, ἀρετῆς τὸν δρόμον ἀσκητικῶς, καὶ φθάσαντα εἰς ὕψος, τῆς θείας βασιλείας, Πάτερ σεβάσμιε Μελέτιε.
Τὴν ἄφθαρτον παστάδα ἐν οὐρανοῖς, εἰς τερπνὴν κατοικίαν εὑράμενος, ὡς τοῦ Χριστοῦ, γνήσιος θεράπων ἐπὶ τῆς γῆς, Μελέτιε πανθαύμαστε, πάντοτε μνημόνευε τῶν πιστῶν, τῶν κατασπαζομένων, τὴν θήκην σῶν λειψάνων, καὶ εὐφημούντων τοὺς ἀγῶνάς σου.
Θεοτοκίον.
Υ῾μνοῦμέν σου Πανάχραντε Μαριάμ, τὴν ἁγίαν λοχείαν γηθόμενοι, ὅτι φρικτῶς, ἔτεκες ἐν χρόνῳ τὸν Λυτρωτήν, καὶ ἔσωσας τοῦ δράκοντος, τῆς πικρᾶς δουλείας τοὺς γηγενεῖς· διὸ τῆς κακουργίας, αὐτοῦ εὐσπλάγχνως ῥῦσαι, τοὺς πεποιθότας τῇ πρεσβείᾳ σου.
Ἐξαποστειλάριον. Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν.
Ω῾ς τοῦ Χριστοῦ τῷ ἔρωτι, τὴν ψυχὴν τετρωμένος, ἐν Ὑψενῇ ἐτέλεσας, ἀγγελόφρονα βίον, καὶ βαρυτάτῃ ἐν θλίψει, τῶν φθαρτῶν ἐκδημήσας, Μελέτιε πανθαύμαστε, τῆς χαρᾶς τῶν Ἀγγέλων, ἐν μετοχῇ, ἀληθῶς γενέσθαι κατηξιώθης, τὴν χάριν ἐξαιτούμενος, τοῖς πιστῶς σε τιμῶσι.
Ἕτερον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Μελέτιε μακάριε, Ὁσίων ἐγκαλλώπισμα, τῆς Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου, ἡγιασμένε δομῆτορ, ἀκαταπαύστως πρέσβευε, ἐν παῤῥησίᾳ Ἅγιε, τὴν ποίμνην σου φυλάττεσθαι, ἀλώβητον ἀπὸ πάσης, ἐπιβουλῆς πολεμίων.
Θεοτοκίον.
Θαυμάζων τὸ μυστήριον, τοῦ ὑπὲρ φύσιν τόκου σου, ναὸν ἀνήγειρε θεῖον, τῇ οὐρανίῳ σου δόξῃ, ἐν Ὑψενῇ Μητρόθεε, ὁ Ὅσιος Μελέτιος, μεθ᾿ οὗ ἀπαύστως πρέσβευε, ὑπὲρ ἡμῶν τῷ Κυρίῳ, ἵνα κινδύνων ρυσθῶμεν.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ
Ἱστῶμεν στίχ. δ΄ καὶ ψάλλομεν τά κάτωθι Στιχηρὰ Προσόμοια.
Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Δεῦτε τῶν εὐσεβῶν οἱ χοροί, μετ᾿ ἐγκωμίων εὐφροσύνως τελέσωμεν, τὴν μνήμην τὴν παναγίαν, τοῦ Μελετίου τανῦν, τοῦ ἡγιασμένου ἀνακράζοντες· Οὐράνιε ἄνθρωπε, καὶ ἐπίγειε Ἄγγελε, δικαιοσύνης, τὸ εὐῶδες ἀπάνθισμα, τὸ ἀμάραντον, ἀρετῶν καλλιέρημα, δεῦρο ὡς συμπαθέστατος, ἐν μέσῳ γενόμενος, τῶν εὐλαβῶς ὑμνητῶν σου, ἐξαιτουμένων τὴν χάριν σου, καὶ αἶνον βοώντων, τῷ Θεῷ ἀπὸ καρδίας, τῷ σὲ δοξάσαντι.
Ο῞λον ἀπὸ παιδὸς σεαυτόν, τῇ ἀγαπήσει τοῦ Χριστοῦ ἀναθέμενος, γνησίως ἀπεβδελύξω, τῶν φθειρομένων τερπνῶν, τὰς προσκαίρους σχέσεις παμμακάριστε· Σταυρὸν δ᾿ ἐπωμάδιον, θεοφρόνως ἀράμενος, τήν τεθλιμμένην, ἐν τῷ κόσμῳ ἐβάδισας, καὶ κατέπαυσας, εἰς νυμφῶνα οὐράνιον· ἔνθα μισθὸν αἰώνιον, τῶν πόνων εὑράμενος, καὶ ὁμιλῶν Ἀσωμάτων, χοροστασίαις Μελέτιε, μνημόνευε πάντων, τῶν πιστῶν ἐπιτελούντων, τὴν θείαν μνήμην σου.
Βίον ἀσκητικὸν μετελθών, ἀπὸ νεότητος ἀνήρ ὡς θεόσοφος, ἐκτήσω ἐν τῇ καρδίᾳ, τῶν θεϊκῶν ἀρετῶν, θησαυρὸν παμμάκαρ τὸν οὐράνιον· διὸ καθυπέμεινας, ἀνενδότῳ φρονήματι, τὸν ἐπελθόντα, πειρασμόν σοι Μελέτιε, καὶ κατῄσχυνας, τὸν ἀρχέκακον δράκοντα. Ὅθεν λαβὼν τὸν στέφανον, ζωῆς τὸν ἀμάραντον, ἐν τῶν Ἁγίων χορεύεις, τῇ ἀνεσπέρῳ λαμπρότητι, Χριστὸν ἱκετεύων, ὑπὲρ πάντων τῶν τελούντων, τὴν θείαν μνήμην σου.
Χαίροις ὁ τοῦ Χριστοῦ ἀσκητής, τῶν μοναζόντων τὸ φαιδρὸν ἀγαλλίαμα, ὁ ἔτεσιν ἐν ἐσχάτοις, τὴν τῶν Ἀγγέλων ζωήν, ἐν σαρκὶ ὁσίως μιμησάμενος· ὁ νοῦς ὁ οὐράνιος, νοημάτων τῆς χάριτος, στόμα τὸ θεῖον, ἀρετῶν τῶν τοῦ πνεύματος, καὶ διδάσκαλος, εὐσεβείας θεόσοφος· Λάρδου βλαστὸς ὁ τίμιος, τῆς Ῥόδου τὸ καύχημα, καὶ Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου, κτίτωρ παμμάκαρ Μελέτιε. Χριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.
Φερωνύμως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, διὰ βίου τὸν λόγον μελέτην ποιούμενος, ἀκέραιον τὸ κατ᾿ εἰκόνα ἐτήρησας, καὶ εἰς τὸ καθ᾿ ὁμοίωσιν ὡς δυνατὸν, Μελέτιε Πάτερ ἀνελήλυθας· διὸ καὶ τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, κομισάμενος τὴν ἐνέργειαν, τῇ Ἐκκλησίᾳ ὡς φωστὴρ ἐξανέτειλας, ἐξαστράπτων τῷ φωτὶ τῶν χαρισμάτων σου. Ὅθεν σήμερον οἱ πιστοί, ἐπὶ τῇ μνήμῃ σου συναθροισθέντες, εὐσεβῶς σε γεραίρομεν δεόμενοι· Πρέσβευε Ὅσιε τῷ Χριστῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Δοξολογία Μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τὰ Τυπικά, οἱ Μακαρισμοὶ καὶ ἐκ τοῦ Κανόνος τοῦ Ὁσίου ἡ γ΄ καὶ στ΄ Ὠιδή. Ἀπόστολον καὶ Εὐαγγέλιον ζήτει τῇ ε΄ Δεκεμβρίου, ἐν τῇ μνήμῃ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου.
Κοινωνικόν.
Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. Ἀλληλούϊα.
Μεγαλυνάρια.
Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ μιμητής, καὶ ζωῆς ἁγίας, ὁ θεόπνους ὑφηγητής· χαίροις Θεοτόκου, ὁ γνήσιος θεράπων, Μελέτιε θεόφρον, Ἀγγέλων σύσκηνε.
Τῇ ἀσκητικῇ σου διαγωγῇ, ὡς φωστὴρ ἐκλάμψας, ἐν τῷ κόσμῳ πλησιφαής, φωτίζεις ἀκτῖσιν, τῶν θείων ἀρετῶν σου, Μελέτιε παμμάκαρ, τοὺς εὐφημοῦντάς σε.
Στίχοι.
Μελέτιε Κύριλλον τὸν Ῥόδου σκέπε,
Ταύτην σοι ὑφάναντα τὴν ὑμνῳδίαν.
